ԱՆԱՀԻՏ
39
Կ. ՊՈԼՍՈՅ տ
ՈՍԿեՐՉՈՒԹԻՒՆԸ
ժ Ը. - ժԹ. Դ Ա Ր
(
Շարունակութիւն եւ վերջ)
Ըստ էվէիւս Չէլէպիի, տաււէւըեօթ երսլսէ
գարու թուրք ՜ճաւ/բ.որգքւ որուէւ ճ՜ա՛նօթ ու–
թիւն՚ները
ՀւսւՐայՊւաղ փտակա՛ն եՂւ,
քՒուր֊
քիսյ
։
ակ1։րի<չէւերու
։
լ ասա1լարզ ր
(
եսնաՖ)
իր
ս
է
ա
ցք1Լ եւ Համլւաւը կը պարտի Ա էլիմ՛
Ա. եւ Աիւլէյմ՚աՊւ
Աուլթաքւեերուն,
որո՛նց
երկուքէ/ ալ իրենց երիտասարդ
լու
թ ե ոհւ ։/՚Է^
ոսկեր չի արուեստը սորված
Էի՛ն։ Տրապիղո՚ն
քաղաքր
կ. Պոէսոյ Հես։, թրքական
ՀրՀւս–
՚
եիէւ, ա յս
արուեսւոիՊւ
աւՐեՊւէ՚ն
կարեւոր
կեւէրոնը (1՝) եղահ՜ Ա է է՛՛՛է կը թ՜ուի։ Տրա–
սլիղոէւ յոյՊւ աիրասլեւոու.թ եա՛ն ւ/՚ր ւՐայրա–
քաղաքՊւ էր զոր ՖաթիՀ Աո լէ թա՛ն
Ա՚ԷՀ–
ւԲէսւ գրաւած՜ էր 1461 ի՛ն։ էվէիա
Գէէէպի
ՂՌ յէշէ
ա
.1
ս
Քաղաքի՛"
"
սկերիբւհրշ իբր
աշխարհիս
աւ/՚ե՚նէ՚1ւ
՜
ճարտարները (2) եւ
(/)
Վ ա ն եւ էրզրում
քաղաքներն
ալ ան­
ուանի
էին իրենց
Հայազգի
ոսկերիչներով։
Վանի
ոսկերիչներուն
մա սն ա ղ ի ս։ ո։ թի ւ ն ր սեւ
կիտուածի
(
սա վաղ)
գործերն
էին, ղոր կր
սաորագրէին
իրենց
անունովր;
էվլիա
Ջէլէ–
պի
էրգրումի
ոսկերիչներուն
Համար
կրսէ
թէ շատ
վարպետ
կ՚րլլան։
֊
$իյաա. ||՚Ա1տ.
Հատ.
Բ. Է Լ 213,
(2)
էվլիա
Ջէլէպի,
Տիշատ. ||՚ատ.
Հատ. Բ.
էչ\ 91, իրենց
արտաղրութ
իւններէն
կր
յիշա­
տակէ
սանձեր,
բուրանոցներ,
վարզեշ՝ուրի
ամաններ,
թուրեր
եւ
՛
Լոր զոր
Օզլաին
զա­
նակներ
ր ։
Անցեալ
գարուն
մէլ\ Տրապիզոնի
ոսկե–
սոյ՛ն քաղաքի՛ն
մ՚ԷՀՊւ է որ ԱէլիւՐ
իշէսաՊւը
այս
արուեստի՛ն
ն^ւսՂւօթ ացահ՜ էր։
Աիւէէյ–
ւՐսհւ իշխաՊւիՊւ վարսլետր
Րւ1ւ ԳավւաՊւցի (կ.
1)
ոէիս) կոստա՚նգի՚ն
(,3)
սւնուէ։
Տ " յ " ՚ ս էր։ .
Միշա ըստ էվլիա
Չէէէպիի՛
Կ–
Պ՛՛լիս
շի՚նւււան՜
արծ՜աթէ
առարկսհւերսւն
ստու­
գուէւթ եան
Հտւ/՚ար
^ԷԱքս՚՜էէԸ՛
Աէէի՛^՝ Ափ
կողւՐԷ Հաստատուած՜
է, իսկ Ա"
լ
է թա՛ն
Աի՚-էէյւք՚ա՚ն
քաՀալերած՜ է այս գասակար–
գը ԼէսՊւաֆ^,
>լ լ իւաւ որապէ ս
արուեստա֊
ՊացՊւեր
ՀիՏնելով։
1592
թուակիր
ԱուլթաՊփՊւ
ւՐԷկ Հրա–
ժ՚աՊւր (4է՝) կ՛արգիլէ,
գրսւււՐաՊւ եւ
էլանւոաը֊
կութ եան պատիժ Հաստատելով,
Պէղէ՚՚՚՚՚է–
Ղւի
ւ/՚ԷՀ^ կամ՝
Ատաւ/՚պուէի
ոսկերիչներու
կողմա՛նէ առա՛նց
1
լ1։քսւգրոշւ1՝ի
արծաթ ա–
ււարկաՊւերու վա՜ճառոււՐը,
"
ր կը Հաս­
տատէ տասէւրվեցեր՚որգ
գարուէւ
մ՝Է^ ար–
րիչներր
րնղՀանրապէս
Հայեր
կին։
ձրսեպի–
զոնցի
զարզացես
լ
ազգայիններ
տեղական
արծաթէ
առարկաներու
Հաւաքածոներ
կագ.
մած
էին։
Արղեօք
ո լ ր են Հիմայ
այս
Հաւա­
քիչները
եւ իրենց
Հ ա ։ ա ք ա ծ ոն
երր։
( 5 )
էվլիա
Ջէլէպի
–
յիշասւ. 1|սսո.
Հատ. Ա.
էշ 370,
(4)
ԱՀմէտ
Թէվֆիք.
Կայսերական
Դիւանի
վաւերաղրեր
(13
օ4
՚1
Ց92)
Հրատարակեալ
1
|եաՆք|ւ ի կ. ՚1)ո||ւս §աււՆեոււլւդ. գ ա ր ո ւն
(
Ս ՚ ա Հ ֊
մետական
թուական)
վերնագրով,
Կ,
Պոլիս,
1538,
թուրքերէն։
Fonds A.R.A.M