Ա ՆԱ
Հ Ե Տ
81
իր
ամրողչ
անձէն
կ՚ելլէր,
ալիս իսկոյն
իրա­
պէս
վրգ
ու
քեւքիք§
9
այն աստիճան
որ մեզ շրԼա–
սլսւաո՚լ
թ
"1
"
Ր
1
Լ
ա
*)
ոլ
ցիլ\
տեսի
լն/,րը
մոռցայ։
Ուր
արդէ՛ն տեսեր
էի այղ
դէմքը*
Ո՚Հ
յ
ի՞նչպէս
կրնար
րլլտլ
որ
այդքան
բարձր
Հրասլոյրով
ղի մա գծ ութ
ի լն
մր
սրտի
այ դքան անարատ
ար ժ տ ն տ սլաաուո
ւթ իլն մր
արաաշնչուլ,
ի՞նչպէս
կրնար
րլլալ
որ
մի
ա
միայն
միստիքա/լան
յոյսով
աոգորուած
նայ­
ուածքներ
ունեցող
այդ տեսակ
մր
Պէաթբի­
լէն
ատիկա
որոշապէս
կր
կարդացուէր
ԻՐ
՛՛՛
ԷԼ
ա
մ" աշխարհիկ
խրախճանքին
ե՜
կա ծ Ր ԼԼ
ա
Ր
խ ա ոն ո լի լ \
(
Լարման
քիս
խորուիք եան
մէէ^
յանկարծ
ինձի թ ո ւ եց տւ թէ կր ճանչն
այ ի այդ
եր ի տ ա -
սար դուռին,
այո՝, յիշատակն
եր՝
արդէն
ի"կ
Հին,
Հրամ ե շ տի
ողջոյններու
նմանող
,
էն որ
շուրԼր
կ՚արթննային/
Ու 2'իոթ կերպով,
վե­
րստին
կր տեսնէի՝
Հեոուն՝
իրիկուններն
ա
չունի
մր զոր մի ա սի ն անց ո ւ/յ եր
էինք ատե­
նով
Պրրթանեի
մէկ տնկիւնր
կորսուած
դր՛ի
ետկի
մր ժէջ, ուր Լօքմարիայի
դեղանի
ա ր -
լայր ա ւոր տիկ
ինը
ինչ
Ի՛՛՛է տար եդա
ր ձն ե ր ո ւ
ա ոթ իւ քս՛նի
մը ընտանի
րա ր ե կա //// եր
կ ^
Համախմբէր։
՚
Ոիչ, քԻէ–> մոռցուած
անունի
մը
վան կեր ը,
տարիներու
մշուշէն
տժգունած
միտքս
ինկան,
—
^Րէ
ո
ՐԴ
տ
՛
Օսլէլէ՝ն
գ
ըսի
ինքնիրենս։
Այղ ժամանակը
դ որ Հիմա
կը յիշեմ, Լի­
զի տն ա՝Օպէլէն
տակաւին
մանկուՀ
ի մըն էր
իսկ
ես՝ րաւսւկան
խրտչող
պատանի
մը, ե
լ
Լօքմարիայի
դարաւոր
պողոտաներուն
մէջ^
մեր
Համանման
վայրենութիւնը,
պտոյտներէ
դարձին,
շատ
անգամ
մեղ դիպուածով
իրա­
րու
սլատաՀիլ
տուած
էր աստղերու
ծաղման
ժամուն։
Եւ
-
կը յ ի շ է ի
մեր
խօսակցու^
թ ե ան ց ծ անբախ
ո Հութ ի ւնը , որ այնք ան տա .
րօրինակ
է այգ տարիքներուն,
//՛
եր
նախըն
արած
նիւթ/արուն
ո գեկանութ
իւն ր , մեգի
եր
կուքնուս
լ այ անահ
էիս
Հոգիի
Հագար
էսն /// ^
մութի/ններ,
այնպէս
որ յաճախ
երկար
յ աւ ւ
թիւնն
եր
(
թերեւս
ար տ տ մա Հ կան ացու, /ոնց ած
էին մեր
մի
չեւ։
Ա/դ թուականին,
արդէն
երկու
տարիէ
Ի Վ
հ
Ր
էս ի կա
մօրմէն
որբ կը Սնար։
Տ՚Օպէլէն
պաոօնր,
այս ժեծ սուգիդ՛
Հարուած
ր
կրելէն
անմիէապէս
յետոյ՝
իր
ծովային
Հ ւ ամանա
-
աարի
Հրաժ արականր
գրկած
ԲԱ՛", "Վ
Ի Ր "Ր՜
կու
աղջիկներուն
Հեա ՛Հօր հնական
՛
կալուածը
քաշուած
էր տրտմօրէն,
ուր Հ ազուագէպ
ա֊
ռիթներով
էր մի ա քն որ շր^ ա կայ
քի ըն կերու­
թեան
մէջ անոնք
կ
երեւային։
Այս ա ր գե
լ ա ւի ա կ կ եանքը
ցաւ
պա տ ճա -
ռոդ
ոՀիսՀ
ունէր
այդ աղջկան,
որ «ի ծնէ
եր
ա
կոնքի
Հիւ ան դո ւթ են է բոն
ո ւ ա ծ էր » , ինչ ՛զէս
/
լրսէին
տեղացիք։
(\
Օրիորգ
մնալու»
ուխտը,
որ իր գա գ տն ի քն Րէէ
ա
՝
ԷՐ գի
ա
էին,
յետ/ի
ո–
թոր կ եան
ժանուշակներու
նշո/լներ
արձակող
իր աչքերուն
մէջ կը կարդացուէր։
Որբ
սուրբ
ման կուՀի,
կ՛ ախորժէր՛
ըն դՀ ա կա ռա կն՝
մե֊
կուսացումէն,
ուր իր լուսաշող
գարնահագիկր
կը թ առա մէր ծերունիի
մը մօտ
որուն
վերջին
մելամաղձութիւնն
երր կը թ ե թեւցնէր։
1/
օժ ա -
ր ա կա մ է որ կը սովորէր
այ գա էս
ապրելու
իր
կրասեր
>Ր
ո
յՐՐ
Կ/՚Ի^ե/ա/.
խոնարՀաբար
զբաղ ել ով
գղե ա կին
գործ եր ով,
իր
ս՛ի՛ր՛ելի
աղքատներով
,
ա
յ դ ՀՐ լ \
ա
^ Ի ^
մայր ապե տնե­
րով,
ուրիշ
ո եւ է ապագայի
Հ ան գէպ
արՀա–
մա ր Հոտ։
Արդէն
իսկ՝
օրՀնեալ
գործ
եր ո լ
բաշխի
չ ,
էն
Ի^՚ՔգԻ^ՔՐ
էլ իրականացնէր
ողորմու­
թեան
ց , ա շխ ա տ ան ք ի եւ ս ր բա գան
երգեր ու
ա
ւ դ կեանքին
մէջ, ուր իր էութեան
կուսու֊
թիւնր
,
իր ժտած ո։ ///՛ւ ե ր ա ն ժ՚աքուր
խուն կին
մէջ
էն. կր ^
ս
կէր
ինչպէս
ոսկի
կանթեդ
մր
կ՛այրի
ս ր թ ա վայ
ր ի ժ՚ը մէջ
։
Արգ
է
իրար տեսած
Հըլլ ա լո վ
Պր ըթան ե ի
այդ
դղեակին
մէջ մեր այդ տարտաւ/՝
Հանդի­
պումներու
պա Հեր էն ի վեր,
ա Հ ա
յանկարէ
գայն
նորէն
կր գտնէի,
Հոս՝ Փարիզ,
դիմացս,
այ ս
գի շ եր այ ին
պա շտ օն ակ ան
պա տ շ գա
մին
վրայ
եւ իր երեւու/է՚ր
այս
խրախճանքէ՛ն
էր սր դուրս
/
լ ե լ լ է ր ։
Այո , ի նքն իսկ
էր
։
ԵԼ
Հիմա
ինչպէս
ատենօք,
քաղցրութիւնն
այն
էակներուն
որ
արդէն
իսկ իրենց
պաՀասլան
Հրեշտակէն
բան
մր վ/ոխ առած
են
էյր յա ական
շէր
իր
խոՀուն
գեդ եց կութի
ւն ր ։ ՛Ոստն եր ե ք , քս ան ը էո ր ս
տա–
րեկտն
ըլլա լու
էր*
Ոն ա ծ ին
գունատուի)ի
ւն
՛՛
ճ
1
»
դէ՚^՝՝րԻ
ս
Ղ
Ա
*
ա
էԼ^
ք
Լե
ձուաձեւը
ողողելով,
կը
ներ գաշնակուէր,
երկու
ճաճանչտրձակ
կա­
պոյտ
աչքերով
լուսաւորուած,
իր ողորկ
սեւ
ժաղերուն
Հետ
գա
/
I
գա
ր ուա ծ ճերմակ
լելակ­
ներ ո ւի որ
Հ ոն մեռն ե
։
է առա ջ կր
վ։ թ թ է ին ք
Եր արգոլգարգր,
խոր Հր գա Լոր
բարեձե–
լութեաժ՚բ
մր, եւ որ ատոր
Համար
իսկ
իրեն
Fonds A.R.A.M