8
ԱՆԱՀԻՏ
թ,
Լ
չուսնևլ,ուն,
տՀա կր ձօտենաՏ
« .
յ , ,
սեպ մայռին,
տանջանքէն
աղատեր
Բայ,, Հանդարտ
կեսի՛ր ու
եւ
կ՚ոլղեՏ
անՏիչապէս
լսել քու ղմրաղդութիւն–
լեզուդ
Հաշի՝, չես դիտեր որ յանղուղն
խոսքերը
ներգ։
ս՚Է շս։ կր սլաս, մ ու֊
Էն։
ՈՎ.ԿԻԱՆՈՍ. ֊ - Երկար
ճաՏբորղութենԷ
Տը յ ե ֊
ՊՐՈՄԵԹԵԻՕ.
-
Երանի՛
քեղի որ դա՛ն ալ
տոլ, այս սրաթեւ
թււչուհր
կա
&
քովս՝ ա էէ անց սան.
ինհի պէս չպատմուեցար,
թէեւ իՏ
ՀաՏաբճակու.
ձի՝ զէպ ի ա,ւաչ
Տղելով,
վերմակս
քու Տօադ
թեանս
Տասնակից
եղար. եւ ՀիՏա ես, կեցիր այդ
Հասաս
Եւ դիացիր որ քու դմբաղդութեանդ
կր կա–
խորՀուրդԼդ,
Տի՛ ղու ր տեղ սիրտդ
Հատցներ,
չպի֊
րեկցիՏ։
II րովՀետեւ
Տեր
արենակցութիւնը
վրաս
տ Է կրնաս
գտչն
ողոքել, ան ո< ՃԷկը կր լսէ.
ւլղու–
սլարտո
կշ ւլնէ
աչգսլէս
վարուելու՛
Բ
ա
ՏՅ
2.
ա
ԱէՍ "Ր Հ"" ^Կ"՛^ լ\Ա
ա
ւ
Աւ
Ղ
Հ
յ
ա ,
^
|
|
,
( ՛
Ք^՚1է "Ղ ՚1էԼ~
արենա կէսս ալ ՀըԱ
ա
ձէը*
նորէն
բարեկամութիւնս
նաս ււլչ
չՀասնէ։
է՛ն
առա
չ
քեղի
սլէաէ
տաչէ։
Գուն
սլէաէ
տեսնես
Ո*ԼԿ1*ԱՆՈ1Լ
Ուրիշներուն
Ա
՛
ւելէ լաւ էար–
ււր ասիկա
՜
ձշճարէտ
է եւ թէ սնոտի
շոգոճանք1էեր
Հուրդ կա ասա քան քս՜ղիյ
ՀԷՃա Է"կ ատիկա
ոոո
֊
ըՀ՚ել1ւ
իւ։ բնաւորութեանս
ՃԷ^ չ է ։ Ըսէ ուրեՅն՝
Է^՚Հ հով ապացուցիր։
՚ " " ՚
յ / /
գի"
ռ։
" "՛
է կեցներ իճ
կրնաձ
լլսել
քեղի
օգնելու
Հաճար,
երրեք
պիտի
՜2
քաճրէս։
Աչս՛, $"1"
ո լ
^ ՚ ի " "է
1
Զեւս
քհ՚լ
" ՚
յ ՚ ք
տան–
չկրնաս
ըսել որ Ովկիանէն
աւելի
ասլտՀով
րարեկտճ
Հան քներ էգ աղատելու
շնորՀո
սլիտի
ըէ՚է
ինհի։
ճշ
ունիս։
ՊՐՈՄԵԹԵ1Վ1.
՛
Բու. Հոգահութեանգ
Հաճար
ՊՐՈՄնԹԵԻԱ.
՚
^ ^ ՚ ^ գ
ղուն ալ կուգաս
Հան֊
շնորՀակալ
եճ ու երրեք
չպիտի
ղսսլրիճ
շէւորՀա–
գիսատես
րԱտլ
ցաւերուս։
Ննչպէ՛ս
Հաճարձակեցար
ք
կ
ա
Լ Լ\Ա
ա
լէ*
որովՀետեւ
քսւ֊
րարեկաճութիւէւգ
ց՚՚չց
թ՚՚գլ՚՚վ
անունւլ
կրող
ալիքներն
ու մա չռերու
ներքեւ
տալու
Հաճար
ո
ՀԻ^՚Հ
կէ\ իւն աչես։
ք*աչց ո եւ է Հ^ւսնք
ր1ատ թեա՚1ւ
ձեռքով
փորուահ
անձաւներո^
գ
ա
Լ
ա
Հ
ս
ճի՛ ըներ
ինհի
Հաճար., որովՀետեւ
գուլ։ պէաէ
՚&
ըգ–
եըկէըը
որուն
ըո՜ԸՔԸ
երկաթն
է ։ Եկար
վիճա կս նիսեւ Հանքերգ
ինհի
օգուտ
ճր պիտի
չրերեն։
տեսնելու
թէ ցաւերուս
կարեկցելու։
Տե՛ս,
Զեւսի
Հանգա՝րտ
կս՜ցիը ՛ ՛ ւ վտանգէ
Հեռու
պաՀԷ՛
Ք^՚՚Լ
1
աչս րարԼկաճր.
աչ1ւ որ անոր
օգնեց
իշխանութեան
1*
թէ ես գմրաղգ
եճ. չեճ ուղեր որ էճ
սլտտ7Հառովս
գ լու էէն
անցէւելու^
անոր
ձեո քէն է նչսլէս
կր տա–
ուրիշներուն
ալ գլուիտո
ցաւի։
Ո՛չ, չեճ
կրնար
ռապի
Հիճա։
առանց
ճորճոքելու
^
Իհ^Լ
րագւլն իճ 1\ալաս
եգրօրս
1
ԻԼԿԻՈՆ1111. - Կր աեսնեՏ,
ՊրոՏեթե
ւս, եւ որ, ՈրեւՏ ուաքի
ղուււներուն
կոդՏր, իր
ուոերուն
խնչքան
ալ ՀնարաՏիս,
ՐԱ
ա
"
դո
լ
ն,
կ՚ուղեՏ
սեզի
Վ
ո ա
Հ ԿէՀ Ղ1՚^ ^"Ղ^՚Քէ
, ,
ւ
^1'ՂԼ'է
"
Ս^՚Բ.*
րեււ զոր
լաւադո
յ՚1ւ իւորՀուրղներ
տալ։
ննքղինռդ–
՜
ճանչցիր եւ
զմոլար կ կրել,
Զկրցայ
նա1ւ առանց
խղճալու տես.
նոր
վարՏունք
Տր որդեդրկ՛,
որովՀետեւ
ՀիՏա ասա–
նել Երկրի
որդին,
^իէ1
՝
կի
ո
ձ
քարայրներոլն
բնակիչ,
ուահներուն
վրայ նոր ակր Տլ կ՚իշխէ։
Եթէ Տիշւո
դթացի այդ յանղուդն
Տիփոնին
վրայ,
Հարի,
րդլխա.
այսպկս
աՏրարտաւան
ու սուր
խօսքեր
նետես,
նի այդ Հսկային,
որ ումեղ
րազուկի
Տր^
Հարսւա–
թերե,
ււ
ՀԼեւսր, թկպկս, այս վայրերէն
շատ վեր կր
^ " ՚ / Ը
տապալեցաւ,
ան րոլոր
աստուահներուն
ղկՏ
րնակի, լոկ քեզ եւ այն ատեն
այմՏեան
ցաւերդ
ապստաՏրեցաւ,
իր ւսՀեղ
կղա1լներէն
ւ՝»ւււՀ^
արաա–
խաղալիր
Տր պիտի
թուին
քեղի։
Բայց, ո՛վ ղ,1րաղղ,
2
^՚^լ
ո
վ,
եւ
" ՚
Ճ Ք ^ / ՚ է
Ղ1""հ
՛
է
կ՚արձակէի՛ն
ինչպէս
ղսպէ՛ այդ բարկութիւնդ
եւ աղատՏանդ
ՏիՀոց Տլէ աչքերը
Գորդոնային,
ու կարհես թէ պիտի
յաջողէր
դտնել Տտահէ՛,
Ըսահներս
թերեւս
հերունիի
խօսքեր
խորտակել
Զեւսի
ղօրութիւնր.
րայց
1),
եւսի
անվրէպ
թուին
քեղի,
րայց կր տեսնես, ո՛վ ՊրոՏեթեւս,
սլա քր խոյացաւ
անոր
վրայ,
երկին
քէն
իջնող
բո.
ի՛նչ է աՏբարՀաւա՜ճ՝
խօսքերուդ
վարձատրութիւնը։
ցայայտ՚կայհա՚կը,
որ անոր
յանդուգն
սպառնալիք–
Զես
ուղեր
խոնարՀիլ,
դմբտղդութեան
Տկջ
դլուխդ
.
ները
լռեցուց,
ՈրովՀետեւ
Տինչեւ
իր
լն՛դերքը
չես
հռեր, ու այմՏեան
ցաւերուդ
վրայ
կարհես
ւււ–
շանթաՀարուահ՝
ան իր րոլոր
ումը
կորսնդուց,
եւ
րիշ)՚եր
ալ բարդել
կ՛ուզես։
Մի՝ աքացեր
խթանին
ՀիՏա՝
անզօր
ՏարՏին՝
կշ պառկի
անշարմ,
նեղու–
դէՏ,
օդտուէ՛
ո, րեՏՈւ իՏ խրատներէս,
ու Հասկցիր
ցին Տօտ, Ետնայի
արՏատներուն
տակ,
Տինչղեռ
որ
ձէկուն
Հաշիւ
չտուող ու խստաբարոյ
ինսնակալ
Հեվւեստոս
կքէ դարբնէ՝
նստահ կատարը
լերան,
որՏԷ
՛
է
հ"
տ
է ր է
այսօր։
Ու ՀիՏա
ես կ՚երթաՏ
անոր
օր Տը կրակի
Հեղեղներ
պիտի
մայթքին
ել
իրենց
Տօտ ու պիտի
չանա
է. եթէ կարենաՏ,
քեզ այս
անգութ
ակռաներով
Ոիկիլիոյ
պտղաւէտ
դաշտերը
Fonds A.R.A.M