76
Ա Ն Ա
ղաթ՝ երեսին
մորթը։ Պարտըկուած
կարօտու
թիւն,
միշտ Հաճոյակատար,
տունէ
տուն,
յանձնակատարութիւն
փարթամ
տիկինին,
պաՀանջկոտ՝
դոյզն վարձատրութեան
մը վիո–
խարէն
(
ճաշի
նուէր մը պզտիկներուն,
տաք
թէյ մը կամ Հին Հագուստ մը)։
Եւ տիկի՛նին Համար, որ չի սիրեր
թ՜շուա–
ոութեան
սլատմութիւններ,
սւնեքտօյ>7/է^;
Հին
կեանքէն, զուարՏալիքներ,
Հոսկէ Հոնկէ քաղ.
ուած, արցունքը
ներս՝ ծիծաղը
դուրս։
Երե֊
կոները՝
յոգնաբեկ,
միակ
մտերիմ
բարձին
վրայ սառն
շիթեր կուշտ
կուշտ։
Հիմա պզտիկները
մ եծցած... տառապան
քին երկրորդ
տպագրութիւնը,
բազմապատ
կութիւնը
տուայտանքին։
Փարիզի
խառնիճա
ղանճին
մ էշ նետ ուա ծ այդ տղա քը,
չքաւորու
թեան մէջ իսկ շփացած՝
անՀունապէս
գորո
վոտ
սրտէն
սիրոյ
ծարաւի
տարէց
աղջկան,
տղաք կանուխ էն դաոնացած
կեանքին
անի–
րաւութենէն,
եսասիրոլթենէն
փարթամ
ին, ըմ.
բոսսւացածներ
օրօրոցէն, անկարող
ըմբռնելու
տարապայման
ղոՀաբերոլթիւնը
խեղճ արա
րածին որ զիրենք
մ եծցուցած է, խորշանքը
աշխատելու,
տենչը վայելքի,
նախանձը Հա
րուստի
աղուն.
«
Ինչո՞ւ ան այնպէս,
մենք
այսպէս»։
Ու խոշտանգում,
պաՀանջք,
լու
տանք։
Ան ճարաՀատ
կը դիմէ Հաւանական օգ–
նութիւններու,
ձեռքեր
կը Համբուրէ, կը պա
ղատի, պաշտօն, գործ կը խնդրէ աղոց, անոնց
անգոյ
կարողութիւնները
կը պարզէ, կը յա
ջողի հրբեսՂւ, բայց տղաք չեն սՂւար երկար
պաշտօնի •վրայ, ու
յշաթրօնք
զինքը կր յան.
դիմանէ։ ՚ Չէ՛, չէ կրցած
կրթել այդ տղաքը.
պէտ ք էր խիստ
ըլլալ, ու խեղճ
կինը
կուլ
կուտայ
ամէն անարգանք՝
Համբերատար։
Մղձաւանջի
գիշերներուն
շարժանկարը
աշխարՀի
դառն՜ կատակերգութիւնը,
քարա
ցումը Արտերու, ստորնացումները
Հրամցուած
Հարուստին
իբրեւ վայելք,
Հոգին
խշխշացնող
ասլերախտութիւնը
պատանիներուն,
յօդա
ցաւը աններող, կօշիկները՝ չարչարանքի
գոր
ծիք... եւ երբեւՈւ քաղցը։
Առաւօտուն
կրկին
սապատը ցցած, պայուսակը
թելը, թաց փո.
ղոցներուն
մէջ։
ՀԻ
Տ
Օր մրն ալ
սենքօփ
մը. կաթուած։
Շուտով
Հիւանդանոց.
թիւ մը ա՛նկողնին վրայ,
ճեր
մակ շարքին
մէջ սրաՀին։ Մէկ շաբաթէն
Հա
սարակաց փոսը՝ անծանօթ
ընկերներու
Հետ.
ամենէն
բարիները
թերեւս՝ այդ ւիոսի
ընկեր
ները, անանուն դիաէքները–.
ւ\1տսշհՅՈէ1 ճ՚հսհւԱ...
նեղ փողոցին
մէջ
մեծ սայլակին
ճռինչը–.
Աններդաշնակ
ձայնը՝ պատհրուն
արձա
գանգ տուող, միա՛կ
բանը որ Արեւելքը կը
յիշեցնէ,
—
2
Ր1
ու1
՛
վաճառորդ–.
Պզտիկ աղմուկը ցածուկ
դրան մը բաց–
ուելուն. Հոնկից պատգարակով
մեկնողին
ան–
կողինին մէջ, անոր
ցաւի
գալարոււՖերէն
ճմրթկուած
սաւաններուն
վրայ,
աննախըն
թաց
Հեշտանքին
յաջորդող
քունէն
ընդոստ
արթնցած պատանին, որ արդէն մոռցած է ան.
Հետացողը, եւ մանկաՀասակ
ւ1իտ|ւնեբ/յ,
Միւ1
ի
Բ Է 7 ա օ ն ի
շաՀախնդիր
թոռնուՀին, կը ւիութան
կեցնել Հին Հագուստ
գնողը։
Երկար սակա րկոլթիւն։
՛
ք՛ովընտի
նայ
ուածքներ,
սիրաՀրաւէր
ժպիտներ
աղջիկէն
գնորդին, տղան պերճախօս, յոգնաչարչար կա
նանչ մեկնոցը քաշկռտուած
մէկէն
միւսին՛.
Կապոյտ, նոբ նոր տասը ֆրանքնոց
ւ(ը
աղջկան
ձեռքը՝ փորձառու Հնավաճառէն, գե
րագո՜յն
գինը։
Հրճուանք
սիրաՀարներուն,
երեկո յե ան
սինեւքսւ7#
ապաՀովուած, քով քովի, գիրկ
գիր
կի, օրերէ ի վեր երաղուած
Հաճոյքը։
ԽոնարՀներոլ
Համակե րպոլթեամրը
տո
գորուն, մաշած
յոյսի
գոյն վերարկուն,
ճեր
մակ
թելերը
մէջաեղ,
ինչպէս
ոսկորները
վւտտած
մարմինի
մր, սայլակին
խորը,
ւիո–
շոտ, քրքրուած
Հագուստներու
դէզին մօտ
կծկուած, մարտիրոսութեան
մը ամբողջ պատ
մութիւնն է թաքուն՝
սապատին
թողած
խո.
ռոչացամին
մէջ։
ԱՆԱ8ԻՍ
"
Նոյեմբեր, 1-930
Fonds A.R.A.M