4 4
ԱՆԱՀԻՏ
Ն Ո Ւ Է Ր
խ ԱՂ. Ա Ղ– Ո Ւ ԹԻ Ւ Ն
Ի՞նչ կրնամ տալ
քեղի,
քո՛յր.
Արտիս մէջ կայ
տիեզերք,
Թշուառութիւն՝
ափիս մէջ,
՛
Բո՜յր,
ի՜նչ կրնամ տալ
քեզի։
Եթէ
Յոյսին
բարեկամ
Գոնէ մէկ ժամ
ըլլայի,
Իրեն պիտի
ըսէի
Որ
քեզի
սուտ
չըխօսի։
Ոչ մէկ ըսպի կը
մընայ
Հին վէրքերէս,
վըշտերուս
Եթէ կրկին
Հանդիպիմ,
Զանոէւք
պիտի
չըՁանչնաւ)։
Ոչ մէկ գորով կը
ձաղկի
Հոգիիս մէջ ամայի.
Սիրածներուս
յիշատակն
Ինծի
զըրոյ<յ կր
թըւի։
Եթէ
թռչունն
Երազին
Փախած
չըլլար
պարտէզէն,
Իրմէ պիտի
խնդրէի
Որ ուսերուղ
միշտ
թառի։
Ընդվըզումի
ոչ մէկ
ձայն
Կ՚ելլէ
կուրծքէս
քայքայուն.
Կամքիս
ղեկն է
ջախջախուեր,
Գիպուածը
զիս կը
քըշէ։
Գաշնամուրիդ՝
նօթատհար
Հոգիս
պիտի
ընէի,
Եթէ իր մէջ
ունենար
Մեղեդիներ
Հեշտալուր։
Փոյթըս
ալ չէ որ կանաչ
Բլրէ
մ՛իջայ
անապատ,
Որ ասկէ վերջ իմ ուղիս
Չունի
աղբիւր,
Հովանի։
Եթէ երկինքն իմս ըլլար,
՛
Բեղի
մաՀիկը
մանեակ,
Ջուխտակ
աստղեր
քեղի Օղ
Ընծայ
պիտի
բերէի
Եթէ տարի
քըս
քըսան
Ինծի ետ սոսն, չեմ
Հրճուիր.
Չեմ արտասուեր՝
առջեւէս
Եթէ դագաղս
անցընեն,
Սակայն, ո՛վ քոյր,
արցունքի
Սըրուակ
մ՚ունիմ
միմիայն.
Կեանքիս
մ էջէն
գողնալու
Բաղդը լոկ ա՛տ է
մոռցեր։
Անդորրութի՞ւնը
կեանքին
Թէ մաՀուան
կեանքը
1
լ՝ապրիմ.
Վա՛րձք
մըն է աս թէ պատիժ,
Իրաւ որ չեմ
Հասկընար։
Երբ ունենաս
տառապանք.
Եկո՛ւր
ինծի, ո՛վ իմ
քոյր,
Ցաւիդ
վըրայ այդ
սըրուակն
Ամբողջ
պիտի
դատարկեմ։
ՏՈՎՍկՓ
ՇԱՀԷՆ
ՀկզհԱ
Fonds A.R.A.M