66
ԱՆԱՀԻՏ
Միաչն
լուսանկարով
(
Թէողիկ,
1929,
է^ 437)
թարղՏանելով
անղաղրուՏ
քՏաչք
Տլլ՝
ղիհերու
շար–
կը
՜
ճանչսաձ
ղինքը.
հանը ու խորաթափանց
բան ժուՏով,
կ՛ունենանք
երաժշտութեան
ճշղրիտ
ձը եր նաչուահքին
ւՏէջ
որ իրերէն
ան՛լին
անոնէք
պատկերը։
խորՀուրւլԼերուն
թալիանւյել
կ՛ուղէ,
բերնին
պրկու–
Գիհերու
շարժուՏ,
կենս1Ա|ից գփծեր
ուրեսՂւ,
•
Տր եւ քովերուն
երկու
խորշոՄհերը
կեանքին
Տա– աՀա րոլն իսկ փոխանցՏան
առանցքը
որ կլլ
բա.
Հաշոլք
ոչԼչութենԷն
ղսռնացահի
անողոք
կ՚սիռը
ց ա ար է
նու՛ս ատէն
կարելիութիւնը
ղհերով
թարղ.
կր
ղնեն իր վրաչ. ՜ճակաաշ իր լուսաւոր
ղողին Տէչ
Տանու թեան
ձեր ներքին,
խորունկ,
Հողեկան վի­
կը
սանձէ
չափրացահ
փորձառութիւն,
խստօրէն
՜
ճտ1լևերուն՝
ըՏբոստ
րառերու
կալանքին։
ինքնավստահ
ՏտտհուՏ,
վաււ
այլ ղուսսլ
երեւակս։–
ՈւրեսԴւ
կրնանք
ր՚՚ել որ եթէ երաժիշտը իր
չութիւն :
ենթաղիտակցական
վիճակները
ձայներով
կշ ներ–
՚
Ըէպապճեան
երաժշտութեան
Տեհ սիրահար
կայացնէ
Տեղի,
նկարիչն ալ պարտի
ղիհերով, հա–
Տլլ եղահ
րլլալ
կ՚ենթաղրեՏ
եւ կաՏ
ղ՛ոչն
անաւս–
ւալներով
ու ղոչներով
ի չ ՚ " չ ՚
ո
^"՜րել
ղանոնք։
նելի
նկ ատող ճր, ինչպէս
եղահ են Լաճարթին,
Նկարչական
նոր շար*1 ՚՛« 1Ա)եր. դուսէ
երրեան
յ՚"֊ւ-
Տասաճր
Հիւկօ,
Թ. Կօթիէ
եւ. Հէրէտիա.
ճիչէն
դէտս
իսկ՝
իրենց
Հէճշ
ունէն
ասոր
էրականասճան
ձաճրւսՀ
չ կ " ՚ լ
էրեն
Հաճար, րա Այ գհաղրէչ
ճ՚րլլա–
որոնուճէն
ճէչ։
լուԳւ կշ կարհեճ որ երաժշտասէր
ճլլէւ է աւելէ քան
Աւելէ կաճ նուաղ
երկար
ղէհեր,
քէձ կաճ շատ
Հակառակո։
ճօտ էր արու,
ուղիղ, կոր կաճ աԱաղան
9
ճանաւանղ
((
Երամշաութէւնր
ձաչներով
ճտահելու
աբ. ղարձուահքներ
ու Ճէասու3ներ
է
կրնան
Հ
Ո
Ղ \ Լ \ ^
ուեստն
Է»,
կ
1
շսէ
Ժ. ՝Րօճպարիէօ
Տ
բայւյ ««յ»
ճտա–
կ շ ՚
լ ո
ձ թ լ \
(
շՁ-Ճ^ՈՇօ)
կերպաւորել,
կշււոչթն
է ար֊
հուճ րառո պէտք չէ աււնել
իրրեւ
ճտաւոր
ղաղա֊
դէն ճեր Հոգիին
աճենաիւորունկ
ապրու
սներուն
փար կաճ իճասուճ,
ւսԱ ներքին
անթարղճանելի
ճիա՚կ
իճանալի
կերպր
ճեգի Հաճար. եւ սլարղ է
Հոգեկան
վի՜ճակներ
եւ փոիւակերսլուՅներ.
ճտա– որ ասիկա
կարելի է թէ՛ ճաչներով
/
ւ
թէ
ղիհերով
հաճ
առան
ո
ղաղա փա
րի
,
Հոդեվէ՜ճ՚ա1լեե
րու
էս ո֊
արաաչաչտել
անոնս
աւելէ կաճ
նուաղ
տեւողու֊
րունկ
էճասուճ,
Հոդւոչն
ասլրուճին
եւ դէճա^եղուճ–
թիւն կտճ ճի$ոո տալով
ւ
9*»
յ1ւ/»րու
Հաճերդ
(
տ^ա–
ներուե
ենթ աղէ տակէս
ղէճւանղէճանութէւն
։
թ հ օ Ո 1 6 <1
©Տ
ՇՕս1շԱքտ)
րաոատրութէւեր
պատ֊
ՈւրեՅն
երաժշտութիւնը
րառերով
անթ արդ՛
կեր ալիս
ըլլալէն զատ կր պարունակէ
իր ճէչ է"
1
՜
ճանելի
Հոգեկան
աճենաիւորունկ
անղրտղարձուճ
րէ՛" ՜ճշճարտութէւև
ճր, ճանաւանղ
երրնկատի առ֊
ճրն
է ։
Զ֊աչներր
կարող են՝ գրեթէ
աննիւթական
նենլ* որ աճէն
դոՀե՝
որոշ թուով
թրթռաոճան,
Հե.
եւ
Հետեւարար
անորոշ
շլլալնուն
Հաճար՝
աղղել
տեւարար
կշռո^թի
արդիւնք է
լոկ։
ճեր
վրաւ֊,
իւ ո
ււ
ի լ ճեր Հողիին Հետ.
Պարզ է որ առանւլ
գուներու ալ կարելի
է
Միթէ
դիհերն ու ՜ճ՚երճակի
ու սեւի
պատա֊
արտաչարոել
" ՚
^ ՚ ք
հշյ*՜
ո
$Լ\
ճէաՀ1ւ
դիհերու
եւ
ռիէլներո
թդթէ՚ն
՚ /
ր
ա
յ
կրնա ն
"՛
ք
՛
ք
՚ " ՛
1
^ " Հոգեկան
ղանղուահներու
ՃԷչոոաւ,
իրր
՚/"(՚՛
դորհահելով
պաՀերլլ
ոգեկոչել
կաճ իւօսիլ
Հողիին
ճիշդ
աՀեպԷս
սոսկ
սեւէւ ու ւ\ երճակշ
։
ինչպէս
որ ձաչները
կ՚ընեն.
ասիկա
շա՛տ
աւելի
*
Էպապ* էան ուոէՅս,
իր
ասէոնագորձս^ան
ղժուար ու րարղ
Հարց Տընէ, որովհետեւ
ղիհը եւ
դ
հ
ա
ղրութիւններով
տիրապետահ
ղիհերու և
ձեւերու,
ղոչնը
աւելի
նիւթական
են քան ձաչները։
կտրող էր լիապէս
արաաչաչտել
իր Հողիին
կշռոչ–
/
,,,,
^^/
,,
^
^
ա
^
ո
՚
էէքէ
(
^ 8 5 4 )
երաժշտու֊
թշ առանս
գուներու։
թեան պատկ
եր աս
ո ւ ճր
կ րն ա
Հ
դէ ւր ա ւյ նել եր աժշաու.
Բանաստեղհ
ու երաժիշտ
ղեղաղարղող Տըն
թենէ
ղհաղրութիւն
"՛
չ" քիչ ձը ղժուարին
անցլյը։
է ան։
՚
Լիեննացի
քննաղաաը
կ՚ըսէ թէ
երաժշտութիւնը
Կրնաչ
ուսուՅՆասիրահ
չ^Աալ
նրսչէն,
նոյն
կրնաչ
Տեհարժէք
ձեւեր
սաեղհել,
առանց որ
ա–
իսկ ապաղաչապաշա
կաՏ
խորանարղապաշւո
՚
քըպ՜
նոնք
որոշ
ղղացու Տ Տը պարունակեն.
եւ ինքղինքը
րոցներսլ
ղեղաղիաական
աեսոլթիւնները.
ըա՚ւ է որ
լաւ
բացատրելու
ՀաՏար՝
ղիՏահ
է
արաբենիքի
իր ենթաղիտակցութեան
ղՏազելի
ղ անձերը
կրնաչ
արուեստին.
էր~
երեւակաչենք
որ վերահել
ղիհերու
կշոոչթի։
Աչղ շա՛տ
ղժուար
ղետ–
արաբենիռը
Տեր
աչքերուն
աո֊չել
կը շինուի
նին վրաչ ապաղաչապաշա,
նաեւ
խորանարղապաշտ
Fonds A.R.A.M