ԱՆԱՀԻՏ
63
Մ ե Լ Գ Ո Ն
Ք Է Պ Ա Պ ^ ե Ա Ն
Մելգոն
՚
Բ-էպապՏեանի
ցուցահանդէսը
որ
տեղի
ունեցաւ
վերքերս,
աոաջին
առիթը
եղաւ
որ
Հայ
մտաւորական
ընարանիէն
մեծա–
պէս գնահատու
ած
այդ ինքնատիպ
ու
իւոր
արուեստագէտը
ծանօթ
դառնա ր նաեւ
ֆրան­
սական
գեղասէրներուն
եւ գնահատուէր
ա -
նոնցմէէ
Կը հրատարակենք
հոս
թարգմանու–
թիւնը
այն
թանկագին
յառաջաբանին
զոր
հեղինակաւոր
գրագէտ
եւ
գեղարուեստական
քննադատ
Կիւսթավ
՛
Բան գրեց
ցուցահանդէ­
սին
ցուցակին
համար,
ել այն յօդուածին
զոր
•8
օւ1հտիա
օրաթերթը
հրատարակեց
՚
Բէպապ֊
՜
Տեանի
Մղձաւանջ
խորհրդանկարին
վերար­
տադրութեան
հետ։
Ս եհ Հա՚էքոՀք
դդա~ի
ղէաելով
Աևլդոն
՝
Քէսլասլ~
՜
ճեանՀէ
աաակեոնեոն
ու
էք ֊Տ աղլւոէ
լւ ւ նն ելւլւ .
ոէէոնո
գոՀ-ւել/ու
նհրղաշն
ա1լ Հնչականէս
ու
ս՛րա֊
րհնիներ
ու
վտ չելչսպեւլութիւն
ունին
եւ
որոնէք
ՏէՀ
1
դարդա
լա ւե սա ակա՛ն
^նքէւատպա
թիւն
Լ ւ ե.
րադի
սւն&նադրոշՏ
ութիւն։
դ
1
Լ*
ն
իր
Յ^դԷ^*
կնիքն
ունի՛
0
արդեօք
։
Լայոո
արուեստը
՛
ճապուկ
Է
եւ
այլազան
։
՚՚՚"
</
ի կանաէլի
գեղեցկութեան
այն
ա-
րեւելեան
ու
իւ որ ունկ
դդասոդութենէն,
ՇաՀինի
Է^
դժուար
Է սեղանէն
ադդեսութիւն
Տը նշՏարել:
Ար–
Տինիտ
Բարայեանի
ենթեր|ւեօՐծ1քքւուքք,
հւալիէլներուն–
կենդտնադիրներուն
ՏԷչ կարելի՝
Է Տ ա սն ա ւո ր ա սլէ, ս
Հայկական
րան Տր նկատել՛. Եւ սակայն
շատ
ինք–
նաչասաւ
կ
Հաս՝ ունեոոդ
րան Տր
ի յայտ
կուդայ
այդ
ա՛նքան
Հզօրապէս
փարիդոիաոահ
՛
երկու
ար­
ուեստագէտներուն
Տօտ :
Պ. Մելդոն
՝
Բէպասլճեան
աւելի
արեւելըսի
է ։
՚
նոյև իսկ շատ
ա
րեւելքսի
է ։
որովՀեաեւ
զար֊
դանկա րչական
շր^անակներու
Տէչ
ճերթ
պարսիկ
ճարտարապետական
արուեստէն
կր
ներ շնչուի
:
Այլ
որովՀեաեւ
ա յ դ
շրջանակներս
ան կը յօրինէ
նաեւ
հաղիկ1ւերու
ոլորքներու^
շր^աղղեսսէի
ըդանսս–
ներովէ
կերպասի
իւ ո է լ վաւյլերով.
որոնո
կր պ օ՛՛ր՛ա
տադրէ
նոր ու ն ո յ ն
ի*՚կ
սաակնկա
լ ձեւ
Տր
է
որ
ինսն
իսկ
իսքգի՚սքր
"
եղի կր պարտադրէ
իրր
՚՚՚
Տե֊,
նաներդաշէւակ
նուագ
Տո.
իրր
Հեռաւոր
պար֊
տէդի
երազ
Տը
ք
ո չ
վաղանցուկ
երազ,
այլ
որ
ընդՀակառակն
կր ՜ճշդուի,
ինչքան
որ
արուեստա­
գէտը
կր կաՏենաի
ինչպէս
կա չուն
երազ
Տրյ
Պ, ՝Քէպապճեան
արեւելքսի
րԱ
ա
էը
կ*ապակու–
սանկ
ն աեւ՝
ու աւելի
դօրեդօրէն՝
իարՀրդանշանի
իր պաշտամունքով:
ԽորՀրդանշանտկան
նորադոյէւ
դպրոսը
արան սա զի Տէ$
կադՏուեսաւ,
եւ
սակայե
իւ ո րՀր դան շանը
Արեւելք
ի
՚ -
է ^ հնահ
է
եւ
Հաւա–>
սար
կենսունտկութեաՏ
ը, Տր պաՀպանուահ
Է Արե­
ւելքի
Արիականներուն
ինչպէս
ԱեՏականներուն
Տօտ։
Պ. ^էպապճհան
չի պատՏեր.
կր
ներկա֊.
րսսնէ
9
կ՚ոգեւորէ,
կը վերակոչէդ
ու յաճաիւ՝
վ ա ֊
յելչաձէեւ
ո ր ո շս լի) ե ա Տ լ՛ Տը ։
1-
լյ
արտայայտուելու
շատ
ան ւՀնակ ան
ե դ ան ա կ ին Տ էՀԷ
կը
յ ա
յ
ան
ո լ ին
ք ան
ի Տր ա ՚ւնչ
ութ եան կէտեր
Հնտլւ
քն եր ո ւն
Հետ
(
հը տ օն ի Տը կ ա Տ Պիէկ ասի
Տր
(
I ),
"
ր օն ս Տ ԷՀ ա րե*.
ւե լական
ութեան
Հարս
չկա
յ,
ա
Ա
Ո
Ր
Ո
^*–°
դե ղե Աչա­
դիտութեան
Տը կը Հպատակին
։
Պ.
՝
$էպապճեան
Տոդութեան
անՀաաական
դադանի
քնհ ր ան ի ։
Ղհ ան­
գրութեան
նրրու թհա Տ րն է
թէ
դոյէւին
փափկու–
թեա՞Տր.՝
որ ինչ ինչ ՀՏայքներ
կ
9
իրականասնէ
եւ
լուսաւոր
ու յստակ
կեանք
Տը կուտայ
աոեդհուահ–
նե րու
որոնո
Տէշ^ Տեր
նայուաՀչւր
նաիւ
ո եւ է
ար֊
տառոէյութէւն
չի նկատեր
։
եթէ
դրենք
թէ
երկու
ՏանկաՏարդ
կիներու
Տարձիններ,
կանասի
աչքեր
ու
Տ ա դեր,
վշ
ա
աՀար
դէՏք
Տը կր
ճեւ
ասն
են.
թէ
սեւ
արս ուն քներ
կը Հոսին
ոդրերդական
նիորէի
Տր
ա–
Հա ւոր դի Տա կին
շուրԼ,
րան Տը Հասկս ուս ահ
չենք
(1) ՝8
ես|ասյոեան
չԱ
նանշցած այս երկու
Ֆւ՚անսացի արուեստագէտներուն գործր։
Ծ. Խ»
Fonds A.R.A.M