ԱՆԱՀԻՏ
99
ցան
Հրեաներէն
նոր ազգ
ւՐր հ՜նաւ,
Երու–
սւսղէժ՝ քաղաքն
ու տաճարը
վերաշինուե֊
ղան, ւՐարգկութեան
կարենալ
աալու
Հա֊
ւՐար իրենց
ազգային
ամ՛ են ամ՝ եհ՜ պտր–
գեւր
տիեզերական
կրօնք
ւՐր։
Յիսուս սիրով ինքղինքրնսյնացուց
երկ­
լար ՛է
Ե՚՚տյի
մ՛արզ տրէին
նկարագրահ՜
((
Տառապող
Ծառային»
Հետ։
Նախընթ
աց
մ՛արգարէներու
ս/արւլ I, ւնելաւ ն
իւորասլէս
թափանցած,
Տի՚՚ուս
անվարան
րնարեդ
յաղթանակի
իսկական
ճաժբան։
Ա՚արգոց
Հանգէսլ
տածած
իր սիրո
յն
Համ՛եմ՛աւս
ալ աառասլեցաւ
ան. այս է սի­
րոյ
օրէնքը։
Հակառակ
այսքան
մ՛արգարէ­
ներու
անկեղծ
ու զոՀաբեր
Հանքին,
գ ե ռ
իսրա յէլ մ՛ասամ՛բ Հոգե՜կան
խաւարի
մ՚ԷՀ
էր, Հեռու
՜
ճշմ՛արիտ
լոյսր տեսնելէ,
եւ
աս
բաւական
էր կսկիծ
սւալ
իր սրտին. քսւԳւ
ինչ որ նիւթական
աղէտներ
պիտի կարե­
նային
տալ
Յիսուսի՝
որ կատարեալ
Հայե–
ցոզութ եաժբ,
մ՚արգկային
արժէքներ
գնա֊
Հատել ու աննմ՛ան
կար ալս ւ թ եամ՚բ գիաակ–
ցահ
էր Հուբեկան
կարիքներու
գերագա–
սութեան,
աւՐէն բանէ
աւելի
Հոգին
տա–
հ՜ելոլ
եւ սւփաւացնել
ու Հրաժ՚այակսւԴւ
սլսւ–
Հանչին։
Բայց
եւ այնպէս
Յիսուս կարողա­
ցաւ
րսել՝
ԱՅնհ՜տցէ՝՛ք,
ես
աշխարՀին
յա
գթեցի»։
Յիսուս
յադ թունակի
նոր ճամ՛բայ
մ՛ր
չզ-աալ
այլ իր նախորգներուն
գտած
մ՚ի–
2֊"
ՅՐ էէ՛ կտրել իութ եան
ծայրագոյն
սաՀ–
ժանին
մ՛էջ
զ ործածեց։
իր Այւտուհոյ
Հես։
ունեցած
յարաբերութիւնը
բարեկամ՛ս։
֊
թեան
սաՀմ՚ռար
կ՛անցնի։
«
Ե"
Հ°ՐՐ
"՛՛
ԷՀ
եմ՛ եւ Հայրլ,
իմ՛ մ՛էջ,,»։
Մէկ կաժք,
ժէկ
նպատակ։
Ամ՛էն տաոտսլսհէք
Հանդուրմ
ել ի
Է որովՀեաեւ
սիրոզ Հօրմ՛է
կսւգայ
և
այդ
Գիտակցութեամ՛բ
րնզ ունուած
աաոապան֊
Քշ Հոգին
ազնուացնելու
ժ՚իՀոց
մ՛ր
կ՝բլ֊
Լ
ա
յ՛
Հասցնելով
մ՚արգր
բարոյական
բարձ­
րութեան
մ՛ր որուն անկարէ,/ ի պիտի
Բէ/ար
Հասնի
լ տարբեր
մ՛իջոցներով։
Որքա՛ն
մ՛եծ
երանութ
իւն
է տաոա֊
պանրի
,/'
էջ զգալ
թէ
սիրող Հոգիներ
կան
սր կամովին
կր
բաժնեն
ժ՚հր րտւր. սր–
քա՚ն
նուաղ գառն
ւզիսւի թուէին
մ՛եզի
մ՛եր
ցաւերր,
մ՛արգոց
կ բահ՜ վիշտերր,
եթէ
րժ՚–
բրոնէինք
թէ
մ՛եր աժենուն։
Հայրն
ալ
կր
ասա
առլի
ժ ՚ ե ղ ի
Հետ։
Անտրտունջ
տառապիլ,
աժ՛էն
ինչ սի­
րով ստանալ
Ասսաւծժ՚է
եւ գ ե ռ
Հաւասւա–
րիմ՛ մնալ իրեն, վւնտռել
այգ
տառապանք­
ներու/։
Պարտասէի։
ու
լ իուլ ի
գորեել
գէսլի
այգ.
այս
է իսկական
յաղթու­
իմ իւնր։
Սակայն
Յիսուս,
ժ՛իժիս։յն
իր յաղ
թա–
նակբ յայտարարհ
ւ ով չ ի բաւականանար։
Ան
կր թելագրէ
մ՛եղի ցՊւհալայն
խորՀուրգով
որ իր յաղթ
ութ ե ամ՛բ կարելի
րրահ՜ է
ժեզի
ասլրիլ
նոյն
յաղ թ ակա՛ն կեանք
ր։
((
էս ե–
կայ
որ ապրիՊւ անոնք
եւ
լիուլի))։
իր
եւ
Աստուհ՜ոյ
մ՛իջել
գսյուիՒիւն
ուէւեցոզ
սերս։
սարնչութ՜իւնր
յայտարարելէ
վերջ
գաբձ–
եալ
կ՚րսէ.
«
Այն
օրր պիտի Հաս/լնաք
որ
ես Աստսւծսյ
մ՛էջ եժ,
գուք
իժ՝ մ՛էջս
եւ
ես ձեր ժէջրո։
Ասկէ
աւելի
զօրաւոր
Հա­
ւաստիք
սիրո յ կտրել ի չէ
տալ
եւ ասկէ
ժեհ՜ մ՚խիթ արանք
սւզասելսւ
չեն
մ՚արգիկ։
Պօզոո Առաքեալի
կեանքը,
տառասլան–
քի
եւ արկահՊւերոլ
շզթ ա յ
մ՚րն է ։ Տառա­
պանք՝
իր
ֆիզ իքական
տկարութեանց
սլաս։ ճառուէ, տառսւպանք
ուրիշներու
ձեռ–
քէն, տառապանք՝
տեսնել ով
թէ
ինչպէս
մ՚արգիկ
տգիտաբար
իրար
կր աաոապե–
զնեն։
իր Հոգին
թասւերաբեւքն
էր
մ՛արզ֊
էլային
ոզբերգսւթեանց.
իր սրտի՛ւ։
վրայ
էլ ք՛եց անոնց Հաբինեբր
նուս։ ճոզ թ
ախիծր։
կարգաւ/Էք
իլ։ կորնթացիներսլ
զրահ
նամ՛ակ ր ե թո՛լ իր ձեր սրտերր
կտրատուին
տեսնել ով
թէ
.
ինչքա՛ն
ապերախտօրէն
վարուեցան
իր Հետ
ժաժ՚անակ
ի •Բրիոտոն–
եաները։
Իր գործակիցներն
իսկ թիւր
ը մ ֊
բրռնեցին
զինք և զուր տեղը
խոցեցին
Մեծ
Առաքեալ
ին սիրտը։
Հիւրասիրութեան
օ–
րէնքներն
իսկ
մ՚էկգի
գրած
մ՚երմեցին
աս–
ւղրնջակտ
՚
ն
րլլալ
Աւետարանի
Հերոսին
երբ
կորնթ սս իր Հօտին
այցել
ութիւն
էր
տուած։
Այգ
աՀաւոր
յուսալքումներու
՚
քէջ
իսկ՝ ան գ ե ս
կեանքին
կր կասչի։
ի՞նչ
գր–
Fonds A.R.A.M