209
Լե.
ԿԱԹՈԼՒԿՈհԹեԱՆ ՄՈՒՏՔԸ ՃԱՅՈՑ ՄԷՋ
Երբ
Վենետիկի
մէչ
սկսահ֊
էր Մ խիթար
գորհ֊ի
,
ա–
ռանց քարոզչական
ու մարգորսական
հ րաղրի
Լորովհե–
տեւ
Մխիթարին
Համար
անարժ՜էք
եւ անպէտ
էին
այդ­
պիսի
քաղաքականութիւն
վարել)
,
ասդին՝
Լիբանանի
լեռեերուն
վրայ
կբ
ստեղիուէր
մարոնի
ժողովուրդին
Հովանաւորութեամբ
,
Աբրահամ
Աթթարետն
վարդապե­
տի
ձեռքով՝
Անտոնեան
Միաբանութիւնը։
Այս
Վերջ­
նոյն նպատակն
էր
այն,
ինչ
որ
էր
լատին
աշխարհին
մէջ հաստատուող
միւս
մ իաբանոլթիւններո
լ
նպատակն
ու օ՜րագիրը։
Միայն
թէ
Լիբանանի
դիրքը
աւելի
պի­
տի նպաստէ
ր իրենց
գորօ՜ին
յաշ\ւգութեանը
,
նկատի
ու­
նենալով
Կիլիկիոյ
հոհ՝ հայութեան
մօտիկութիւնը
,
որ–
պէսղի
Հայերը
յազողին
կաթոլիկացնել;
Այս
նկատու­
մով
էր,
որ
համարձակութիւնը
ունեցան
քանի
մը
քա­
հանաներով
եւ Կիլիկի"յ
անունով
հւամէս1դաւսւ(Լ
կաթո­
ղիկոսութիւն
մը ստեղհ-ել
եւ Աբրահամ
Արհ՜իւեան
Այն–
թ
աա
ցի
եպիսկոպոսը
կաթողիկոս
հռչակել
1740
^5/ :
Աբ­
րահամ
Հռոմ
գնաց
ներկայացաւ
Պենետիկտոս
ԺԳ
.
Պա–
ՈԻ
ն
,
էբրեւ
թէ
Ամենայն
Հայոց
կաթողիկոս
:
Պենե–
"՚
իկաոս
պապ
,
անշուշտ
պիտի
գիտնար
եւ գիտէր
ար–
գէն
իսկ
թէ
,
է
*
ս
է
ա
Ր^՜էք
կրնար
ունենալ
իրեն
այգ
յ
1
՛
ո կն ո տ ո ւ թ ի ւն ո վ ներկա յաոոգ
անձին
յա յա ար ար
ու–
Բիլ»*,
քանի
որ
Արհ՜իւեան
ո՛չ
իսկ
եկեղեցի
մը
ունէր
*
լ
ո
չ ալ
ժ ողով ուրդ
բացի
5—10—20
հոգիներէ
:
Բայց
Պապը
իրեն
հպատակութիւն
յայտնոդնեբուն
քաշ\սլե–
14
Fonds A.R.A.M