68
ԱՆԱՀԻՏ
ք "՛Է՛Հ* "՛լ՛ ՚" սեւելէ
/
ււ «V
երԼ ւուՏ են ձեան
Յհացորդներ,
նՏան
Հսկաչ
սիրաՏարղի
թեւ է,րին։
ԲարձրանուՏ
ես
րարձր
ու
րարձր։
Գիւղի
բարձրութիւնն
կ
6795
ոտնաչափ։
Բարձրից
զանկարն
Նա չուս՛ ես
սքանչելի՜
տեսար
ան
1
II եւ ան աչ
լիճն Է՛.
Մեր
ՀաՏրերութիւնր
վերՀ
չունի։
Բանաստեղն
ՅովՀաննԷս
ԹուՏանեան
շատ ան­
դաս՛ Է ասել.
«
Զ լ ի ն ի թէ Տեռնես,
Սեւանի
լի՜ճր
չտեսան»։
Աչդ
օ րւան
Էց Սեւ ւսն ի
լի ՜ճր դա րձել
Էր ին ձ
Հա Տար ՏտաՀոդութեան
առարկա
չ
ք
ե ր աղանք,
աեն ֊
չանռ,
ուղուՏ
Էի ան սլ աչ Տան
տեսնել։
Բարձր ան ուՏ ենք ու շարունակ
րարձր
անուՏ+
Հա Տ թերութիւնն
արդէն
դրաՏատիղՏի
է ւիոիււել,
եւ
չանկարն*
Հ
ա
՚
ս
գ
ո
^ր
կտրւուՏ
է*
ԱԵհԱՆԱՑ
ԼԻՃԸ
Կատարեալ
Հ(Հրաշք)՝)
է
ղարՏանալի
Հր
ա
2
^ք
Հ
Գիւղի
կատարից
նկատուՏ
ես -
տարանւուՏ
Է
ք
թեթեւ
թեքուՏով^
անսաՀՏ
ան
տարանութիւն–
-
աչքիդ
չեն երեւուՏ
Հեռա,
ափերո
նՏան
Հալան
շ^ափիւղաչ1^
9
թէ ղՏրուիւտի։
Երկարութիւնն
է*
76
վերստ,
լաչնութիւնր
20/»
$ 35
վերստ։
Աչս
«.
անՀաՏրերութիւնր»
դաստիարակիչ
է
թւուՏ
ւ
Լեռների
Տկչ
ւի-ճ—օա
ո ան աչա փ րար ձր ու­
թն ան
վրաչ։
ԱչմՏ եՏ ՀասկանուՏ
ՅովՀաննԷս
ԹուՏանեանի
իւօսքնրի
արմէքր
եւ իՏ ուիւ ար*
Աչս
լճից
սկսուՏ
է րացւել
թո ՏէՀ
ու
սա ւէհա -
սիսու թեան
կհիկի
թելր.
Նգիսլւոակաե
շավիւղա
յ, թկ
Հնդկաստանի
ղՏրուիւա.
չդիտես
ո՞րն
րնտրել։
Գերադասելի
է շա–.
ւիիւղան,
Հազար
տեսակ
դո յնե րով,
Հազար
տեսակ
՛
ք""ձէ՚1՛լ՛"ա՚ւ՛
1""1՚՛
Հեոեաթային
թեւերով
շաղաիյւահ
շերտեր, կաճ նաիւաՏարդկանց
Հրի Տկչ> թողաք*
ձուկ
որոոզ
ցանցեր։
Լճի
Տակեբեւոյթր
Հա յելի,
Հազա
րու լոր Հտ~
յելիների
փայլփլուՅներով։
I՝ հո։ թէ, ա՛հ ակն,
Հայաս­
տանի
աչքր։
Տ1աիւ կողՏուՏ
լեւլնաՀյլթւսներ
են բտղՏել
ո"»լ».–^|ւււսք«ւաւ–1ււ1ւ
դոյների
Տկչ կորաք). Հսկայ
լեռ–
ներ
կպել֊ բադիւ
լել են լճին,
փարւել
նրան
տՏկն
կողՏիզ,
անդր սլա աս՛ ական
որսի
կենդանիների
նՏան
կպել են լճին.
ոՏանք
դինգերով,
ոՏանք ա ա
ձեւե–
րով։
Գինդերն
ուզոլՏ
են չորացնել
լիճը,
Տիւսներն
ուղուՏ
են սլատաո-ոտել
լի-ր.
սակայն
զարմանալի
ունակութեաՏբ
գեբւահ
են բոլոր
որսի
կենդանիների
լիճր,
աչթր
նրանց
Հայեացքր
քարացրել
Է. քա.
րացել-Յնացել
են նաեւ
դի
ս
՚
է
ռ
րր,
ուրուականի
նՏան
օարացել-կանգնել
են
բ՛՛լ՛՛րէ"
ԱյձՏ
անցնենք
լեռներին
Հսկայ
լեռներին։
Նրանք
օդակ են դարՏանաՀրաշ^
"՛
չքի
11
ե–
լ անի :
Սեւանր
Տաաանու
Տկչ կ (ՀբաղՏահ))
ւ
Այս
գեղեցիկ
ու թանկագին
ակնից
"՛
չք՛է չ֊">
ՀեռացնուՏ,
ՀետեւուՏ
ես ալիքների
իյագին
—
ձին.
չեւ նրա ափերր,
որոնք
կսլաք* են լեռների
լան–
չերին։
կեռների
գագաթներին
տեգ. տեդ
ձեան
Հետ­
քեր են երելուս,
որոնց
գլիւավերեւր
շուր^սլար
են
բռնել
սսլիտակաւոլն
աՏպերր,
աՏսլերի
Տկչ
բար­
լուս՛
կ լազուր
եր1լնակաՏարր։
Գարձեալ
սի սքանչելի
տեսարան։
Սեւանր^
ձի ահ
ււ ւ
Տ,
անյայտանուՏ
կ
լազուր
երկնակաՏարի
Հետ,
լիճր
կորցնում
կ իր
նիւթեզկն
յատկութիւնբ,
գառնուՏ
կ եթերային։
Մատանու
Տկթ
բաղձաք)
ակն արդկն
անսաՀՏանդրկն
տարահւուՏ
-
րնդարձակւուՏ
կ, նա այլ եւս
սաՀՏաններ
չունի,
լեռներ
ու ձայռեր
կորչուՏ
են
տեսողոլթիւնիցդ։
Ցաւն ու վիշ^տր
ճնշուՏ
են
Հոգիդ։
Ուրախութիւնդ,
ձիհաղդ
կաշկանդւահ
կ։
Սիրտդ
ղարկուՏ
կ
տարօրինակ։
Սեւտնր
փայլւիլուՏ
կ, նա դարդոտ
կ՝
Տարդ–
կանց
նՏան։
Լազուր
երկնակաՏարից
Հայեացքդ
նորից
ձդուՏ
ես վար՝
նորից
բաղիւլուՏ
լճին.–—
11
ի
"
ւրիսքանչելիք...
Այ</ւՏ
թւոլՏ
կ քեղ
թկ՝
երկնակաՏարից
կւորլեց
Տի Հաաուահ
եւ զՏրոլխա
թկ
շ^ափիւղայ
դարձաք*՝
սվւռւեց
լեռնաշղթաների
Տկչ։
Լազուր
հրկնակաՏարր
լճի կ
վւոիււել։
ււիրադ
երգել
կ
ցանկանուՏ։
Այսսլկ՚ո
կ
11
եւանր։
Զես կարող
չուրախանալ
անոր
ավւին,
չերգել՛
Զես կարող
չվշտանալ
այնտեղ,
չդարդոտուել
նրա
ափին,
չարտասուել։
Ե ւ իլնդուՏ
ես, ե
՛
լ
լալիս։
ԱյձՏ լաւ եՏ ՀասկանուՏ
Աւետիք
ԻսաՀակ–
Fonds A.R.A.M