ԱՆԱՀ
ԻՏ
5 1
լան
ւԸ֊ելու
վարձի։ Լէվէնա
՛
Բէշիշ
օրէնքի
գիտակ՝ օրինական
ճտւՐրով
իրենց
ապօրինի
րնւթացքբ
կր սլախարակէ,
սակայ1ւ
անօ­
գուտ–
Ղուխաաարբ
անգրգուելի
կր
մնայ
եւ
իրեններոմւ
Հրաման
կ ր՛է՛է որ
չւսնի
ւՐանեն
ր՚նակարանկ՚ն
ներս. ո\ ոք աեղի
պիտի տար
այս բռնութեան
Հանգէսլ
եւ աՀա ա\խթարթի
մ՚ԷՀ
տուէւէն
գուբս
կ՛ արտաքսուին՝
Դուխատարն
ալ
գետին
վւռուած. մնացեալք
ի վւախուստ
մ՛ինչեւ
Աատէն կր Հտմնին ու կլլ պատմ՛են յա­
ւելեալ ու ՜ճոխացեալ։
Ա՚ատէնէն կառավա­
րութեան
ռլաշտ(>1ւեայք ու ւլինուորներ կր
փութան
Բինկեան ու իատիւ կր
սլաՀսւնՀեն
Աուխատարբ
ւ1՝ եռցնող
ր : ՏառաՀ կ՛ ոքն ցնի Լէ֊
վէնա
՚
Բէշի
ԻՀ
Բ եւ կ՚բսէ. «էս մ՛եռցուցի ու
պատրաստ
եմ՝ աւՐէն վճիռի եթէ Հաստատուի
ապօրինութիւ1։բ»։
Պքա շաօնեաՊւ
Հրաւ/՛ան
կ՚րնէ որ անմ՚իՀասլէս
ձերբակալեն
եւ
շղ թա
յ ե ն Լէ վէնա ր. նա Հաւ/՛արձակ
կ՚րսէ
«
Ե
ս
յանցաւոր
մ՛ր չեմ՝ ու գոլք
ղիս
Հ/Լ
՚
է–
թայելու
իրտւուէւքր
չուէփք.
Հաստատուե­
լէն։ վերՀ^ր՝
(,
քւէնքր
իրաւուէւք
սւ1ւի
ինծի
ամ՛էն բան բաւելու, գսւք գ ե ռ Ա՝ տա էն չՀա–
սած ես Հոն եմ՛», կ՛ր՛՛է
ո
լ
֊
գուբս
կ՚ելլէ, ե
որովՀետեւ
ուրիշ բան մ՛ր տէին կրնար բ–
նել՝ կբ մ՛եկնին։
Լէ վէնա
֊
Բէշիշ
իրենցմ՛է
առաՀ կբ Հասնի ու Հիւր կր լինի
մ՛եծ ա -
ւորի
մ՚բ. երբ կ՚իւք՚անայ
պաշտօնեսա
եր ու
ժամ՚անոււՐր,
կ՚երթայ
կբ ներկայանայ
կա­
ռավարութեան
եւ եղելութիւնբ
կբ պատ­
մ՛է։ ՛Իաւաա սրր բանտէն
բերել
կուտայ
Լէ-
վէնա
՛
Բէշիշ բ– անոր ալեփառ
ծերութիւ1։բ
կայա առ երիտասարգութիւնով
օծուն,
մ՚տ–
նաւանգ
ինքնովին։ գալ յտնձնուիլր,
ու իր
ներկա յութ եսւնբ ա յն չավ։
անայլայլ
ու
Համ՛արձակ
խօսուածքր
եւ երբեք
երկիւղ
ու շուարսււՐ
չցուցնել
բ,իր ժ՚ԷՀբ
երկսւսւ
թիւն
։
Րբ կր ծնցնէ
«
յանցաւոր
է թէ
չէ»խ
Դատախաղ
Լէվէնտներ
գործ ու գրգի­
ռի վրա
յ կր լինին,
խում տնավտրք եւս կբ
պոռան թէ՝ «Ի՛նչ
յանգւլ1։ութիւէ։,
գօնագ
չտալ եւ իրենց
քմ՚աՀ՚ա՜ճսյից
չծառայել,
ու
անպատիժ
թողուլ
այնպիսինե՚ր...» եւ աՀա
այո
տմ՚էնր
կ բ ծանրանան
գատաւսրի
Հսա–
գամ՚անքին
ու պատասխանատւութ
եսւ1։ր,
սլէտք էր գաս։ել,
վճռել
մ՚աՀն
անոր որ
յանգւլքւած
էր ձեռք
վերցնել։
Լէվէնսւ
՛
Բէշիշ սակա յք։ անխռով ու
աներկիւղ
բանտի՛ւ։՛
մ՝ԷՀ
Հանգարս։
կբ
ււ
11/
Ա111
էր գալիք
վ՜ճռոյն.
իր աներկիւղ ու
Համ՛արձակ
բէւթացքբ
բանտակիցներբ
ապ­
շեցուցած
էր. եւ փոխան
իւէթիլ
նայելու
ել
էսեթկելու,
յարգանօք
կր
վերաբեր
ուին
ալեփառ
՜
ք^եշիշ^/
Հանգէպ։
՛
հա -
տավարս։ թ հ ա՛ն
լլնթացքին
ալ
Համարձակ
իր պատաոի/անւնեբր
եւ սաՀուն
լեզուով
պաշասլանողակտննւերբ
ղարւ/՚ացուցած
էին
ուն1լ1։գիրներր
եւ տարբեր
աղգեցութիւն
ու ։ռսլաւորութիւ1։
բրած
էին
գաաարանին
վրայ։ էլ սակայն
Լէվէնտներ
իրենց
ձայնբ
եւ
աղւ/՚ուկբ
աւելի
ուժգին
կբ
բարձրա­
ցնեն եւ յանուն
կրօնի ալ կր
ոլաՀանՀեն
մ՚աՀտփճիռբ։
Գտտարանբ կր Հաղորգէ
իր
վճիռր
ղ ատտսրսրտե ալ ի՚1ւ թէ՝
ՄաՀտոլարս։
ես։
Լէվէնսւ
՛
Բէշիշ
վերՀին
իր սլաշտպտնո–
ղ ակա՛հ բ կ՚րնէ
այսպէս, Ատեանգ
ինծի չէ
որ մ՚տՀուտն գատապարտհց,
այլ
Աստուածն
ու Աուլթսւնր,
որոնց
(
աււքուԱՀ/
պաշտպանե–
ցի,
ււր ււ տիւ բ աղարտողին։
պատիժ բ
տալով»։
Ամ՚էնր
մ՚էկանց՝
«
քա՛ւ,
քա՛լ
լիցի որ
մ՛ենք
յանգգէւինք
Աստուածն ու Ասւլթանբ
գա–
տապարտելու»,
Լէվէնսւ
՛
Բէշիշ կբ
ՎԼ՚փ՚է
"
Տէ՛ր ՛հատաւոր,
հսսւքուա/ք
Աուլթանինն
է
չբսիք. ես Աուլթանն
է որ
սլաշապս/նեցի։
է;։։ սիրով ու վ։ առքով
մ՛տ Հո լան
կբ սպա­
սեմ՝ ,
Հրամ՚մ՚եցէք)):
՚)
ատարանր կր խռովի, գատաւորբ
կ՚այ–
լ ա յլ ի ու այլ եւս բառ մ՚բ չարտասանել
ով
կր
մ՚ե/լնի.
Լէվէնսւ
՚
Բէշիշն ալ բանա
կ՚ա–
ռաՀնորգուի
կրկին
անիւս ով ու
աներկի֊֊գ
սովորական
օրերու
սլէս ղուարթ,
իր ՜ճաշն
ու աղօթքբ
կ՝բ1ւէ ու ժ ուշ ւՐուշ կր քնա­
նա
յ։ Անգին գատաւորբ
իւղ ճաՀար ու սար–
սավւտՀար
Աստուծոյ
ու Սուլթանին
Հա­
մ՛ար իր տալ իք
վճռոյ1ւ
անքուէւ
ժամ՛եր
կ՚անցրնէ,
կուղէ
երթալ
անձամբ
բանտ
ու րսել թէ՝ «Ել ՛՛ւ֊ գնա, ո՜վ
Աստուծոյ
մ՚արգր»,
բայւյ
Լէվէնտներ
ու
աղմ՚կե՚լբՀա–
Fonds A.R.A.M