ԱՆԱՀԻՏ
1 0 3
Այդ
օրէն
սկսեալ,
՚
Րլէմանսօ
վճռեց
ընղ
միշա
քաշուիլ
Հանրային
կեանքէն,
եւ
կամ՛
քի
Հոյակապ
ուժով
մը, Հազուադէպ
ինքնա­
զսպումով
մր, ինք որ անզուսպ
կրքոա
մը
նկաաուահ
էր
ամբողԳ
կեանքին
* /
Հ ^ , -
իր
այդ
սաոյիկեան
որոշման
Հաւաաարիմ
էէն ա ց
մինչեւ
վերջին
շունչը։
Առաջարկեցին
Ծերա–
կոյաին
ս՝էջ
աթոո
մը ապահովել
իրեն,
Սեր­
մեց։
Աինք
ա ն դ ա մ րնարեցին
Ֆրանսական
Ա–
կադեմիոյ,
չուզեց
Հոն մէկ օր իսկ
երեւալ
//
ընդունելութեան
Հանդէսի
ձե ւ ա կե ր պ ո։ թե ա՛հ՛, ց
Համակերպիլ։
Ի՛նչքան
անզասՂւեր
ք ա ղ ա ք ա ­
կան
անձնաւորուիք
իւնն եր ու մասնաւոր
Հրա­
պար ա կա գիրն եր գացին
քինք
՛
է՛դ ել որ կար­
գիք
յայանէր
իր քաշուելէն
ի վեր
պաաաՀած
դ է պ ք ե ր ու մասինդ
յ ա մա ոե ց ալ
լսել։
*/•%
ա գ
մինչեւ
Հնդկասաան
վաղր
որսալու
եւ
նաեւ
մօաէն
ուսոււա
ասիր
ելու
այդ
Հ ինա ւա րց եր­
կրին
կրօնքներն
ու արուեսանել
ը,
որո՚1.ց սի­
րողն
ու Հիացողն
կր շաաոնց։
(
$ե աոյ աո ան ձ–
նացաւ
իր /հր ան ք լ էն փող ոց ի աունը
կամիր
օնն դա վայր
Վ ա ն ա է ին
ս՝ է ^ ունե ցած
.
ամա
ր ա
նոցը
եւ դրեց
գեղեցիկ
գործեր,
իր սքանչ
ելի
Հաս։ որը
ք
/՚
ե մո ս թ են
ի ս ի վրայ,
էս ա ա ց ո ւ*1՛ մր
իր ք ա ղ ա ք ա կ ա ն
գործիչի
ի *** է
ա
էէ ^՚,
/ ՚ / ՛
Ի՜
մա ս ա ա ս ի ր ա կ ան
Հ այհցողո։
թ Լ ան ց Հա ։ւ կ ա մ–
՛
ի ով* ոյք
մը ՝ « Ս ս։ ահ ման Երե կոյ
ին ո
դ
եւ
դիրք
մը իր սիրելի
բ ա ր ե կ ա մ
մեծ
նկարիչ
՚/՚
լ ո ա
Ս ոնէին
վրայ։
Եր կու ա ն գ ա մ մի այն՝
ժ ամանա
կաւ որ շե–
դու մի աքը Հաւան
Խցաւ
ք ա գաք ական
կե ան ք է
ընդ
միշա
Հեռանալ
ու իր որոշու
մէն.
աոաջին
Հեղուն՝
իր կամքով,
կաաարելու
Համար
գործ
մը
աւելի
Հայրենասէր
փրօվւ ա կան ա ի ւ>թ
ի
քան
քաղ ա ք ական
զոր հի չ ի , երր ա ե սն ել ո ՛լ՛
որ Ամերիկա
ինչքան
խստութեամբ
կր
պա–
Հան^էր
//
էր ան ո այ ի պ ա ա ե ր ա զ մ ա կ ա ն
պարա
ա
քերուն
ամբողջական
վճարումը՝
աոանց
ո ե Է
դեղչ
ընդունելու,
ինքն
իր գլխուն
ճամբոր­
դի
ցուպն
ա ո ա ւ
ձեռքը
եւ գնաց
Սիացեալ
Նա Հան գները,
Հր ա պ ա ր ա կայ
ին րան ախ օ սու՛
թիւններով
</ողովո։րղր
Համոզել
էանալու
որ
իր
երկրին
ա ա ր ա պ ա յ մ ա ն
զ ո Հ ար երութ
իւն–
ներն ի նկաաի
ունենան
եւ չյամառին
երկար
"՛
արիներով
այղպիսի
աՀազին
բեռ մը
անոր
ուսերուն
վրայ
ծանրացնել։
Այդ
ինքնակոչ
առաքելու
թիւնը
ո ե Է իրական
արդիւնք
չու–
ն եց աւ։
Ա մեր
ի կե ան
քաղ աքա կ ան ութի
ւնր
Ուիլսրնի
անկումէն
ի վեր
ամենաչոր
եսա­
կանութեան
վր ա /
Հ ի Ահ ու ա հ է (Հ այերր զէ աեն
զ այդ), եւ ն ո յ ն
ինքն
էքաղթ ութ ի ւ ն
Հա/րիկը
չէր
կրնար
այդ ժ այ ո էն ^ուր բղ խեցն
ել ։ Ամե­
նամե՛ծ
պաս։
ի ւներ ով
րնղունեցան
զին՛ք ր
է
իւ ուռն
բազմութեամբ՝
իր/* Հեաաքրքրակ
ան
մեծ
դէմք
մը ՚ գա ց ին
գինք
ը
լսել
օ
ա վւ ա Հա­
րել իր սքանչելի
անգլիերէն
խօսելու
կարո֊
դութիւնը
եւ իր
է
կուռ
ու յ ո ւ զ ի չ
ճարաասա–
՝
ՑլեւքաՕսօ տասնըվեց տարեկան
ն ո ւթ
ի ւ ն ը
ք
րայց ձգե ցին որ ղ առն այ ձե
ոնու՝
ն այն*
/՚՜
նչք ան գեղեցիկ
Էր ^ Ի՛ ^չք ան սր ա ա–
շ ար ժ, սակայն
,
ճի գ ը զոր
ա
1
Դ
ո ւ
թ սուն
երկու
ա ա ր ե կան ծ երուն
ին
յանձն
ա ռ ա ւ
ք ա ղ ա ք է
ք ա ղ ա ք
բեմերու
վրայ
մէ կ ու կ է ս,
երկու
ժամ
ւ/ւ եւ ող բան ա խօսու
թ ի ւնն ե ր րն ելու
իր եր­
կրին
դա ա ր պա շպ անել ու Հա մար ...
Եր կր որդ շե դո ւն% ընելու
ուրիշներն
է որ
սա
իսլ եղին
գինքը։
Հր ապարա
կագիր
մը մա–
ր ա չ\ա խ ա ւեօ շ ի մա Հուըն
Էն յ ե ւոոյ ան որ մէկ
գրութիւնը
ա պ ե ց թ եր թ ե րո ւ մէ^,
գրութիւն
ուր մեծ ղին ո ււր ա կան
ր
Հ ա շաութ ե ան
բ ա ն ա ֊
կցութեանց
մէ^ իր ու ՚Բլէմանսոյի
կարգ մը
աեսութ
եանց
է ա կ ա ն
ս։ արբ եր ո
լ
թ ի ւնն ե ր ը ե֊
րեւան
կը Հանէր
եւ գ ա ն գ ա ա ն ե ր
ու
մեղա–
դրան
քներ
կը բանաձեւէր
՝
Բլ էմանսոյի
ին չ
ինչ
վարմունքներու
նկաամամբ։
՛
Ծերունի
«
Վաղր))ը
ինքզինքը
Հարկաղրուած
զգաց,
այդ
մեղադրանքներուն
դէմ իր
անձն
ու
գործը
պա շս» պան ելու
Համար,
խ՛դել
լ ՚ ՜
ո
՚
թ ի
լ
ն ը եւ.
Fonds A.R.A.M