Երեք տարիներու
        
        
          պրպտումներէ
        
        
          ետք, աշխատանքի
        
        
          իմ բաժինը
        
        
          թեթեւցաւ։
        
        
          1970–/՛
        
        
          ծ
        
        
          Ամերիկա
        
        
          եկայ
        
        
          այցելութեամբ
        
        
          եւ հիլրր
        
        
          եղայ Փրոֆ»
        
        
          ՚
        
        
          Բըրին,
        
        
          քանի մը
        
        
          օրւ Ձեռագիրը՝
        
        
          7%0
        
        
          ԼԽոՏ
        
        
          օք ա.Ա1*ԱՏհ ԼՄարաշի
        
        
          Առիւծները)
        
        
          խոր ագրո վ պա արա
        
        
          սա
        
        
          էր , սակայն կ ուզէր պաամա գէտ—քննա գա աներ ո ւ կար գալ տալ տպարան
        
        
          չտարած։
        
        
          Դժբախտաբար
        
        
          անոնք
        
        
          յանձնարարեցին
        
        
          Տոքթ*
        
        
          փըրին, որ զեղչէ
        
        
          Հայոց ցե՛
        
        
          ղասպանութեան
        
        
          վերաբերեալ
        
        
          մեծ մասը, եւ ծանրանա
        
        
          յ միայն Մարա չի դէպքե
        
        
          րուն
        
        
          վրայ։
        
        
          ւ՚իրքի" 1
        
        
          ՈԼ
        
        
          Ր^ մէկ—երրորդը
        
        
          Հնձուեցաւ, ի դերեւ
        
        
          Հանելով
        
        
          մեր տա
        
        
          րիներու
        
        
          աշխատանքը։
        
        
          Գիրքը
        
        
          ձ
        
        
          ո
        
        
          յ
        
        
          ս
        
        
          աեսաւ
        
        
          1973—
        
        
          ին։
        
        
          ՚
        
        
          ^ԼՀՐՒ
        
        
          ԳԷՐՔՒ
        
        
          ա
        
        
          կապակցութեամբ
        
        
          իմ տարած
        
        
          տարիներու
        
        
          աշխատանքն ու
        
        
          պրպտումները
        
        
          ինծի
        
        
          սքանչելի
        
        
          պատեհութիւնը
        
        
          տուին
        
        
          ընդհանուր
        
        
          ծանօթութիւն–
        
        
          ներ քաղելու մեր ժամանակակից
        
        
          պատմութեան
        
        
          վերջին
        
        
          տխուր
        
        
          անցուդարձերուն
        
        
          վերաբերեալ
        
        
          ։
        
        
          1977—
        
        
          ին,
        
        
          Լիբանանի
        
        
          քաղաքացիական
        
        
          պատերազմին
        
        
          հետեւանքով
        
        
          վերջնա
        
        
          կանապէս
        
        
          գաղթեցի
        
        
          Միացեալ
        
        
          ԱաՀանգներ եւՀաստատուեցայ
        
        
          Տիթրոյթ։
        
        
          Պաշտօնի
        
        
          կոչուեցայ
        
        
          Հ • Ր • Ը• Մ• ՜ ի Ալեք Մանուկեան
        
        
          Վարժարանը
        
        
          ,
        
        
          իբրեւ
        
        
          Հանրային
        
        
          Տարա
        
        
          բերութեանց
        
        
          Վ
        
        
          ա
        
        
          րԻչ
        
        
          •
        
        
          Լթոյն տարին կը գուգագիպէր
        
        
          ազգային
        
        
          Հերոս
        
        
          Զօր՛ Անդրանիկի
        
        
          մահ ո լան
        
        
          50–
        
        
          ամեակին
        
        
          ։
        
        
          Րպրոցի
        
        
          «
        
        
          էրեբունի»
        
        
          թերթին
        
        
          մէֆ ոգեկոչեցինք
        
        
          մեծ Հերոսին
        
        
          յիչա–
        
        
          տա կը , րեկտ •
        
        
          1977
        
        
          թէ
        
        
          լ
        
        
          ր
        
        
          անոր
        
        
          յատկացնելով։
        
        
          Մէկ—երկու
        
        
          ամիս ետք, թ*էքէեան
        
        
          Մշակութային
        
        
          Միութեան
        
        
          Տիթրոյթի
        
        
          մաս–
        
        
          նաճիւղի
        
        
          ակումբին
        
        
          մէթ, ամերիկահայ
        
        
          երիտասարդ
        
        
          մը ճոնի Աահակեան
        
        
          անու
        
        
          նով, որ բաւական լաւ Հայ երէն ալ կըխօսէր,
        
        
          ինծի մօտենալով
        
        
          ըսաւ*–
        
        
          Պր» Չեչեպեան,
        
        
          առիթով
        
        
          մը մեզի
        
        
          Զօր* Անդրանիկի
        
        
          մասին
        
        
          դասախօսութիւն
        
        
          մը տուր
        
        
          ։
        
        
          -
        
        
          Զօր» Անդրանիկի
        
        
          մասին ես
        
        
          2—3
        
        
          վայրկեան
        
        
          խօսելու չափ ծանօթութիւնն
        
        
          եր
        
        
          ունիմ, սակայն
        
        
          ,
        
        
          եթէ կը Հ ետաքրքրուիք,
        
        
          կրնամ բաներ
        
        
          մը պատրաստել*, — պա
        
        
          տասխանեցի
        
        
          ։
        
        
          Ուրախացաւ
        
        
          մեր բարեկամը եւ ժողովին
        
        
          յայտարարեց
        
        
          թէ «Զ ելեպեանը
        
        
          մեզի
        
        
          դասախօսութիւն
        
        
          մը պիտի տայ Զօր» Անդրանիկի
        
        
          մասին»։
        
        
          Որոչուեցաւ
        
        
          որ դա սա–
        
        
          խօսութիւնը
        
        
          րլլայ
        
        
          Հրապարակային:
        
        
          Տասը պատմական
        
        
          դիրքեր
        
        
          ձեռք անցուցի
        
        
          ,
        
        
          որոնց մէՀ նիւթ կար
        
        
          Անդրանիկի
        
        
          մասին։ Պատրաստեցի
        
        
          30
        
        
          ԷՀնոց դասախօսութիւն
        
        
          մը, շոէ֊րֆ մէկ ժամ
        
        
          տեւողու
        
        
          թեամբ
        
        
          ։
        
        
          Ամէն անգամ որ յիշեցուցի
        
        
          ժողովին թէ դասախօսութիւնը
        
        
          պատրաստ է, ըսին
        
        
          «
        
        
          Հիմա շա՛տ
        
        
          ձիւն կայ» ո՛վ պիտի գայ եւ դասախօսութիւն
        
        
          մտիկ
        
        
          ընէ»» » • : Երր
        
        
          ձիւնը
        
        
          հալեցաւ,
        
        
          ըսին՝
        
        
          «
        
        
          Հիմա
        
        
          շա՛տ
        
        
          ձեռնարկներ
        
        
          կան այս օրերը*
        
        
          յետաձգենք
        
        
          Ոէ
        
        
          ~րիչ
        
        
          առիթի» • • • :
        
        
          Անոնք
        
        
          մոռցան
        
        
          դասախօսութիւնը,
        
        
          բայց ես չմոռցայ
        
        
          Անդրանիկը։
        
        
          Շարու
        
        
          նակեցի
        
        
          պեղել
        
        
          պատմութիւնը։
        
        
          Ալեք
        
        
          Մանուկեան
        
        
          Վարժարանի
        
        
          գրադարանին
        
        
          դիրքերը օգտագործեցի,
        
        
          դիրքեր
        
        
          ստացայ
        
        
          Պէյրութէն,
        
        
          Հայաստանէն
        
        
          եւ բազմա
        
        
          թի*– բարեկամներէ
        
        
          ։
        
        
          2-3
        
        
          տարիներու
        
        
          յամառ աշխատանքէ
        
        
          ետք* ձեռագրիս
        
        
          մատենագիտութիւնը
        
        
          (
        
        
          հ ւ հ ե օ ^ Ց թ հ յ ^ )
        
        
          Հասաւ
        
        
          100
        
        
          ազբիւրներու.
        
        
          թերթեր
        
        
          ու յօդուածներէն
        
        
          զատ։ Կը մտա–
        
        
          ծէի Պոսթոն — կամ թերեւս ալ Պէյրութ — երթալ
        
        
          յաւելեալ
        
        
          պրպտումներ կատա
        
        
          րելու
        
        
          Համար* երբ Տիթրոյթի
        
        
          Հ»Բ»Ը»Մ»
        
        
          Ալեք Մանուկեան
        
        
          վարժարանը
        
        
          Հասան
        
        
          I X
        
        
          Fonds A.R.A.M