Յ Ո հ է Ա Ր Յ Ա Ն
մա հէն վե՜րՀ
Ի՛՛Տի ա գրապե՜տ <ւԼուսաբեր%ի Լ աշխատակից < Անահիտ*ի * — Սահ­
ման ա գրութ՛ե՛ան
հո֊չակումին
,
թրքահայ փախստական բոլոր մտավորականնե­
րուն պէս՝ շունչը
Պօլիս կ՚առնէ ե կ՚ստանձնէ
*.
Ա(,եւելք.ի
իւ մրա գրա պետու­
թիւնը — Տքթ՜: Թօփչեանի տեղ, — տալով օրը օրին 2/լուտ
առաշՀնորգողներ
և. .Ազատ կարծիքներ* * — Ազգ, երեսփոխան ընտր. ԲաբերգԷն * — Տաղտկա­
ցած– լրագրական ապերախտ ասպ
-
րէզէն , կրուանգ կը մտնէ աւելի՛ ապերախտ
ասպարէզէ մըներս . Տնօրէնութեան
կը կոչուի Ակիւտարի Ա, Ի՚աչ վարժարա­
նին, պաշտօ՛ն զոր
3
տարի կը վարէ ե
19130
աշնան կը հրաւիրուի
իարբերգ
է
ստանձնելով
տեսչութիւնը
տեղւոյն
ազգային
գպրոցին ե, հոնկէ
թղթակցելով
*
Ժամանակ*
օրաթերթին»
Կուգայ Ահաւոր Տարին; 1915։ Հալածանքը
կ՛սկսի* դպրոցնե­
րը կը փակուին
,
եւ մտաւորականք
—•
յայտնի
ղէմքեր
բոլոր՝
կղերականդ ուսուցչական,
փաստաբանական
եւ
առեւտրական
դասէն
—
կը լեցուին
Մէղրէի բանտը, մատնուելով
անլուր տան­
ջանքներու,
յետոյ կալանակապ՝
կը տարուին
խումբ
խումբ
.*
Եւ
գլուխներ
կ՚անձրեւեն
գետին, արիւնի շատրու աններով
. . . .*
*
հրչի ու միտքի անհամ ր մեր վաստակաւորներուն
պէս՝
Սրմաքէշխան–
լեան չունի գերեզման
,
որուն վրայ մեր արցունքն ու ծաղիկը թափէինք օր մը»
Բպյց կը թողու տարաբախտ իր ը՛ կերներուն պէս նոյնքան
նուի ր ՛ւ՛կան
բ՚ււներ՝
մեր յարգանքին
ու հիացումին առարկայ,
—
իր գործերը»
Վէպերէն յիշսւտա­
նելի են ԿհաՕքիԱ վհչ ի որագրով նորավէպերու
ժողովածոն
,
Մերժուած
սԽը
Լ՚Լառնա տպ . ապա
թերթօն
գԱրեւեւք*ի
մէջ ԱւէխայիԱ աոջիկր խորագրով՝^ ե.
Հարազատ որդին զոր թատրերգութեան
վերածած՛ Է ի իարբերգ»
— 19130**
թարգմանած
Է Էտ* Տռիո
ս
ի Ար՛ ւ1ղեաճ խՇդիրը եւ Հայկ. Հարցը, իսկ
189401**
Շ.
Տիւբիէ-Ի ԲաՐոյադ/ւտոՆրիէՕը *
156.
ԹԼկՍյՏԻՆՑււ–*, ( Ց Ո է ԼՀ – 6Ա.ՐՈ|«Թ1*ՒՂ,ԱՕ.՚1,
\–&
ն.
186001*
Իարբերգ ուր ստացած նխն . կրթութիւնը*
Ինքնաշխատութեամբ
իր ուսումը
156
157
զարգացուցած՝, կը նետուի ուսուցչական ասպարէզ նախ
իուվ/սի Լ՝Բզի՝) գըպ–
րոցը պաշտօնավարելով
է
յետոյ ծ՚ննգավա^րին
մԷԼ անհատական Հանքերով
հիմ­
նելով կրթարան մը զոր կ՛՛աչողի կանգուն
պսհել
ցմսհ ե հասցնել
բազմաթիւ
սաներ , որոնցմէ յիշենք
(
հ. Հարգարեանը * Երկար տարիներ վարած՝ է նաև. Ա .
56
Fonds A.R.A.M