34
ԱՆԱՀԻՏ
յ ո
«
է ՜ յ )
Տ^
1
–
^
•
ք–.ք1
ւ՛» ,»
0
փ
Այս ձեւով
տեսնում
ենք, որ մեր
ժողո­
վրդական
երգր
իր Հեա
ունի
այլազան
եւ.
շարժուն
ռիթմ՚,
գամմայական
ճոխութիւն,
պարզ
եւ անսհթեւեթ
ա րտ ա յայ տութիւ֊ն
եւ
իր
խորքում
ունի
գրական,
ազգագրական,
պաամական
եւ փիլիսոփայական
արժէքների
սաղմեր։
Նրա մէէ^ է արտացոլում
ոչ
միայն
աեղային
(
է
ո
ք.
ա
լ1
երանգը,
ա
յէ եւ երանգը իր
էպոխի։
՛
է՛րա մէ^ է խտացուած
մեր ժողո­
վրդի գեղարուեստ
ական
խառնուածքր։
Եւ տի­
րող այն կարծիքը
թէ մեր ժողովրդական
եր­
գերը
մոէնո ա ոն են,
լ ալ կ ան, յառ ալացել Է
խնդրին
մակերեսային
եւ ոչ լուր^
մօտացումի
Հ ետ եւանք ով։
Ժողովրդական
երգի այս Հարուստ
բազմա–
զանութիւնր
Ա զարգացման
լայն
Հնարաւորու–
թիւնները,
որ բնականաբար
յատուկ
են առա­
ւել կամ նուազ չափով
բոլոր
ժողովուրգների
երգերին,
Արեւմուտք
ում դառան
երաժշտական
ստեղծագործութեան
Համար
նախանիւթ։
Ժ՛ո­
ղովրդական
երգը տուեց արուեստագէտին
նիւ–
թը, խորքը,
շեշտը եւ երանգր,
ի"կ
արուես–
աագէտր
•—
ձեւր, ոճր, եւ տեքնիկ
Հնարաւորու–
թիւններ։
Գրիգորեան
երգը, որ եւրոպական
երա–
ժր շտական
քաղ աք ա կրթութե
ան
պ ա ա մու–
իԴեան կարեւորագոյն
ւիուլերից
մէկն է
խոր֊
Հրրգանշում՚
(
ժողովրդական
երգի
աղգեցու՛
ԷԴեան աակ
ենունդ աու եց երկու֊ նոր
ֆոոմերի,
-
ՀիՕՆուս եւ Սեկվենց։
Այս երկու նոր ձեւե–
րից հագում առաւ, աշխարհիկ
միաձայն
երգե–
ցողութիւնր
եւ սաեղձեց
Միաձայնութեան
՚
հարաշր^անր։
Ս ոնողիի
ղարգացման
րնթացզւր
սաեղ­
ձեց րագմաձայն
երգր եւ նրա նոր ֆոոմերր
—
կանոն, կաչիա,
ֆո-րուոդոն,
իսկ միւս
կողմից
իր ուէք երր ՀեագՀետԷ
սպառեց ե լուհուեց մի
Fonds A.R.A.M