36
ԱՆԱ
դաժան
մտածման
մը պ է ս ս ա ո ւ ե ր ա մա ծ է
միշտ,
անոր
խօսքր՝
այնպիսի
խորութեան
մր
՚
^՚էշ՝ կր
Հ՚՚՚էէ
որուն
վրայ
Հարիւր
ձմեոներու
ամպերր
կուտակուած
են։
ԱնմիշՀապէս
յետոյ
յարեց.
եթէ ես նկարած
ԸԼԼ
ա
յի
ա
յ
ս
պատկե­
րը,
«
Արհաւիրք),
կը կոչէի
զայն։
—՜
^ՒՐ^ւՒ"*
Ա
ս
Ւ> քու մտա ծու ԵՂ։ երդ ՝ ե–
բ ա գ ն ե ր է գ
աւելի
բարձր
ելած են միշտ,
ի՛"֊Հ՛
պ է ս
...
-
ԱնՀ անին
մէ^ արձակուած
լուսեղէն
շաւիղ մր։
Արդ^
է՞**
1
է ^աճոյք
կր գ ա ն ե ս եր ա
ղելու
*
ՏԷՀ ՝ երբ ե ր ա գ ն ե ր դ ա յնքան
Վ***ր կբ Սնան,,.
Վէմեր
ր չե՛ն
բացուիր.
անցեալի
գգա֊
լութիւնները
ղ ա գ ր ահ են շնչելէ.
երէկուան
վրայ
երր մա ահման
^"վր
Փէէ՝
<(
,//՛
^
ատակ
»
Ասուահ
փ՛՛շէ մր կր յառնէ
ու կր լեցուի
մեր
ռունգերուն
մէՀ ու եթէ
երբեք
չթօթուենք
զայն՝
խեղդամահ
կ է\1է
ա
*
նք
անոր
ներքեւ*..
ներկան
խօլարշաւ
մրն է, ա պա գ ա ն սա ոն ա–
մանիք
մր, պէաք
է կ արուի
լ
բոլոր
օ* ամա­
նակներին.,,
ագռաւր
անՀաճոյ
է^
մինչ
ար–
աոյար
կր պ ա շսւ ենք ., * որո վՀեաեւ
կ ար ելի չ է
մոխիրի
վրայ բնա կ իլ
։
Տենդի՞
մէ^ ենթադրէի
գայն,
ո Հ, "՝է
։
Ս*արդկութեան
^ոդ|ւՆ
կր խօսէր
անոր
բեր­
նով։ Ո րովՀե աեւ , ք*՛** է է կեանքր
վեր^աա էս
եթ
Հ
է ոչ մ ո խ ր ա կոյ ս։ մր որո ւն մէ ^ խ բահ ենք
մինչեւ
մեր կ ոկորղրէ
Ս եր մա ահ ու ս%երն որ­
քան ալ յանդուղն
ու բարձր
Ըէլ
ա
^
միշա ե
բ ա դ ն է որ մաս մր գե դե ց կութիւն
ճաշակ
ել ու
Հաճոյքը
կուա այ մեղի։
Ա ա կայն. իր այս
խոր–
Հրդահութ
ենէն՝
ինչպէս
-—
թէեւ
ի դուր— որ
եւ է բօթէ
մր ուգեցի
խոյս
սւ ա լ,
վ ա խ ն ա լ ո վ
որ անոր ա ակ ա ար բեր ու աՀաւոր
գա ղան
իք
մր կրնար
թաքնուահ
ԲԼԷ
ա
է
ոլ
–
իմ
երջանկու­
թեանս
վրայ
ցայաել
ինչպէս
գիշերը
որ օր­
ուան վր ա յ կ՛
ոսանու։
Նաեւ,
այղ
ս ի ր ա բո ր բ
լա ր ոլա հ ո ւ թե ան
մէշ. իր ա ք ւ. ոլղղութեամբ
կեանքին
մօաե–
նալր
Հաճելի
չէր ինհի։
ՀեաղՀեաէ
կր
սկսէի
ման կ ան ալ , որով
ղձուձ ու ե սա մոլ դա ոն ալ ։
Բայց բ ան ա ս ա ե ղհ ե լո լ ա ր ա մա ղ ր ո ւ թ ի ւ ն ս կ բ
սլա
Հ է ի,
-
Տե՜ս սա
լուսինը
դ
ք՛
ս
ի, ո՜րքան
ժամա–
նակներէ
ի վեր Հոն եղահ է ան,
թայց
ամէն
Հեղ որ նայիս՝
նոր բացուահ
աղբիւրի
մր կը
նմանի.
,,։
Տժգո՛յն
ժպիտ
մը ուրուագծուեցաւ
անոր
ղէմքին
վրայ՝
որմէ
սոսկացի,
չեմ գ ի տ ե ր
ի՛նչ
էր
այղ... բայց
արՀամարՀանք
մր չէր եր.
բ ե ք . . .
-
կութիւններու
ամենամութ
խորերն
ի
ա
չ
ա
ն ք , ըսաւ,
պէտք
է գուբս
գալ այղ խաւա­
րէն... բայց
ղէպ ի աոաշ՝
չնետուինք.
որովհե­
տեւ
չենք
գ ի տ ե ր թէ լոյս
կա՞յ ա ոշ\ե
ի ս
,..։
կր
Հեգնէր,
վասն գի ժիշտ
խ ի ղա խ
եղած
է ան։
Բայց
նպատակէս
Հեռանալ
չո։
ղելոգ՝
մրՕնչեցի.
-
Փնտռուած
ա՛յն
ցնորքն
ես
ղուն
որ
մշտ ապէս
խոյս
կուտայ
Հ ա սո ղո ւթեն
էս... ւս
մէ՛ն ինչ ունիս
ու բա՛ն
չես
տար։
Այն
ատեն
ցաւազինօրէն
աչքերը
վեր
առնելս վ՝
-
Կը լսե՞ս,
Երկինք,
ձայնեց,
ի նչ
փոյթ
թէ
ամէն բան կր գ լ ա ն ա ս
ինծի...
ու
կըսեն–
թէ ես ամէ՛ն
ինչ ունիմ,
ամէ՛ն
ինչ, -
ծովե­
րու՛
մարգարիտր,
Հանքերու
ոսկին,
Հնոցնե­
րու՛ կրակր,
արեւու՛
երջանկութիւնը...
Ցետոյ՝
ինծի
ղաոնալով.
Ո՛վ
բարեկամ,
ի՞նչ
ունիմ
ես
որմէ
կարենամ
բաժին
Հանել
քեղի... ես՛
միշ^ոցնե.
բու
ունայնութիւնը
ունիմ
միայն։
Այսպէս
խ օ ս ա ծ
ատեն՝
ան
ՀրղեՀուած՝
թուփի
մր կր նմանէր,
ինծի
կր թուէր
անոր
մարմինէն
արձակուած
բոցեղէն
շաւիղներ՝
տեսնել...։
Ծունկերս
կթոտեցան...
ե սա ։1 ո
լու­
թի
։
ն ս փճացած
էր։ Անոր
ժէշ՝ նշմարեցի
ցաւի
մը
անՀատնոլմ
բոցր.
ու իմ
տ ա ն ջ ա ն ք ի ս
պգտիկութիւնր
տեսայ
այղ մեծ
տառապան­
քին քով,
Բայց
ի՞նչ ցաւ էր այդ
որուն
չէի
կրցած
թա վ։ անց ե լ ։
Ան կը
շարունակէր.
Ես
ցո՛ւ մըունիմ՝
որուն
կը տոկայ
ի
քեղ
տեսնելէս
աոաշ՝... ինչու
չխաւարեցաւ.
Ա՛յ՛"
լսյսը
"
Բ քեղ ինծի
ցուցադրեց...։
ԱՀաւոր
էր այս։
Յանցանքր
իմս չէ՛ր սա­
կայն։
ՈրովՀետեւ
իր քօղարկուած
խօսքե–
րոլն մէԼ զգալի
կ՚ըլլար
թաքուն
գաբՀու–
րանք
մը ղոր կոյր
սի ր ա Հ ա ր ո ւթ եան ս մէէ
ո ւ գ ա ծ էի անտեսել։
Այժմ
ա1։ կր
յայտնուէր
պայծառ՝
ա ո
սա
լ
ան լոյսին
պէս. անկէ
։
իախ–
չ ի լ
փորձել
ու տկարութիւնը
պէտք
չէր ու­
նենայի.
որովՀետել,
մարղկայ
ին
Հնարաղի–
տոլթիլնր՝
ա մեն էն աննշան
սլա տուՀասէ
մը
Fonds A.R.A.M