68
ԱՆԱՀԻՏ
է, որ այս աարի
ժեռալ,
վազաժաւՐօրէն՝
քանի
որ վաթսունւերկու
տարեկան
էր
եւ
գեռ
լիովին
տէր
իր Հան՜ճարին
եւ արտա–
յայսսՐան
ժիՀոցներուն,
բայց
ո
ր Գ՜էլ"՝՜ Կը
թ՜ողու
անստՀւք՚ան
գործ
ւ1՝ր, մ՝ասամ՚բ
աշ–
խարՀիս
ամ՛էն
կուլւՐր ցրուած,
ա յլ եւ մ՛ա
սա մ՛ր ՀաւՐախւՐբուած
այստեղ,
բաւական
լւաղմ՚աթիւ
ու գեղաշուք
որսլէս ղի
կարելի
Բէէայ ատոր մ՛իջոցով գաղափար
մ՛ր կազ
մ՛ել
Հանգուցելոյն
կանգնած
յուշարձա
նին խորութ՜եանն
ու
վեՀավ։առութեանը,ինչ–
պէս
եւ անոր արժանավայել
գնաՀատմ՛ան
յապաղում՛ին
վրայ։
« ...
Նկարչական
ստեղծագործումն
է
ամ՚բողՀ
աշխարՀի
մ՝ր որ
երեւակայուած
է գոյներու,
ձեւերու
եւ ժէսթ՜երու
այլա–
զանութեան
մ՝ԷՀ, բայց
որ
կը Համ՛ապա
տասխանէ բովանգակ
ւիարգկութիւնր
յու
ղող զգացւք՚անց
իրւսկանսւթ
հ ան։ Բոլոր
մ՛եծ
տռամները,
ուժր, իտէալը,
կամ՛ ՜ճակատա
գրականութիւնւբ
ներկայացնող
բոլոր
անձ
նաւորուիմ իւնն երր
ա յգ
Հրա յրքոտ
երեւա
կայութ
իւնր ներշնչած
են ել
ցնորատեսու
թիւն
յառաՀ
բերող
ԷՀերու
մԷՀ
թարգ
մ՛ան ու ա ծ են։
«...
Հանրի
տբ
կրուի
տեղբ
գպրոցնե–
րէն գուրս
է. այնքան
Հեռու
է
Պարաձեւու–
թիւններէն
որ արգիականութ՜եան
մ՝ԷՀ
կր
ձգտին
գէպի
ինչ որ կայ
ամ՚ենէն
աւելի
վաղանցուկ,
որքան
աւանգութի
ւններէն
որ
անցեալին
վրայ
յենյուլ
կր
յաւակնին
զայն
անսլասալելով։
ինքզինքէւիս
պիտի
գատասլարտէինք
ա յգ ժարգը
չՀաս1լնալու
է
եթ՜է այս երկու նախապաշարումներէն^
կամ՛
սովորութիւններէն
ւՐէկուն կառչէինք,
և ե–
թ՜է չո լզէ ինք ահ ո հհ լ թէ
ան
ամ՛էն
ինչ
ինք իրժէ քաղած
է, իր քերթողական
ար
տակարգ
Հրաշալի
զգացոզութենէն,
ամ՛է՛ն
ինչ, իր յւլացոււք՚ր
ինչպէս
իր
բարբառը։
<(Ան կք մ՛եկնի
մ՛եծ գ է պ ք է
մ՚ք.
մ՛եծ
քերթուածէ
մ՚ք, կամ՝
մ՛եծ
քանասսւե՜ղծէ
մ՛ր, եւ անժիՀասլէս
որ՛ անոնք
իրեն
երեւ–
ցած
են եւ իր մ՚էոքին տիրած,
կր
խուժէ
իր կտաւին
վրա
յ՝ ինչպէս
որսի մ՛ր, զա
յն
կր շերտաւորէ,
կք ցայտքաւորէ,
կր
ձաղ
կէ
գունաւոր
գծերով,
ծաւալումներով,
՜
ճմ՛լումներով,
որոնց
խառնաշվտթութենէն
կք յառնեն
լոյսր կամ՛ խտւարր,
կռիւներն
ու շեփորումներր,
պայծառ
կամ՝
անձկա
գին պատկերները
մ՛եծ
բանաստեղծներու,
մ՛եծ արուեստագէտներու,
մ՛եծ
պետերու
կամ՝ մ՛եծ
ւՐարտիրոսներու։
((
Հանրի տր Կրու ՀրաՀալ
լավայով
կր
նկարէ, իր ստեղծելու
եւ
յարասելու
ե–
ղանակր
Հրաբխային
է ։
«
Ան իր սկզբնաւորութիւնն
բրաւ
բո
լոր աղատ
ու Հրավառ
ւՐտքերուն
Աւշա
գրութիւնը
գրաւելով
իր
((
Նախատակոծ
•
Բրիստոսը»
Համբաւաւոր
նկարով
որուն/ Հա
ւք՚սւր ո մ՛անք
զ ինքը մ՛եծ նկարիչ
մ՛ը Հռչա
կեցին,
իսկ երկչուոներր
զինքն
իր
կարգին
նախատակոծ
ըրին։
«
Չպիտի
խօսիմ՛
այսօր
վի՜ճակափոխու–
թեանցր
վրա
յ իր կեանքին
որ
շարունակա
կան
յաՀորգութիւն
մ՛ր եղաւ
պայքարէւե-
րու, սլայքարներ
որ
կր շուարեցնէին
ա–
նոնք
որ
չէին Կրնար
գազավւար
կազմ՛ել
ա յն պայմ՚աններուն
վրայ
ուր
ւ/՚արգ
մ՛ը
կրնայ
թէ՛
էնքզինքը
կանգուն
սլաՀել
եւ
թէ՛
արտագրել։
Արտագրել
մ՚անաւանգ։
թ՛ող գէթ
մ՛իայն չափեն
թէ
ինչքան
նիւ
թեր
ան ձեռք առած
եւ արտտյայտած
է
որոշ ((ոիքլոերով,
որոնց իւրաքանչիւրը
մ՛է
կէ աւել ի բնաբան
(
էՈ61Ո6)
եւ
բազմ՛աթիւ
փովտխակներ
կը ռլարունակէին։
ԱՀա
Աս
տուածային Կատակերգութիւնս,
ուր,
Տանթէի
եւ Վիրգ՜ի էի նուիրագործուած
տիպարներր
ոգելով
Հանգերձ,
անոնց
կուտայ
իր
սե
փական
սարսուռին
անձնական
շեշար։
Յե
տոյ Վաէլնէրի
«
թեթրալօժի»ն
է
եւ Սիկ–
ֆրիտի
աՀաբեկ
իչ
սխրագործութիւնները։
Յետոյ, գերազանց
գիւցազներգութիւնն
է,
պասսՐութիւնր
«
ճակատագրի
Ա՚արգունո,
ինչպէս
Պէրնըրտ
ծ օ
կ՚անուանէ
Նափօլ
էոնր։
ՒՒՐ
՚
քիՀնարարներ
(
յո է Շ Ո Ո Շ է Խ տ )
անթիւ
մ՚արգկային
մ՚իՀագէպեր,
Հալածանքներ
կամ՝ մ՛եծարանքներ։
Պեթովէնր,
Վակն էրը,
Պոտլէռր,
Վերլէնր,
Թօլսթօյր,
–
թլօտ
Տբ–
պիւսին
ներկայացնող
իր
կենգանաղիրները
բարոյական
–
ճշմարտութեան,
խոկմ՛ան կամ՛
Fonds A.R.A.M