ԱՆԱՀԻՏ
րին ակ
ու
մեծ ահ աւաչ
փաթթոցովդ
ձ
եոքր
Գինիի
բաժակ
մը բռնած,
Ժ՚Զ. գարու
գործ
Լէ, է
ս
էՊ.է
ս
կարծէ
Շիւլց,
այլ
Ժ՚է.ի աոա­
ջին
մասին
(
եւ
պա
ա մա կ ան
շահեկանութիւն
մը կը ներկայացնէ։
Շիրագի
Խանը,
որ
Հայ
էր
ծ ա դմա մբ
։
պա
ր ս կա կան
բանակի
«
սպա–
ր ա պետ))
ե դ ա ծ
էր։
«
Տէլլա
Վալլէ
1
լ ըսէ
թէ
ան,
«
թ՛ագաւորէն
յեաոյ,
Պ ա ր ս կա ս սւ ան ի մեծ ա գոյն
իշխանն
էր
եւ թէ
անոր
Տէրութիւնն
ու վարկը
Եւրոպա/ի
շ ա ա
մը
թ ա գա
ւոր ո ւթ ի ւ ն ն եր էն
վ
ա
Ր
լէր
ԱՆ ար՝՛՝։
թ՚ավէրնիէ
կը Հաղորդէ
նաեւ
թէ
ան
ա ր ա ա ք ո յ կարգի
Հար ուս ա
էր
եւ
ամեն
քէն
ս ի ր ուած
ու յարգուած»
եւ
Պարսկաստանի
լա ւա գոյն
գ օրա գուն
գերուն
Հրամանատարու­
թիւնն
ունէր։
Աակից գատ
դ
«
շաա
առատա­
ձեռն
էր)) եւ
ՇաՀ
Աբբաս
անկից
խնդրած
էր
որ
«
ամէն
օր
իրմէ
մէկ
մամուտ
ի
պակաս
ծախսէր,
որպէս
ղ ի գէթ
ա
յ դ Փ
Ո
ՔՐՒ^լ
տար­
բերութիւնը
գտնուէր
թագաւորին
ու
Խանին
ըրած
ծախքին
մի^եւ))։
Իմամ
Ղ,ուլի
Խանի
ալս
մեծ ա գօր
դիրքր
նա խանձը
շարժած
ըլ -
լալու
է ՇաՀ
Աբբասի
քառորդ
ՇաՀ
Աաֆիին
է
որ խոդխող
ել տուաւ
Խ անին
եր եք
որ դին
երր
որոնց
գլուխները
ոսկի
ավւսէի
մը Վրայ
խեղճ
^°ՐԼՀ
ներկայացուցին.
աակից
յե ւոոյ , ինքն
ալ
նուն
բա՚ղգին
են թ ար կուեց
աւ
(
ուրիշ
շնորՀ
չխնդրելով
բա/ց
այն որ
իրեն
թ
ո
յէ
աային
իր
աղօթքը
վերջացնել։
Այս եղերական
դէպ­
քերը
կը պատաՀէին
163
օի
մօտեր
ը,
Սուլթան
Մուրատ
Գ ի
կողմէ
Երեւանի
գրաւումէն
լ ետ
որ)։
0
ա գ ը գ ե ա ն ի
ո
ԼԱ
ո ւԾն ա ս ի ր ո ւթ ի ւ ն ը
գրուած
է խիտ^
յստակ,
ճշգրիտ
ոճով
ս՝ը, եւ
ամենա­
մաքուր
ու վայելուչ
ֆրանսերէնով,
մանրա­
նկար
ի նմուշներու
ընտրութիւնը
կատարուած
է անթերի
ճաշակով
ու խոր
Հմտութեամբ։
Արեւելքի
արուեստին
ամենէն
Հոյակապ
ու Հռչակաւոր
արաադրութիւններէն
մէկուն
քսպիս
ի մա գի ս տ ր ա կան
թ ա փ անցոդութ
ե ա մբ
Համայնապարփակ
ճշգագատ
մեկնաբա՛
ն ութ ե ամբ
ուսումնասիրութիւն
մր ^
Եւրոպայի
աոԼեւ
դրուած՝
Հա/ու
մը ձեռքով,
մեր
ցեղին
պ ա տ ո ւ ա բ ե ր
երեւոյթ
մ ը ն է ։ Ու
Հաստատում
մը եւս
է աքն գաղափարին
,
Ղ"Ր ատենով
կը
յայտն
է ի
ք
թէ
Արեւելքի
ք ա ղ ա ք ա կրթ
ութ
եանց
գերագոյն
արաադրութիւնները
գրականու­
թիւն,
արուեստ
դ
իմաստասիրութիւն֊
Եւր ո֊
պացւոց
խորաթափանց
ու ճշգրիտ
կերպովներ–
կայացնելոլ
ք
բացատրելու
գործին
մէ^
մեր
ժողովուրդը
մեծ
գ ե ր
կարող
պիտի
ըլլար
կա տարել,
եթէ
ցեղին
ձիրքերն
այղ
մարգին
մէք
վւայլեցնել
ցան կացող
եւ ատոր
Համար
լուրԼ
աշխատ
անք
յան ձն առնող
Հայեր
ղ ր Առ­
նուէին։
Հ ս ՚ յ ե ր ը ,
ո
ր
թէ
Ար՝
ռյլռ
ւք&՛Ի
են
եւ
թէ՛
Արեւմուտքցի,
Եւրոպացիներէ
աւելի
լաւ
ա
ու
111;
Ֆ1,–>1,Ի ԴՊՐՈՑ։ ֊
11.՚
ւ»՚9 խ՛ Կէ» ժէ. գարու,
կ ենդ անա գ իր
<՜,|ւ(սււ<||ւ իս՚աւք ՚ Լ ո ւ | ի խանին
(
հայազգի).
ն ա խ կ ին շաւայաւօ՜ոյ ք,խ |1||ւ
(
Լ& աոաէսւ-6 ՐշքՏՈՈՇ գ ր ք է ն աււնուած–)
կրնան
ներքնապէս
ըմբռնել
Արեւելքի
Հոգին,
ել
կարող
են նաեւ
Եւրոպացւոց
քննութեան
ու
վեր
լ ո լ հ ման
մեթոաներր
կա տար
I.լա
պէս
իւրացնել
ու կիրարկել;
Պաաերազմէն
աոա^,
Հայ
մ ը ն էր,
Տօքթ.
Ս՚արտրիւս,
որ
արաբ
գրականութեան
ամենէն
Հզօր
ու
կենդանի
թ ա ր գ մանութիւնը
տուաւ
Նւրոպային
իր
ֆրանսերէն
^սպար ու (յ՚Էկ դիշելւնհլա՛/,
որ
յ ա յ ան ութիւն
մը եղաւ
ու
աՀագին
աղմուկ
Fonds A.R.A.M