421
վայրագ եւ գազանային
Հար ստաՀա րոլթ իւննե րր , առե–
լանգումները
ել ա բ իւնաՀե դո լթիւսնե
ր ը , ինչպէս
նաեւ
կառավարութեան
պաշտօնէից
Ր
լ
ին եւ սինիք
Համագոր­
ծակցութիւնը
եւ վարչական
,
դատական
եւ
ելմտական
օրէնքներուն
պատշաճեցումի
քօղին տակ ծ ահ կուահ եւ
մշակուած–
Հայածինը
դժոխային
քաղաքականութիւնը»
;
Եւ ապա,
Փառէն ՛Ծ . Վարգ.,
նոյն
էշին մէշ կը
պատմէ , թէ այդ տեղեկադիրը,
օր մը յանկարծ֊
լոյս
կը տեսնէ
«
Փո.0 Արմ՚է՜նիա»^
մէշ,
Բ
ա
՚
յ
եւ որոշ
սւոորա–
գրութեամբ
(
Բաբ գ էն Ծ– Վարդ, կիւլէսէրհան, Առաջ­
նորդ Տարօնի Հ ա յ ո ց ) :
Այս յայտնո
ւթիւնը
առիթ– տլա–
լաւ.
յ
որ կարգէն
\
$ * Վ
ա
ր դ • անսիրելի
եւ
կասկած՜ելի
դառնայ
յա շս օսմանեան
կառավարութեան
^ ուրկէ՝
Հրս֊-
կո ղո
լ
թ
Լ
ան տակ՝ կ
.
Պոլիս կր բերուի
,
եւ շա
տ
դբմ–
ւարութեամբ
,
Օրմանեանի
մի^նորդութեամբ
ագատ
արձակուի
,
Պոլսէն
դուրս
չելչելու
սլայմանով
;
ք՝ա րդկն էյ* Վարդապետ
,
յուսաՀատ
այլեւս
առաջ­
նորդական
պաշտօն
վ
ա
բ
ռ
չէ
*
է՚^ՔԴՒ^՚ՔՌ տուաւ
գրական
աշխատութեանս
,
թէպէտ
առաջնորդ
բնտրուեսաւ
$ րա–
պիղոնի
(1904
^5.)
եւ ապա
Մարաշի
( 1 9 0 6
^ ) ,
ա
1 "
Վ
ե
ր1֊
նոյն
աւելի
նախապատուութիւն
տուաւ,
բայց կառա­
վարութիւնը
շՀաստատեց
այդ ընտրութիւեներէն
եւ ո է
Ուստի , մ՜նաց Կ . Պոլիս , Հրատարակեց
կՈյս
կրօ–
նաթերթը,
երկու տարի, դրեց
՜
քարոզգիրք
մը եւ տպել
տուաւ
Վիեննայի
Ախիթարեան
տպարանը։
Վերջապէս
1907
ին,
Օրմանեան
,
իր անձնական
երաշխաւորութեամ­
բք՛ , յաքոզեցաէ
արտօնութիւն
ձեռք բերել՝
Արմաշ
ղրր–
կելոլ
վանաՀայրութեան
պաշտօնով։
Օսմանեան
խաբեպատիր
ԱաՀմանադրու
թենէն
վե
Ր
չ,
Fonds A.R.A.M