400
« //
տանձնահ՜ եմ ինծ՜ի առաֆա բ կուահ՜ ա յս պաշաօ–
Ար
.
ա մէն րանէ առա Հ կատարելու,
Համար
ԱՈւրթ վրէժ–
իյնդրութ-եան լքը գործը։ Թշնամին , որ ուզեց մահացնել
մեր օ՜ողովւււրդը , իր հարո՛ւած՛ը ուղղեց նախ անոր մը–
տաւորակաքւ եւհոգեւորական ուժերուն։ Դպրեվանքին
մէջ պաօւրսատոլած սերունդին մեծասգոյն մասը գոճ գը–
նաց չար կանխամտածութեան մը : Իմ ուշադրութ-եանս
մեծագոյն մասը պիտի ուղղուի այդ նպատակին։
<Տ
Այ
ս
Աթոււը ^ այ ս Հաստատութիւնը
լաւագոյնս
հ աււ ա յահ
1
Լէէ
ա
Հ աղ ղին եւ եկեղեսիին
,
եկեղեցական
կրթութեան
,
Հոգեւոր
ղործ՜իչներու
գաստիարակու–
թեան
նուիրելով
իր ումն ու միջոցները։
Ս . (ֆակոբեանց
ք\ւիստ ր ատենն է որ աւելի
րնդարձակ
եւ
կանոնաւոր
ււլ ա յմ աններ ու մ է^ կատարէ
Հա յաստանեա
յց
Եկեղեցիին
մ ատուցանե
լիք
հ՜առայութիլններ
ը
,
անտ րիւն եւ սուրբ
վբէմիւնդրութեան
մրնուիրական
գորհ՜ին է որ կր լբծ՜
ուինք
այսօր
ամէնքս ալ » :
Ղ՝ոլրեան
,
ինչպէս
()
րմանեա՚հ
)
մ էյ մէկ
լուսաճա­
ճանչ
լուսաւորներ
էին , որոնք
ո՛ւր ալ ըԱ
ա
յին
,
է
ո
յ
ս
է
քաՀլչ
բոն ահ՜ իրենց
ձեռքին մէ^^ պիտի
լուսաւորէին
իւա լա րր :
Ե՛ւ ՚)՝ուբեան
^ այգ չքնաղ
ձիրքերով
օմտուահ՜ բա­
բի եկեղեցականը^
Հոն՝ Սիոնի
բարձունքին
վրայ
տնկեց
յոյոին
կոթողը եւ իր մաՀուընէն
վեր^ն ալ կտակեց
իր
յաջորդին՝
իր մ եհ՜ աշակերտ
$՝ո րդոմ Ե պ իսկս
Աք
ո ս Գու–
շակեանին
Հ որ չթերացաւ
իր ուսուցչին
ճամբայէն
քա­
լել
մինչեւ
իր մաՀը
(1939) ,
որ բաղմաձ էր այգ Աթ«՜
֊
ի ն վրայ
1931 / *
I
Ղ՝ու.րեան
կո չոլսւհ– է
նհրկայ
գարու.
«
ՇնորՀ"՛"
Fonds A.R.A.M