193
լեց
աթոռը
:
Տարի
մը վերէ\ Պատրիարք
եղաւ
ճչեցի
է) ա շատ
ուր երէց
։
կարապետ
յա^ողեցաւ
դարձեալ
Պ աւա­
չ՛իա րք
չլչչաչ,
վտարելով
ճչեցին։
1690/՚
ծ
աշխարհական
տեղակալներ
վարեցին
պատրիարքութիւնը
:
Վ^եր
կասչէս
1692—1694
Մատթէոս
Աարըն
եղաւ
Պատրիարք։
\)
րուսաղէմի
աթոռին
վիճակն
ալ այսպէս
էր*
մար­
դիկ կր մրցէին
իրարու
Հետ Ա* Աթոռին
շուր^.
խոշոր
գումարներ
կր վատնուէին*
շփոթութիւն
կր
տիրէր՛,
՝
ա՝էօմիւրճեան
Երեմիա
Ջէչէպիի
ա
է ս անձեր
խորՀուրգ
եւ խրատ
կու տային
եկեղեցականներուն
,
որպէսղի
վեը^
տան
գայթակղութեանց
յ
րայց
անօգուտ
:
Այո
օրերուն
էր որ ծ ա գ ե ց ա ն եւ սաստկացան
նոր
շփոթութիլններ
*
այղ՝
կաթոլիկ
քարողշոլթեան
ցանած
որոմներն
էին • սկսան
զիրար
անուանարկել
1
կաթ^11լ|ւկ >
ՈՆղզափաւլ , հ ա յ եւ֊ ֆ բ է ն կ :
Թէ ի^նշ էր պատճառր
^ որ
Ս ա ր ը ^
եւ իր
ո
*
րիչ
Ր^~
կերներր
մա
Հ
ուան
դատապարտուեցան
:
Ինչպէս
խօսեցանք
վերեւ,
այս շրջանին
,
Աչէ
ա
՝
ձ
պատրիարքական
աթոռին
շուրԳ
,
րչչա՛
յ կրօնական
խրն՜
դիրներու
մ ասին
ծագած
վէճ
երր
ժողովուրդին
Հան"
գիստն
ու խաղաղութիւնը
վրդովիր
էին % ՜\Տ1Գ\ին
Երղ(^՜
կայի
առա^նո
ր գ Աւետիք
վարդապետ
(
Հ ին բարեկամ
ր
Միւ֊էթի
ՖէյդուլլաՀին
,
որ Երղնկացի
էր, Կ. Պոլիս ե–
կալ.
շւիոթուիԳիւններու
վեր^ տալու
Համար
,
Ա
.
Տակս"
րի
տօնին
քարոզեց
եւ. ըսաւ •
«
Երկու.
Հոգի
չկա"յ
" ՛
յ ս քաղաքին
ս՞է^, որ խաղաղեցնեն
այս
ժողովուրդը՛–
Ես
1
,1 •՚
1
Ր
1
–
II
)
պատրաստ
եմ հ՜առաչելու
^ սլիտի
երթ՜
ա1
^
Աղրի՚ոնուաոլիս
,
պիտի
տեսնեմ
Միւֆթի
ՖէյքոլլլԱ՚Հը
եւ ճար մը պիտի
գտնեմ
իսաղաղեցնելոլ
Համար
ժողս"
վուրգը»:
Fonds A.R.A.M