Ա Պ Ր Ի Լ
Ո Ի
214. 8.
ՍՈՓՈՆհՍ. 4*Հ. ԱՍ.ՐԻ՚Նւ7Ս.՚«.> -
Դարձեալ
Կռիւէն
ա–
ււաէ, ատենոք Լաղերու հետ լուսանկար հանան՜ ըլլալուն՝ իբր յեղափոխական
ամրաստանուելով
ղ֊էպի Կարին ւճամիայ հանուաե ե– սպաննուած է ւ
ՈՒՐՖԱ Հուսկ ուրեւէն
թնդանօթը
գործեց
եւ
քարուքանդ
ըրաւ քաղաքը : — Օիշենք քանի մը անձեր :
215.
Ո1|1|1;Ր1>Զ|7՝1.*1,. -
Տեղացի ուսուցիչ, ապա
քահանայ
ձեււ–
նագրուաօ֊ , Վաղեմի թղթակից պօլսահայ թերթերու
Գ՚Կ-Ո–
սկզրնատառերովւ
216. 11.՚6՚1՝1՚
Ա.՚<.1>1. ՊՕՋԱ.ՃԾՍ.Ղ.– -
խարբերզ-ցի,
30
տարու, ազ­
գային վարժ՜արանի տնօրէն ւ
217.
Պ11.8- Ս Ո ՚ Լ Ո Ս ՚ Ո ՚ ս 11/|.«2Լ.Լ1–Ա.Ն. -
Այնթապցի,
37
տարու,
Ուրֆայի Աւետարանական
Հայոց
հովիլւ—խաչսլաՆէ
Ե 0Զ
Դ–
Ա Տ
ւ^նլ գրել անոր գողերուն
մասին . ո՞ր մտաւորականը
,
փաս­
տաբանը , կամ ազգային
ու կրթական
գործիչները
կենսագրել ,
երբ տեղւոյն
բիւբհ
աւեյի բնակչութենէն
քանի մը խլեակ
Հազիւ
կրնանք վերապրած
տեսնել : Եօզղատի առաջնորդ
Հէ՛ք Ս ՍԱԿ ԱՆ
ՎԱՐ՚ՒԱՊԵՏ (*) որ կեանքիդ
բոլոր շրջաններուն
մէջ չարչարա՛նքը
միայն ճանչցաբ , Համիտի
օրերէն
մինչեւ
կեղծ
ՍաՀմանաղրու–
թեան
Հռչակումը՝ կալանակապ
եւ արգելափակ
,
աչքհրէգ
ու
գրիչէդ թափելով
միշտ «Կաբիշ ւ1ը ա^ցոէՏք այ^ած
սրտ&՚՚ա.» .՚
ԸնդՀ.
Պատերազմի
սկզբնաւորութեան
.
երբ կարգակիցներդ
մայրաքա­
ղաքէս
չէին ուղեր գաւառ
մեկնիչ՝
անապաՀովոլթիւնը պատ­
րուակ
բռնելով
,
դուն — Օտապաշեանի
պէս
«
զինուոր
Հայոց
ւ՚Աստուծոյ»—.
վազեցիր Հասար Հօտիդ քով, անոր Հետ տառա­
պելու եւ անոր Հետ վկայուելու
խժաբար
. . . :
Հիմա , չորս տարի վերջ մի՛եւնոյն
ամսուն՝
երբ Արդարու­
թեան
ձեռքը կախաղանի
չուանը անցուց
Եօզղատի
ջարդարար
«
գասապ»
՚
Ր՚էմալի
վիզը > ցցուն ապացոյցը չէ՞ որ տուած
եղաւ
թէ այդ քաղաքին կոտորածն
ալ եղած է աՀարկու եւ աներեւա­
կայելի ,
ինչպէս Սվաղ , Խարբեբդ , Մ ուշ , Տիգրանակերտ
,
Բաղէշ, Տրապիզոն , Գաղատիա , Կեսարիա , Ակն , Ամասիա , Եր–
զընկա , Կարին
եւայլն։
(*)
ԿհԱսագաւքիլԱյչ տե՛ս Եկեղեցակաճճեքոլ թսժիԱիԱ մհչ ;
Fonds A.R.A.M