Ա Պ Ր Ի Լ 1 1 Ի
2 2 ՛
Տ հ Ղ - Ր Ա ՚ Ն ՅԷ0 1 » | ւ | ՝ Ր Ս Ա Ն. -
Ենած՝ է
1884/՛*/
Կիւմիւշխանէ ,
«.
թշուաււ մանկութիւն
մը անցուցած՝ եմ — կը գրէ ինձ— որուն երախտա­
պարտ եմ> ւ
1897/՛*՛ ,
բախտին մէկ զար֊
ման ալի
խազովը
Գազատիոյ
Կարմիր
Վանքի որբանոցը գտնուած է ։ Իր
1
Լա(էքյւ
վէպին մէջ պատկերացուցած է նոյն որ֊
I ան ոցին
ներքին
կեանքը։
1903/՛
ըն֊
թացաւ արտ Պէրսլէրեանէ՝
ււ ր
որգե֊
գրուած էր ե ուր երկ ր ատեն գա,
սախօսած է պատ ՛՜ութիւն , աշ՚ւ֊ արկ ա֊
գրութիւն ե օտար ազգաց
մատենա֊
գրութիւն
որոնք իր
մասնագիտութիւն֊
ներն էին * ՈւսուցԼական
իր պաշտօնա֊
վարութիւնը
շարունակած է ՚ւաև. պօլ֊
սահ այ վարժ արաններոլ
մէջ ,
միա֊
ժամանակ երեւալով թերթերու ե հան֊
գէսներու
•
մէչ^
յտջոզ վիպակնե րով ,
քերթուածներով
ու քննագաաականներով*
Նորավէպերուն
իր մէկ հաւաքածոն
է
ԼայէեԱի ՋայԱնէ, լոյս տեսած Է ՀԼարգարեան Գրատան կոզմէ» Շրջագայած է
նւրոսլա ե Տա՜ճկահ այ աս տան ու իր հետաքրքրաշարժ
տպաւորութիւնները
յան ձնած՜ Մ ամուլին * իոստմնաչյից այս տա զանգը որ հրապարակախօսութեան
ալ մեծ– ըն գունակութ՛իւն
ցոյց տուած– է
է
1911-120*/
Մ* Նամտան՜ճեանի հետ
լոյս ընծայած՛ է ՈստաԱ եռ֊ամսեայ մեծ՝ պարբերագիրը*
ՄԱՅՐԻԿԻՍ
Հին օրերու քաղցր
խօսք մը՝ բարեկամի
մը պէս
կ՛անցնի
քովէս ու կը յուզէ զիս այս
գիշեր։
Հին օրերու
ձայն մը խիղճիս կըՀպի. մօրս ժպիտն է, մօրս
ժպիտը որ կ՚արթըննայ
իմ մէջս։ Ա՛Հ, մայրս Հիւանդ,
մայրս նի–
Հար, չքուած
կին։
Պատմութիւն
մը կըշրջի ականջիս մօտր, անորոշ աղու
շեշ­
տերով։
Մ այրիկիս
ձայնն է որ կը յիշեցնէ
այնքան
անուշ
օրերդ
մը թախծոտ :
Օ՚Հ, Հին քարի երգ, սուրը առասպել,
ո՞ւրկէ եկար այս գի­
շեր՝ մօրս ժպիտին
Հետ։ Ո՛րքան ապրեցայ, Աստուած
իմ, մոռ­
ցած
եմ իր ղէմքը
տմոյն։
Երանի՛, ո՛վ մայր, դեռ պզտիկ, դեռ անմեղ՝ տանէին
Հոգիս
Հովերուն Հետ, ու մեղրամոմի
Հիւսքերով
պատէիր
թաթերս
մ անրիկ։
Հիմա մեղրամոմի
թեւեր
կը խեղդեն
զիս ամէն օր, ու Հոգիս
կը փռուի
մութ խորշերու, խոնաւ
լորձնոտ
գետիններու
վրայ,
կատաղի վիրաւոր
սողունի մը պէս։
Երանի՛, ո՛վ մայր, դեռ պզտիկ, դեռ անմեղ, ձորին
ոգիները
Fonds A.R.A.M