18
Ա Ն Ա Հ Ի Տ
ինստիտուտը
երեք
բաժին
ուէւի. բնապատ–
մ՚ական - մ՚աթեմ՝աթիկական,
պատմ՛ագիտա
կան - Հ սա
արա
կագ իտական
եւ
գեղարուես֊
տակտն։
Գերագոյն
մ՛արմ՛ինը
անգամների
րնգՀանուր
ժողովն
Է, որ
ընտրում՛
Է Գոր
ն՜
ագի ր մ՛արմ
՛
ին
եւ
/
սորՀուրգ՝
նտխագա–
Հութեամ՚բ–
իւրաքա%չիւբ.բաժին
ունի իւր
գիտնական
քարտուղարը։
Անգամները
կա
րող
են
լինել իսկական,
որ
մ՛իայն
Հայաս
տանի
Հանրապետութեան
սահմ՛աններում՝
ապրող գիտնականներից
եւ
գեղարուեսաա–
գէտներից
են
ընտրւում՝
,
ապա
պատուաւոր
եւ թղթակից,
որոնք կարող
են եւ
ուրիշ
երկիրների
քաղաքացիներ
լինել։
ինստի
տուտը կապ
է պաՀում՝
Միութեան
եւ ար–
ւոասաՀմ՝անետն
նմ՛ան
Հաստատու
թիւննե֊
րի
Հետ։
Այս Հաստատութիւնը
բացուեցաւ
նախ
1921
թուին Աշոտ
ՅովՀաննիսեանի
Լուսժող–
կա
/՚
ութ եան ժամ՛անակ
եւ
Հաստատուած՛
էր
կՀւՐիած՜նում՛.
նորա
իրաւասութեան
են
թարկելով
ԷՀւՐիածնի
մ՚ատենագարանր,
թանգարանը
եւ տպարանը, որոնք
յեղափո
խութեան
Հետեւանքով
պետականացած՜
Էին.
այս շրՀանի
անգամների
թի֊-քէ
սաՀ–
էՐանափակ
Էր եւ
նորա
արգիւնքն
եղաւ
«
Բանբեր))
անունով
(1921—22
թ.) ստուար,
գիտական
ժողոված
՜
ուաւ։
Բայց
երեք
տար֊
ուա
յ
գագարից
յետոյ՝
վերակազւՐուեցաւ
1925
թ. եւ ներկայ
կերպարանքն
ստացաւ,
իւր գործ՜ ունէ ութիմսն
սկսելով
նոյն
թուա
կանի
գեկտեմբերից։
Բաց
ի կաղմ՝ակերպչական
աշխատանք
ներից
այս
հԻ
՚"
Գ՜
տարուայ
ընթացքում՛
Հրատարակուած՜
է ինստիտուտի
կողմ
՛
ից
տարեկան
մ՝ի Հատոր
«
Տեղեկագիր»
(
Հին–
գերոբգ
Հատորը
մ
՛
ամ
՛
ուլի
տակ
է)
մ
՛
եծ՜
մ՛ասով Հայ անցեալի,
պատմ՛ութեան,
գրա
կանութեան
եւ
արուեստին
վերաբերեալ
ժւսումնասիրութիւններ,
բայց
նաեւ
բնա
գիտական
եւ
Հասարակագիտական։
Տեղե
կագրի
մ՝
ԷՀ
չեն մ՛տած՜
բոլոր
գիտական
զեկուցումները,
որ
կարգաց ուած
են
նիս
տերում՛։
Չենք
կամ՛ենում՛
ւՐանրաւ/՚ասնա
թիւէւների
մ՝
ԷՀ
մ՛տնել,
բայց
Հրատարակ
ուած՜ Հատոըներր
իրենց
լուրՀ
ուսումնասի–
րութիւններով
Հաւատ
են ներշնչում՝,
թէ
այգ Հաստատութ
իւնը
ՀետզՀետէ
զգալի
գեր
պիտի կատարէ
եւ արգիւնաւոր
Հան
գիստն
այ Հայ ժողսվրգի
ներկայ
եւ անց
եալ
կեանքի, արուեստի
ե
քաղաքակրթու
թեան գիտական
ուսումնասիրութեան
մ՝ԷՀ,
ին Տպէս եւ երկ րի բնական
ա
սսւմնասիրոլ֊
թեան։
7.
Մեզ
մնում՛ է մ՛ի քանի խօսք
ասել
եւ
Պետական Թատւոն^
մ՛ասին, որ գաղափար
ների, եւ ւքե զարու ե աո ական
մ՛շակոյթի Աւա
րած մ՛ան լաւագոյն
ւՐիՀոցն է
ժողովրգա
կան բազմ՝ութեան
մ՚ԷՀ, խթանն
է գրակա
նութեան
որոշ Գիլզերի, գեբասանական
եւ
երաժշտական,
ինչպէս
եւ նկարչական
գե–
կորատիւ
՚
արուեսսաերի
զարգացմ՛ան,
քաղա
քակրթական
կեանքով
ապրող ազգերի
ան֊
Հրաժեշտ
Հաստաաութիւններից
մ՛էկը։
թ՛ատրոն, գեբասանական
խմ՛բեր
ունէինք
եւ առաՀ.
բայց
ոչ իբրեւ մշտատեւ
Հաս
տատա թ իւն, այլ ան Հատն եր ի եւ
ընկերու֊
թիւէւների
ձեռներէցութեան
Հետ կապուած՜,
որ շատ անգամ՝
ընգՀատւում՝
էր եւ ան
յաՀողութիլնների
ենթ ար կլում՛։
Այժմ՝ ու–
նինք պետական
մ
՛
ի Հաստատութիւն,
մ
՚
ըշ–
տական, ասրսՀով. կարգաւորեալ
կազմ՛ա
կերպութեամ՛բ,
որ տարէց տարի կատարե
լութեան
է ձգսւսւմ՝,
Հետեւում՝
է
նմ՝սք1ւ
Հաստատութ
իլնների
նուա՜ճուԼաերին
եւ
Հետամ՛ուտ
է գործ՜նական
գեր
կատարել
Ժողովրգի
մ՛տաւ որ,
զ ե զ արա ե ասս/կան
կեանքի
եւ
կենցաղի
կատարելութեան
՚
քէՀ,
ի՚֊ր
շ
ոլ
րՀշ
խ֊Րբւելով
գեբասանական
բոլոր
կարող
ուժերը, գրական տգէտներն
ու
երաժիշտները,
որ յատուկ
տազ անգ
ունին
իրենց
գրիչը
արգիւնաւորելոլ
բեւՐական
գրականութեան
եւ երաժշտութեան
Հա
մ՛ար ։
Պետական
թատրոնը
տեղաւ սրա ած
է
գ ե ռ եւս Հին շենքում՝,
բայց
այս
տարուա֊
նից արգէն
պիտի սկաս ի նորի
շինութիւնը
ակագեմ
՝
իկ
թ
ամ
՛
ան հանց ի ծ՜րագրով,
որ
պատրաստ
է
եւ
Հաստատուած՜։
Նոր
թատ–
Fonds A.R.A.M