ԱՆԱՀԻՏ
97
ա ա ւո ր ո ւթ
ի ւնն այլակերպէր։
«
Արտաքին
երե­
ւոյթը
տղայական
է, կ ընդունիմ.
բայց այղ
տղա
ք ա կանոլթ
ի լննե
ր ր պատեան
մըն ե՛ս որ
կարեւոր
ճշ մ՛ար տ ութ
իւններ
կր
ծածկեն»։
Ձեր
յառաջաբանը
աւե/ին
կ՚ըսէր։
Հոն
մշտական
մտա Հոգ ութ
իւնը
կը զգացուի
ցոյց
տալու
որ եթէ դուք
Հաճած
էք Հաճոյք
սլատ–
ճառել
եւ զուարթութեամբ
ծիծաղ
շարժեի
ոաւե/ի
/–"–
Ր^" նպատակ
մը ունեցած
էք
նաե
սակայն։
Ջեր
կա տակա
բան
ութ
ի լիւ­
ները
աո
երեւոյթ
ս
միա/ն
ա/գպէս
են.
վասն գի, ներքնապէս
անոնք
ամուր
իմաստ
մը
ունին...
Անոնք
ոչ միայն
բարոյական
մը
կը
պարոլն
ակեն,
այլ եւ ուրիշ ծ անօթ
ութ
իւն­
ներ ալ կոլտան.
անասուններու
մասնայատ–
կութիւններն
ու անոնց
այլազան
նկարագիր֊
ները
Հոն արտայայտուած
են.
I) ե՜ տ ն՜ւտ ր ա ր եւ
Սեր ն կ ա ր ա գ իրնե րն ալ, ք անի որ մենք անփո–
փոււա ենք այն ամէն լաւ ու գ է շ թաներուն
որ կան անբ անա ւ որ արարատներուն մ՚էշ։
Երբ
Պ ր ոմեթեւս
ուզեց
մարգը
յօրինել,
իւրաքան­
չիւր
անասունի
տիրական
յատկութիւնն
ա -
քլաւ, այգ ա/նքան
տ ա ր բ ե ր կտորներով
մարդ­
կային
ազգը
ձեւացուց,
յառաջ
բերաւ
ա/ն
գործը
որ Փոքր-ԱշխարՀ
կը կոչուի։
Այսսյէս,
այս աո ակն երբ պատկեր մ՛ըն են ուր մ՚ենէ իւ­
ր ա ք ա ն չ իւ րը ինքգինքր կը գ տ նէ նկ արու ա ծ ՜։
Ի ն չ որ անոնք
մեզի կը ներկայացնեն,
յառա­
ջացեալ
տ ա ր ի ք ո վ
անձհրուն
սովորութեամբ
ստացած
ծ անօթ
ութ
ի ւնն
եր
ը կր Հաստատէ
եւ
տդոց կը սորվեցնէ
ինչ որ պէտք է
գիտնան))։
Կարելի
չէ լաւագոյն
կերպով
ըսել,
նուն
իսկ
ձեր վրայ, ինչ որ գուք
կ՚ըսէք՛
Ջեր Ա–
ռակներուն
"
շատ
ամուր
իմաստը)՝)
ձեր առա­
ջին
Յառաջաբանէն
դուրս
կը ցատքէ»
յստակ
զօրութեամբ
մը որ մեկնաբան
ո ւթ
ի ւնն երը
գրեթէ
անօգուտ
կը ղարձընէ։
Գոլք
սպառած
էք
բոլոր
Հնար
քներն
արուեստին
ուր
աննման
էք,
բայց
եւ ամենէն
անվրէպ
ճաշակով
անոր
պայմաններն
ու սաՀմանները
սեւեոած
էք։
Մէկ
շարքէ
միւսը,
ձեր
Հեղինակութիւնը
մեծցած
կը գտնենք,
ու նաեւ
ձեր
ղատողու–
թեան
ամրութիւնը։
Երբ ձեր Տաս եր կուեր
որ դ
Գիրքը
Հրատարակեցիք,
ձեր
ղաւանաղիրը
Հոն
շեշտ
մը առած
է զոր նախորդները
չու­
նէին։
Պուրկօնեի
դուքսին
կը խօսիք
ն ո յ ն
յարգանքով
որով
խօսած
էիք
Գ ա Հ ա ժ ա ո ա ն գ
Իշխանին,
բայց
ա/լ եւս պէտք
չունիք
երկա–
րօրէն
բացատրել
մտածում
մը զոր արդէն
ա
ա
մենքը
Հասկցած
են։ Եթէ եօթ
անասուներեք
տարեկանին,
այլ եւս չէք գրեր այն մեծ
Հրա­
շակերտները
որ ձեր փառքը
տիրական
ղար–
ձոլցին,
գ ի տ է ք ինչ որ զ՛ուգէք,
ինչ որ
կ ՚ ը ­
նէք,
ինչ որ կ՚ըսէք։
«
Այս
ստութիւնները
իսկապէս
տեսակ
մը պատմութիւն
են ուր ոչ
"
Ք
էէ շողոքորթուած։
()
յււ ն ի ւ Թ ե ր ը ք ի լ կտ–
ր ե ւ ո ր ո ւԹի ւն Ունեցող բաներ լեն. անասուն­
ն ե րը մ՛արգոց դ ա ս տ իա ր ա կներն են իմ՛ գոր­
ծ՜իս աէշ...»։
Աւելի
որոշ
խօսելով,
մարդիկ
են որ ձեր
Աււակներուն
բուն
ն ի ւթ
ը կը Հայթայթեն,
ա–
նասուններն
անոնց
երեւոյթներն
են, եւ ըստ
որում
մարգային
բնութիւնն
անյեղլի
է եւ
գուք
գա/ն
ամենէն
Հազուագիւտ
Հանճարով
արտայայտած
էք, ձեր գլխաւոր
գործը
երբեք
չէ կորսնց
ո լցած
եւ չպիտի
կորսնցնէ
իր
այժ­
մէականութիւնը։
Ուրեւքե
զայն լաւ
Հասկցած
Ըլլալ
է՝ անոր
մէջ մեր ժամանակի
մարզիկն
ու
կիները
փնտռելն
ու նկարելը,
իրենց
սո~
վորոյթներով
ու զգեստներով,
իրենց
ըլլալու,
շարժելու,
ապրելու,
իրար
սիրելու,
իրարու
Հետ
գզուըտելու,
իրար
խաբելու
եղանակ­
ներով։
Գտնուեր
է փափկաճաշակ
գոՀարա–
վաճառ
(/)
մր որ այգ գ ա ղ ա փ ա ր ն
ունեցեր
է և
մեծ
արուեստագէտ
մը որ
զայն
իրականա­
ցուցեր
է ։ ԱՀա՛
ուրեէէն
ձեր \Լ\լԱւկն
ե ր ը՛
1828
ի
ոգւով
մեկնաբանուած
ու
նորաձեւութեամբ
Հագուած։
Ինծի
Համար
պ ա տ ի ւ
մըն Է
զայն
ձեզի
ներկայացնել
իբր մեծարանքի
ընծայ
մը։
Յօնքերնիդ
մի՛ պռըստէք,
կ՛ ընդունիմ
որ
Պ.Փօլատի
Օֆօըքծները
շ ա տ
Հեռու
են այն
մանրանկարներէն
որով Ֆ, Շօվօ
կը
զարդա­
րէր
ձեր
Հա տրնտիր Առակներու.
Հրատարա­
կութիւնը՝
1668
ին։
Այս վերջիններուն
միա­
մտութիւնը
Հ ա ս ա ր ա կ ա ց
ոչինչ
ունի
առաջին­
ներուն
չարաճճիութեան
Հետ։
Բայց եթէ վեր­
ջինները
աւելի
մօտ են ձեր բնագրին,
միւս­
ներն
ի վեր կը Հանեն
ինչ որ ձեր
մտած­
ման
ս՝էջ
կ
ա
յ տ ե ւ ա կ ա ն
եւ
յաւիտենապէս
մարդկային։
Կր ժպտիք
արդէն։
Փոքր-Աշխս՛ր–
Հը տեղի
տուած
է բուն
աշխարՀին,
ել ատով
(1)
Վեվեո.՝ գ եղա րո ւ ե ս տ ա ս էր գո|)արա–
ւ|ա՜Տառն է, որ ա յ գ |)րսւտարսյկուԹհան նա­
խ ա ձ ե ռ ն ո ւ թ ի ւ ն ն ո ւն ե ց ա ծ է ե ւ Տի գ րան Փօ­
լատի յանձնած՜ է նկարացարգումը. բայց Ա–
ռ ա կ ն ե ր ո ւն
ւքէյ «մ ա բ գ բ » ցոյց տ ալու գաղա­
փարը արու ե ս տ ա գ է տն է որ ունեցած՜ է (^.՝ խ.).
Fonds A.R.A.M