167
թալ թաղեայ
ղմեծն՝
առաւել
եւս ողբա՛յ
ղու րնդ Հրա–՛
չակերտ
տաճարն
սրբոյն
Ա ոփ իա , որում
երկնակամար
խորանն
ղեռ եւս անմաՀ
է կի սա կանգ ո ւն Հոչովն + Ո Հ ,
առ կամարաւս
ա յս խոնարՀեա
լ եր բեմն
օծ՜անէին
թա­
գա սլրսա կ գլո
լ
խք Ռուբ ինեան
ա րքայից
եւ
Հ ան գ է սք
աչխա րՀագումա
ր կատարէին
:
Արդ
փոխանակ
ուրախութեան
օհ՜մ անս
ա
յ
սո
րիկ
քուրձ ղգե
ւյ ե ա ւ եւ սեւաթո
յր քօղ գգլխովն
ար կետ
լ
դե–
գագարդ
փայե լչապանծ
Հարսն
Ա ոփ իա
նստեալ
կա
յ ի
վերա յ
մ ոխ ր ո յ
ի չորեք
Հարիւր
ամ ա ց Հետէ ալբա
յ
զթագաղարգ
փեսայն
ի՚֊ր
անձկա
լի
եւ
լա յ
ղսլարա–
ղուարճ խրախացուցի
չ մանկունս
առաղաստի
իւրոյ ,
ղորս երբեմն
ի ծնողական
մ ա յրենի
ծոցն
գր՚կեալ
դորո–
*
Լ
ա
էէր
Դլ^
ո
փ աածէր
եւ խնամէր
եւ ուրախ
էինէր
Հանա­
պազ ըսգ որդիս
ի*֊ր բաղմացեալ։
Եղո՜ւկ
վերջին
թրչ–
ւաււոլթեանցն,
որ Հասին
ի վերայ
սորա
(
յորմէ
փե­
սայն իւր աա բաբախ ա Հանդերձ
մ անկամ բք
առագաստի
վարեցան
ի գերչացն
,
եւ ինքն այսպէս
մենաւոր
նստաւ
ա
յրիացեալ
անմխիթար
ոգով
մինչեւ
դարձեալ
ե կե ս–
$ին անդրէն
այցելութեամբ
Տեառն
վերջին
փառք
տան
իւրոյ;
՚
հադարեա՚ց
դու
արդ
յողբոյգ
,
Արծուիդ
իմ , ք^
ո
*
Լ
"
Դյբասցէ ^
Ո
ր կանխաւ
քան
ղքեղ դիպեալ
դառն
աղետից
ոդաւո բ Հարսիդ
չափական
ձայն իւ ողբագրեաց
ա
յո–
պէս» :
Fonds A.R.A.M