2 7 0
ԿՍԼԹՈԼՒԿՈՒԹԻՒՆ ԷՏ ՐՈՂՈՔԱԿԱՆՈՒԹՒՏՆ
1
ԱՅՈ9 ՄԷՋ (1880)
\,
ախորղ
ղլուխին
մէ^
Հ արե լան ց իօրէն
մենք խօսե­
ցանք կաթոլիկներու
ւԼէճին
մասին
Հայոց
Պատրիարքա­
րանին
Հետ Հ որու, րնթացքին
Կիրա/լոս
կաթողիկոսին
եւ
Պօղոս Պատրիարքին
դիմողական
քաղաքականութիւնը
գոր&ր չկրցան
Հարթել
եւ միեւնոյն
աղղի անՀատնե
ըուե
մի^եւ
իւրամատր
լայն բացուեցտւ
շնորՀիւ
Գոլէճական–
ներու
՚
անՀաշտ
ընթացքին
,
որով
ղորհ՜ր
վիժեցաւ
եւ
յառաշ^ չեկաւ
բաղձացուահ–
եղրակա
ցո ւթիւն
ր :
Երեք
տարի
ամբողշ*
վիճաբանո
ւթիւններ
լչ
շարունակուեցան
(1817—1820)
առանց
շօշափելի
արդիւնքի
,
թերեւս
Հա­
կա ռակո ւթիւննե
րն
ու ս/1։Հտ սկա ց ո ղո ւթիւննե
ր ր
աւելէ
սաստկացան
:
Այս
՚
Լ է ^ շ շարունակուեցալ
մինչեւ
ռուս
ել թուրք
սլատեբաղմէն
՚
էոլՎ
(1829) :
Եւրոպական
դես–
սլաննհրոլ
մ իչՆսմտ ո ւթե ամ բ
Օսմանեան
Տէրութիւնը
,
Հայերուն
մէչ^ տիրող ցրտութեան
ել ե
րկսլառակութեա՚ն
՚
Ս ՚ Ս ւ \ °*՚ԼՀ տալու
Համար,
որոշեց
բոլորովին
անչ^ատ եւ
անկովս
Հասարակութիւն
էլամ
սպ(յ11Նթ|ւՆն (միլլէթ)
մը
կազմել
քաթոլիք
անունին
ներքել
եւ այգ
ազգութեան
մէչ^ Համախմբել
բոլոր
Հռոմէ ադալան
կաթո
լիկռւթեահ
յար ահ– օսմանեան
Հ ւղատակներր
,
ի՛նչ ցեղէ եւ ի՛նչ
ծէ­
սէ ալ րլլան
անոնք։
Կաթոլիկնե՛րուն
առածին
առաչՊւորղր
եղաճ է Վիեն–
նայի
միաբաններէն
Տակոբ վարդապետ
Ջուիաւրեան,
որ
կառավարութեան
ներկայացաւ
եւ
Հրովարտակը
ստացաւ
1831
Մարտ
24
ին : Մինչեւ
այս թո լական
լ. , կ>"~
Fonds A.R.A.M