անցաւ եւ անկէ ալ Ռումանիա,
Հայ կտրիճներ
զինուորագրելու
ֆե–
տայական
գործի
Համար։
Ար մենակի
զինուորագրած
տզոց մէֆ ամէնէն
աչքառու
երիտա­
սարդն էր Աերոր Աղբիւր
,
բուն անունով՝
Աերոբ Վարգանեանւ
Աե­
րոբ
Աղբիւր
ի Լ՝
ու
րֆ Հաւաքուած
երիտասարդ
նուիրեալներէն
մէկն
էր Անդրանիկ
Օզանեանը։
Անդրանիկի
յեղափոխական
ասպարէզի
սկզբնական
չրՀանին
չատ
կարեւորութիւն
չէին տուած
իրեն։
Զէնք
կրելու
արտօնութիւն
չունէր
քանի որ դրսեցի էր եւ փորձուած
չէր ։ ՎստաՀութիւն
ալ չու­
նէին իր ռազմիկի կար ո զո ւթեանը
վրայ
։
Բեռնակիրի
պաշտօն կը կա­
տարէր
,
չալկելով
մարտիկներուն
պարէնն ու
պայուսակները
1
*։
Այնքան
ատեն որ Աերոբ
Աղբիւր ողֆ էր, Անդրանիկ
Հլու եւ
Հնազանդ կ ենթարկուէր
ամէն
Հրամանի։
Անդրանիկի
Համար եր–
Հան կա գոյն օրնէր, երբ վերջապէս
արժանի նկատուեցաւ
զէնք կը–
րելու
։
Առածին
Հրացանը, որ Անդրանիկի
յանձնեցին,
Հնաձեւ պատ–
րուգաւոր
Հրացան
մըն էր։ Այսուհանդերձ,
ան այնքան
ուրախ էր
այդ
Հրացանին
Համար, որ օրմը պիտի
ը
ս
էր • - «Յետագային
ինչ
տեսակ
Հրացան որ ձեռքս անցաւ, այգ աոաջին
Հնամենի
Հրացանին
ուրախութիւնը
չպատճառեց
ինծի»™
։
Աերոբ
Աղբի ւր իր բնածին
ռազմունակութեամբ
ու
խիզախու­
թեամբ մեծ սարսափ տարածած էր քիւրտերուն
մէ9։
4
Ո^վ էր այս քաֆ
ֆեաային։
1890–
ական
թուականներուն
եւ անկէ առաֆ,
ֆետայապետ
Ար ա–
բոյի գործած
ժամանակ,
Աերոբ երիտասարդ
մըն էր, Ախլաթ գա­
ւառի Աոխորթ
գիւղի
Խչէի Հարուստ եւ չէն տունէն:
Աերոբ ընտանիքի
ամէնէն կրտսեր
զաւակն էր: Ծնած էր
1864–
ին^: Մեծ եղբայրը՝
Մխօն, գիւղի պետն էր, ի
ս
կ միւս
եղբայրները՝
ընտանեկան
օճախի պա Հա պան: Աերոր յաճախ
ձի կը նստէր եւ Հրա­
ցանը ուսին կըպարտէր
Նեմրութ
լերան
բարձունքներուն
վրայ
,
եւ
որսորգութեամբ
կ անցընէր իր
ժամանակը։
Օր մը, երբ Աերոբ
Նեմրութի
ձորերուն եւ անտառներուն
մէֆ
կը փորձէր
վայրի
եղծերու
որսալ, երկու քիւրտեր կը նչմարեն
զինք
եւ օգտուելով
ամեՀի
լեոներու
ամայութենէն,
կ՛ուզեն
սպաննել՝
տիրանալու
Համար
ձիուն ու Հագուստին
։
Բայց այս անգամ, անա–
1 4
Հ.
Վահան
8
ո վՀ անն է սեան,
Պատմութիւն Հայոց,
Ջ* Հատոր, Վենետիկ,
1958, # 3 0 9 ։
15
Տէ6թհ6ո 0. Տ67&յաո,
ձ
7
ոյ>
՚
ԲԽօսցհ Տ%տէօոշ
ճաււոա, բ. 500.
16
Գաբրիէլ Լա զեան,
Յեղափոխական Դէմքհր,
ԳաՀիրէ,
1945,
էէ
295։
֊ 10 -
Fonds A.R.A.M