ԱՆԱՀԻՏ
Տ
են I I
11
ն Ք
Արշալոյսէն համբոսրոսած ծաղկածորան լեռներուն
Հրրսւյրքին ւ1եջ բանտրւած, թոյրով, բոյրով առլրցուն,
Հովսոսհիի գունագեղ տարագին մեջ պլլուած,
Հ ե ռ ո ւ տանջող իղոերե, րսպասեի՜ իւք սիրած
Գառնուկներուս լոյս հօտին* իւք երգերովս հրմայուած։
Ոտնաբոպիկ քայլերուս հետքերուն մեջբ գողտրիկ,
՚
Օ՚իլ ու ծաղիկ բուսնեին ու թիթեռներ ալ փոքրիկ
Թեւածելով, պարելով իրենց թաւիշ թեւերով,
Ցատկէ՛, խաղա՛ րսեին գեղջուկ սրրտիս անխբռո վ
Ու հովիւն ալ սիրարբած ինծի կանչեր սրրինղով։
Ու հեշտալուր իր երգին խազերուն մեջ հոգեթով՛
Սիրտրս վարդի պես ծաղկեր սիրոյ լոյս լոյս բոցերով.
Ես ծաղկաշխարհն հեշտօրօր իր գրկին ւքեջ գարոսնի
Ծաղկեցրներ հեղ մ՛ալ նոր զոյգ մբ սիրտեր պարմանի,
Սիրտեր անհոգ ՛ս անտարբե
՛
ր
ծով ցասերոսն աշխարհի։
•
նԱՋԵ՚եԻ 8ԷՐ-ՄԻ-8Ա8ԷԼԵԱ1,
Փարիզ
Fonds A.R.A.M