6 2
ԱՆԱՀԻՏ
Յետոյ
Կ՚ընթրեն
գրեթէ ափ
յաւրոյ,
Ու հասակնին երկարած,
Շուտ
կ՚ըլլան
քուն՝ ուր ոչ հոգ կայ ոչ երազ.
*
Դ ՍԼ Ր Ա ք Ո ԻՂ 11
(
Ս ե Ւ Ց Ո Ւ Լ )
Գարունի զով գիշեր մը, դաշտերու մէջ զայն
ծընաւ
Մայրիկն
անոր
քաղըրթեղ.
Արտի գուղձերն
եղան րարձ, այծտերեւին
մորչ
հալաւ,
Խանձարուրը՝
ճակընղեղ.
Ցուլի աստղերն
լուսաւոր՝ հակած էին հարաւին
Երր
զայն գըաանք
մօրը քով.
Ոտքի կենալ չէր կրնար, կը դողդըղար
տակաւին,
Զինք տուն բերինք
խընամքով։
<ւՂ.արա Բուղա» է, ըսաւ հայրիկս
իբրեւ
կնքահայր.
Անունը այս հորթուկին».
Այսպէս
մընաց
մինչեւ ետք երբ հորթուկն այս եղաւ այր
Եւ նախրի
ցուլն
անմեկին։
Կով մը չըկա՚յ
նախրին
մէջ՝ անոր կրքոտ
գրգանքին
Եղած
չըլլայ առարկայ.
Նախկին
ցուլերն զառամած՝
իրմէ հեռու կը փախչին
Երբ ան ուժգին կը գոռայ։
Տեսնե՛լ է պէտք թէ ինչպէս փոշին ոտքով կը քեցէ
Ջրհորին քով, գուռին մօտ,
Երբ նախրին մէջ մակաղած, փինչով
հեռու տեղերէ
Օտար
ցուլի
մ՚առնէ հոտ...։
Ալեքսանտրեթ
ՄԱՐՏԻՐՈՍ ՏԷՐ ՍՏԵՓԱՆԵԱՆ
Fonds A.R.A.M