ԱՆԱՀԻՏ
անցորւլներ
տուներուն
տակէ՛ն
կը
սահին։
Հյուէւերը
կ՚ոռնան։
իյ անութէ։
երուն
ծանր
երկաթափեղկերը
մ՚ե հ տշառաչ
կր
գոցեն։
Ժանտատեսիլ
մարգիկ, որ գեռ երէկ
հան–
գարաիկ
բանջարավա՜ճառներ
էի՛ն,
իրե՛նց
կողովներր
ձգելով՝
գաշոյնր
մէՀքերնուն
կր հա՛նե՛ն ու խելագարներոլ
պէս կր վա.
զեն։ Վերջապէս
Ալլահին
ժամը
հնչած
էր։
Ուզածնուէ։
պէո պիտի սպաննեն, կո­
ղոպտեն, բււետբարեն
այգ
շուն
քրիստոն–
եաներր։
Հրսսք՚անր եկած է էրլտրղէն,
ա
յն
որՀԷՂ։ ուր կծկտած
է Սուլթ՜ան
Ասլտիւլ
ՀաւՐիտր իր գրանի1լներու1ւ ու լ
րաեսներուն
մէիւեզ։
Գօնսթանթէն
սոսկումով կր գիտէ
զա­
նոնք, ոտքերր կր գանգազին,
ճակաէն պաղ
քրտինք
կր հոսի։
Անոնցմէ
մէկր նայ.
ուածքն
իր վրա
յ սեւեռած
է. ու պիտի
զգետնէր
զինքր
եթ՜է
րնկերներէն
մէկը
չպոռար՝
«
Չես
տեսներ, Հայ չէ, անիկա
Ֆրէնկ
մրն էգ։ Փողոցի
մ՝ր անկիլքյը, գի–
տասլաստ
ինկած է անկենգան
մարմինր
Հա յ ր I։ ււ1սսկ րի մ՛ր զոր կր ՜ճանչնար։
՚
Բիչ
մը սքէւգին, քսան
ւՐտրզ ասւզւս1՚1։հր մանկա.
ս արգ ազՀկան մո վրայ կր խուժեն։
Ան
օգնոլթիւէ։
կր հայցէ։
Ոչ ոք կր
հաժ՚ար–
ձակի
մ՛օտենալ։
Գօնսթանթէն
կր վազէ՝
զա յն աղատելու.
ուժեղ
կռոււիի
հարուած
մ՛ր կր ստանայ
կուրծքէն
ու գետին
կ՛իյ–
նայ։ Աաքի կ՚ելլէ՝
«
կր տեսնէք
գուք» պո­
ռալով։
՛
Բթին կր խ1ւգ.սհւ։ Ալքերը
գրեթէ
գոց ահ , որսլէո զի կատարուած
հրէշոլ–
թիւՕներր
չտեււնէ,
Գօնսթանթէն
կ՚երթայ
X
գեսպանաաու1ւր։
ԱռաՀին
քարտուղարր
իր
քուղինին
հետ նշանուած
է ։ Անկից
ճշմ՝արաութիւէւր
պիտի իմ՛անայ, ան թ ե–
րեւո
իրեն
սլիտի օգնէ որ Արամ՚ր
գանէ։
սին
Տո՚ւ
գուրս
ելեր էք, կ՚ր
ս
է
իրեն
գիւտնագէտր
իր ւ(ո(\ոկր շտկելով,
կրնար
րլլալ
որ ձեղ Հայ կարծէին։
Չէք
գիտեր
թէ ինչ կ՛անցնի։
խումբ
։
Րր խենթեր,
որ
Հայ տերրորիսաական
կուսակցութեան
կր
սլատկանին,
զ ր աւեր
հէ։ Օսմ՛անեան Պտն­
քան և տնօրէնը ստիպեր են երթալ
Պալատ
եւ իրենց
կոզմ՚է
Հալաստանի
բարենորոգ–
մ՚անց գործագրութիւնր
պահանջել։
Ոստի,
կանսւթիւնր
չի համ՛արձակիր
միիոՐաել։
Յեղավտխականներր
ռումբեր կը տեղացնեն
անոնց վրայ որ շէնքին
մօտենալ
կր յան–
գրգնին։
Դեսպաններր
հիմ՛այ
Պալատն
են։
Մերինն ալ հոն է ։ Բայց
Սուլթանը
որ
Հա յերր կ՚ատէ, այս աւի մ՛ը
յիմարներուՂ։
րէւծա յած
անտ/լնկալ
առիթէն
կ՚օգտուի
Հայերր
Բ՚Հելով
հայկական
հարցը
ՀնՀե.
լու իր ս ի ււաե մ՛ր յառաՀ
տանելու
համ՛ ար»։
Գօնսթ անթէն
յանկարծ
կր
հասէլնայ։
Արաժ՚ը այգ խենէժերուէւ
Ժ՚ԷՀԳ։ է ։ Ան որ
այնքան
ծանրախոհ
է, ինչպէս
կրցեր է
այսպիսի վտանգաւոր
ձեոն/արկ ի ւՐր մ՝աս–
%
ա
Կքէլ*
«
Բայց ինչ կը սպասէք
ւՐիՀաժ՚աելսւ
համ՛ար, կը հարցնէ գիւանագէտին։
Դես­
պանները, փոխանակ
՜
ճառաէսօսելու՝
լաւ ու­
էք ււյն Էր որ իրենց պահականաւերուն։
նտ–
ւափւերը ցամ՛աք
հանել
որոշէին՝
կոտորածր
գագրեցնելու
համ՛ար։ Չէք կրնար
երեւա.
կայել
ա յն
խժգժութիւնները
որոնց ա–
կաժ՚այ հանգիսատես
եղայ։
Դուք
Պատժ՚ռւ–
թեան
առՀեւ
Ասլտիւլ
Համիտի
ոճիրին
մ՛եղսակից
եղած
սլիտի
Րէէ
ա
ք»։
Դիւանագէտը
կը սլատաոխանէ
սասլէս
ֆրազներով.
«
Ս՛եր կառավարութեանց
հրա­
հանգուեր
ուն։ պարտաւոր
ենք
սպասել։
Չենք
կրնար
այսպիսի
ներքին
վէճերու
միՀամտել։
Ատկից զատ, Հայ
քօմիթէ–
ները տարօրինակ
անխոհեմ՛ութեամբ,
վար­
ուեցան։
կարծեցին
թէ Անգլիա
իրենց պի­
տի
օգնէր։
Բայց կար քիուսիան
որուն
խոր՛
հուրգ
հարցնել
զանց րրած
էին»։
Զայրոյթէն
մ՛ոլեգնած,
«
Դուք Պիղտ.
տոսներ էք» գոչեց
Գօնսթանթէն։
Ս-ժ"
՚
^ւ՚ճ՚՚ՑՐ^՛
՛
սերս մ՛տաւ
ղեսպտհ
տան
թարգմանը
որ Պալատէն
կր գ
նար.
«
ծ ա ւ »
ծանր է կացութիւնը,
ըսաւ,
պէտք է որ այո խտզքոլթիլԳ,ր
վերՀ
գտնէ։
կարելի չէ Պտնքան այգ
գիւահարներու1ւ
ձեռքր
ձգել։
կարող են գրտմարկզները
օգը
հանել»։
— «
Հապա
Հարգե՚րր»
հարցուց
Գօնսթանթէն։֊
էԽնգէրը ատոր վրայ չէ,
պատասխանեց
թտրզժ՚տնը։
Ատով
ետքը
։
տ–
տռ–
Fonds A.R.A.M