Ա Ն Ա Հ Ի Տ
Հալա քականոլթեան
մէՀ՛ ա ողոր ու.աս ծ
այ ղ
ցեղին
ր ար ձր ա ւրւ յ% ա շիւ ա /// սյ
/ //
րն /, ր ր
՚
էք աղա­
փարի
ար Հ Լ սա էսլորն//րն
են
ք
Հոգիներու, եր­
կրագործներ
ր
9
գեղեցկութեան
րան
լորն
երր։
Աքդ Է իր կ
ո
Է
ո1Լէ
^(1^
1*
ա
" ՚
ք
1
ազնուագոյնն
Է կո–
Էոււաերուն։
Հոդ Է իր մեծութիլնր
ք
//
ատի՝
աք իակ ան կոր ուս ա
աՐեէութիւնն
Է
դ
մշտ ասլէս
փառաւոր
ք
ու ա մբո
ղ Հ
մար գկ ո ւթ ե ան
օգ–
ւո ա 1լ ար
։
Այգ Հոգեկան
թանկագին
սւժին
շնորՀիլ
Է, գլխաւորապէս
.
որ
Հ**՚յ Տ^ղր կրցած
է^
ամենասոսկալի
աղէաներու
մէ^
ք
կանգուն ու
կենդանի
է/եալ^
զէ՚ս՚թ
յաճախ
ցրուող^
տար–
տւլնւ. ղ Հ ա ր Հովերուն
Հա կա ռակ՝ իր
Հ աւա -
քական
ազգային
գիտակցութ
իւնր^ իր
միու–
թիւնր
սլաՀսլանել։
Ա եծն Տիգրան
աշխար՛
Հակալ
գօրեղ
թագաւոր
մր եղաւ
է
(
զթէպէտ
ան տ ե ւ ա կան
զօրութ ե աաԲբ)- բայց
Է^Ր9
աւ
– "
1
չմտածեց
ազգային
մշակոյթ
մը ստեզծ ել
ա
նուաճեց
ու գրաւեց շաա Ար երկիրներ
^
բայց
՛
նուաճուած
քքեղերր
էկրցաւ
ձուլել^
Հայացնել։
Մեսրոպ, ԱաՀակ ու ՎոամշապուՀ,
մեծագոյն
ղեկավարները
ղ որ մեր ագգն
ունեցած
է
սլատ մա կան ա ա գն ա սլա լի ց րոպէի
մր ՚ երբ
Ար շ ակունեաց
Հ ար սա ութիւնր
Հոգեվարքի
վերջին
ժաս*երը կ ապրէր,
իրենց
ցեղին
բուն
կոխուէ/լ։ տեսանք
րմրոն
եցին թէ ինչ
ուժով
մի ա քն կրՆւսքին
անոր ապագան
ա պա Հ ո վե լ, ե
ստեղծեցին
մեր ազգ այ ի ն մ շ ա կ ոյ թ ր. ե
անոնց
կագ մա լոր ած այ ղ ուժին
շն որ Հի ւ
Հայ ասա ան
բնակող
օ ււ։ ար ցեղ եր
Հ այ ա ց ան ու Հայ
ազգն
ու
Հալ ք աղաք ա կրթոլթիլնր
բարոյական
անխորտակելի
Հիմունքի
մր վրայ
գրուեցան։
էVեր մէ^ յ աճախ
րսուած
է թէ ժեր ան–
կախութեան
չքացուածէն
յետոյ.
Հա/
ազղոլ–
թիմ՚Ր պա Հազան ող գլխաւոր
ուժր աքեր
ազգային
Եկեղեցին։
է եղած։ Աաիկա
ճիշա է.
թ
ա
յ & է՛՝**
1
1.
Է Հ ւս ւ ա ս ա ան է, այ ց
Եկեղեցին
է
եթէ ոչ մեր
ազգային
ւքշակո/թին
խաացումր
\
Եկեղեց
ին
ազդած է ժ ո զո վր զ ի ն վրա
ի
զայն
սւիոփած ու՝
ս ր ա ա պնդա ծ է
ք
անոր
Հ աւա աքն իր //ա սին
վառ սլա » ա ծ
ք
ան որ
սէր ր Հայ ո են ի
Հողին և
Հա (ր են ի ա լան ղո ւթ ե ան ց Հ ամար ամրաց ուց ած
է՝ իր գրագէտներովդ
բանաստեղծներով
7
ճար­
տասաններովդ
ղի տունն եր ով ու ար ուե ս տ ա -
գէտներով։
Եւ որովհետեւ
այգ Եկեղեցին
ազ­
գային գի տ ա կցութ եան
մի
Հ
նարեր
ղ ր
դարձած
էր ՝ ղերութե ան օրերուն դ անոր
ղ ե կա էիս րն ե ր ր
խ ո շ որ
դե՜ր կ աստ արեցին
ազդին
քա ղ ա քա­
կան վերականգնման
ձգտող
ճիգերով
՛ ՛ ՛
Հ Հ ,
-
Ղեւոնդ
Երէցէն
մինչև Աշաարակեցի.
Խրիմեան,
ու Վար ժ ա
պետեան։
•
քաղաքական
վեր ականգնմա՛։։
տենչը՝
ամենէն
արդար,
անՀրաժեշտ
ուբնական
զգա.
ցուէէն է; Աաիկա
կարելի
չէ շ՛ի՛՛թ՛՛/
աշխար֊
Հակալութեան,
աիր ամոլութեան
Հես,, Ցեղի
մր, որ մանաւանդ
անցեալին
մէ* ունեցա»
է
իր աղաս, կեանքն
իր Հողին վրայ,
անհերքելի
իրաւունքն
է այղ ազատութիւնն
իր
Հայրենի
ւոան մէչ վերստանալ
ճգնիր 1ո,նիսկ ազգա­
յին
մշակոյթի
մր լիակատար
ու
Հզօր
ձելով
զարգացման
Համար ագատ
Հայրենիք
մր
թանկագին,
էական
ագղակ
է։ II չ միայն ար.
դար ութ եան
անվիճելի
սլէտք
մր, այլ մարդ­
կային
քաղաքակրթութեան
իսկ շաՀն է՝ որ
ա,/՚էն մէկ ազգ իր Հայրենիքն
ո լնեն
այ ել
ան։*"
մԷ9 ր*> ւ,ւ կր խառնուածքին,
րոտ իր
աւանդութեանց,
րւ՚տ
իր բնիկ
Հոգին ու
էրչ^ասլատին
ն եր զոր» ութ՛եան ց, ա/գրի, աշ­
խատի, արտադրէ
I, իրինքնայս/տոլկ
բաժինբ
բերէ
մարդկային
րնգՀանուր
բարոյական
վաստակին։
Ան, ոլշտ, բացառիկ
պարագաներու
,1՚
էչ\,
կաբելի
եղա» է որ աքս կաւք աքն օ,/ս,ո լած
,
գեղբ,
նոյն իսկ անկախութենէ
զուրկ,
նոյն
իսկ
Հայրենիքէ
Հեռու
պան ղուի։ ս,, ա զգայ
ին
մշակոյթը
շարունակէ
սլաՀսլանել
ու
մերթ
նոյն իսկ մեծ զարգացւէ՚ան
Հասցնել։
Հրէանե–
րոլ
գեղեցկագոյն
սաղմոսներէն
շատեր,
-
որ իրենց
բանաստեղծութեան
//
մարդկային
բանաստեղծս։
թե ան
Հ ր ս։ շ ա լի քն ե ր էն են,
գերութեան
օրերու
ս՝էէ\ գրուած
են, մաս մը՝
սաար
Հողի
վրայ։ Ու իրենց ,/'եծ աղէտէն յե–
տ ո
յ ՚ , երբ Հայրենիքէն
փախչելով
բրուեցան
աշխարՀիս
ամէն
կողմը,
անոնք
շարունակե­
ցին պաՀպանե
լ իրենց
ազգային
մշակոյթը,
նախ
Հրէայ
լհզուով,
յետոյ
յոյն կամ
լատին
լեզուով,
յետոյ
լեզուներովս
այն բոլոր
երկիր­
ներուն ուր Հաստատուեցան,
բար/ միշտ
աւելի
կամ
նուազ
ներշնշուելով
իրենց
Հսկայ ել
անմաՀ
II զգայ
ին Գրքէն,
միշտ
պաՀսլանելով
Հրէական
ոգի մբ. Հրէայ
մտքին
էական
յատ­
կանիշները,
որ ներքին
կապ
մը կր
կազմեն
գարերէ
ի վեր այղ մեծ ցանուցիր
ցեղէն
բղխած
։1՝,,,
ա, սրական
Հոյակապ
անձնաւորու­
թեանց
միջել;
Յոյներն
իրենց
անկախու­
թիւնը
կորսնցնելէ
ետքը՝
Մ ա կե ղոն ա ց լո ց,
յետոյ
Հոովմէացլոց
իշխանութեան
տակ,
շս, -
Fonds A.R.A.M