62
ԱՆԱՀԻՏ
Տ ե՛ ււ
,
կ՛՚ըսէ
եր իտասա
րղին ,
ծեծելով
ոլ.ււՆ անոր
է
կր ա Լ սն I, ս :
-
Ի՞նչ :
-
Սա՛
ււ ա ւ ա ււ ն ա կ ր խոշոր որ կ ր
ճախրէ
արծիւի մր պէս օգին
մէ^ , մ եր
գլուխներուն
վրայ
^ ելլելով
շաւո ու շատ
վերերր։
էքլ շէնքերր
ամեՀի որ յարկ առ յարկ
միշտ
կր բարձրանան
,
կր սլանան
ւէե ր ) երկրէն
ե ր–
կրնքի
ս ի րա ր իա յացող
սլաքներու
կր նմ անին :
Գեղեցիկ
են , չէ՞ :
Աենք պիաի
քանգենք
ատոնք
)
շինելու
Համար
աւելի
կատարեալներն
անոնց :
Բոլոր
բաներր որ Հպարտութիւնն
են ձեր^ չեն գոՀա–
ցներ
մեղ։
՝
Բարէն
աւելի
ծանր ու
երկաթէն
կարծր
նիւթեր
Հարկաւոր
են մեզ: Աը–
ւոնց որ կո՛՛ղմն է գեղեցիկ : Մեր շինածը
պիտի
րլչայ
լաւագոյնը
:
Լա՛ւ
,
1
Լ
ըսէ ծերը քմծիծաղով
մր բարի
,
ի^նչ
ընենք)
մենք
այսքան
ր
^ԼՐ
սա
յէ
ս
Ք
ԼՀ^^՚Լ
1
Ասոնք մեր օրերուն
պտուղն
են ;
. • *
Բայց
չունին
անոնք մեր մտքին
խոյան–
քր
,
1
լ րնգմիշէ : Գու՛ք
է
լճացած
ապրեցաք
ու
մնաց
իք գաճաճ :
«1
Սա իւ ա ա են Հիմերը այգ ձեր շինած պա­
լատներուն
:
ճաՀիճ կայ անոնց տակ
ձեւացած
,
քրաինքովր
Vյա ււ/ինղ. , անսուաղ
թողուած
բան­
ւորին) եւ արիւնովը
ղանոնք
յղացող
մաքին։
Պիտի
այրենք
,
եւ վերաշինենք
,
ոլ
՜
գէգ
շարմու–
մ ոքէ
1
Հաստատուն
գետն
ի վրայ , երկաթէն
ա–
ւելի կարծր
,
քարէն
ծանր
նիւթերով
։
կամա՛ց)
մի՛ վաղեր
այղքան
արաղ , եւ
մի՛ խօսեր
բարձրաձայն
,
ղ գ
ո
՚
յ չ
՚՛
Պարապ
խօս–
եր են ա ա ո ււ ո ու ա նիմլ
IIIIIIIIIII
խանէ
ծերր : Մի՛ լ՛սեր
նաեւ
ինձ՝ թէ գոլք
ինչե՛ր
կ՚՚ուդէք
ընել, ու շինածն
իդ
սլիաի
ՐԼԷ
Ա
յ կ՛" ր–
մ իր կամ սեւ , աւելո
լ՚դ է լսելն իսկ ՚ • •
-
Սաըուկի
խօսքեր
,
սաըոլկի՛
,
կը կրկնէ
երիաասարղր
կարմրած՜
գլուխ ր անկած Հ
™~* Երիտասա՛րդ,
բարեկա՛մս
,
է
ս
է՛
ինձ,
լալ չէ տեսնելն
ամէն
բան :
ճշմարտութիւնն
աղուոր
գոյնով վատ
սլտոլղ է , գկ;չ Հոտ ունի
,
եւ
յետոյ
լեղի Համ կոլտայ
:
Վ^ատութի՛՛ւն
՚,
՝0՚
օ տղա՛յ
,
կր սաստէ
ծերը
խոմոոած
ու
շեշտ
նայելով
անոր
աչքերուն
մէջ, ես ալ
երիտասարդ
եմ եղած
(
դրած
ձեռքր
ուսին՝)
աչթարՀի
ճամբաներուն
վրայ
քարոտ ու եր—
կար՝
մաշեցուցած
կօշիկներ
ունիմ
։
Հայրս ալ
քեղ
սլէս
սլինղգլուխ
մը, շատ գիտնալուն
Հա­
մար կր որ ծակ վարտիքով
,
արՀամարՀուած
,
կէս
անօթի,
երիտասարդ
մեռաւ,
նոյնն է աս՝
ամէն տեղ՝
արեւուն
տակ։
Գլուխս
ճերմկած
է.
չատ մր փոթորիկներէ
ծեծուած
քար մր, որ
դեռ
կանղ%ած
սակայն չար ու ղաման
ծովուն
ափը՝ անցած
Հորիղոններր
կր գի՛սէ :
«
Փոթորիկներ
տեսայ,
որոնց
ձայնը Հե–
՛
լուէն
անուչ
կուդայ
:
«
Պարոնիկս
,
մի Հաւատար
աճպարարներու
ըսածներուն
,
ամկն տեղ աս այսսլէ" է : Խաբե­
բաներ են ծոյլ,
ստամոքսի
զ ՛ս՛ոս՛ ր կութ
իլնէ
ա ա .ւ ա պ ււ ւ/
,
ու անկիւններր
կեցած
՚1
եծ
՚1
եծ
ճառեր կր նետեն
օդին
մէչ^։ Եւ կամ
փորեր–
նին կուչտ նստած, կր գլ՛են չատ մր
բաներ
որոնց
իրենք ալ չեն Հաւատար
,
ոչ ալ կր բաժ­
նեն
ունեցածնին
չունեցողին
Հետ : Եթէ նպա­
տակդ
ապրիլ է, տղա՛ս,
խուլ բրէ մէկ ական–
1
ըդ։
Աչքիդ
՚
քէկւլ
կոյր թ
ո
ղ րլլայ, եւ
յետոյ
սորվէ
չՀ ասկն ալ
ամ է ն բան ) մ ան աւան գ՝ Լե­
գո՛ ւգ կարճցոլր
,
կը Հասկրնա՞ս
,
որքան
կրր–
նաս շատ կա բէճ ց ո լր է
**
Ր
կարեցնեմ
)
1
լ՝*րսէ
երիաասարղր
տաքգլուխ)
մինչեւ որ խարաղանին
Հարուած–
նե րուն բացած
վէրքերն
սպիանան
կոնակիս
...
Այղպէ՛ս
)
ու պիտի
Հարուածէ
միշտ
նուն մտրակր թկ որ մ՛՛անաս
ր՚՚տծ" :
«
Տխմա՛ր,
իրալոլնքր
ցնորք կ , մկկ
վ ի ժ ՚ ՚ լ –
կր մարդկային
մտքին, իսկ
՚
սրդարռւթիւնր՝
քառասուն
թելի
վրայ
ոստոստող
ճարպիկ լա–
րա իա՛ դաց մր սինլքոր : ՚Բեզ այսօր առաջ
մ (՛չ–
տողր,
նոյն այս դաման
թաթր
պիտի գնէ գլ­
խիդ երբ ինկածին
տեգր
նստի։
Տիչէ՛
,
ես ալ
երիտասարդ
եմ եղած եւ օր մ ր՝ թէ որ մնաս,
քու
աքլորի սա կարմիր կատարդ
իմինիս պէս
ճերմկած
պիտի
րլլայ
,
վսեմ
ճերմակ մր աղ­
ուոր :
ԿՈՏՐԵԼԷՆ
ՎԵՐՋ
Թ.
Ամբողջ
աչունն ու ձմեռ/,,
Նուարղ
քաղա­
քը Պետրոսին
Հետ մնաց։
Ուլ՛ախ
ան Հոդ
օրեր
Կ՚ապրէր
Հոն եւ չիմացաւ
անցնիր,
իր
օրեր՛՛՛ն։
Խենթ
օրեր էին երիտասարդական
,
յոյղե–
/ " "
Հ ՛
յ"յ"
ե
րով,
սիրով, դատարկ
երազներով
ու անիմաստ
Հաճոյքներով
լի;
Տեսայ
անոնք պիտի
ամուսնանան։
Օրեր
կ՝անցնին:
Եզանա կր ՚իոխուած
է;
Fonds A.R.A.M