Օ Ա Ռ Ա Ջ ՚ ւ ա Ս / Ն
%
երկայ
եկեղեցական
պատմութիւնը
գիրէ՛
առահ՜
ժամանակնիս
,
մեր աչքին
առքեւ կը պատկերանան
կարգ
մը մարգիկ
,
որոնք բնականաբար
հաշա աչքով
պիաի
չգիտեն
մեր այս աչխաաութիւնը
,
որովհետեւ
այգպի–
սիներուն
համար ո՛չ մէկ արժէք կը ներկայացնէ
այս
գործը;
Այգպի
ս
իները
կը կարծեն, թէ ի սպառ
խզար
են իրենց կապը
մայրենի
եկեղեցիէն
եւ երբեք
պէաք
չունին
անոր
կեանքովը
զբաղելու,
պարապ
ժ՜ամավա–
ճառութիւն
մը նկատելով
եկեղեցական
կեանքը եւ
ա–
նոր
պատմութիւնը^
մինչդեռ
եթէ իրենց մէ^ խօսէր
ճշմարիտ
եւ անկեղծ
հայրենասիրութիւնը^
անոնք ա–
ռա^ին
հ ե բթին
պ իտ ի ո ւռ Էին
ղբ ա ղի չ անոր
կ եանքո վ
եւ տա ր ահ՜ գեր մ ար գ կային
հղօր ճիգերով
^
որովհետեւ
ներկայիս
իրենց
հա յո լ կեանքը
առաւելապէս
կը պար
տին այս եկեղեցիին
գարերու
ոգո րումնե բուն եւ պայ
քարներուն
։
Հայ եկեղեցին
միայն մէկ նպատակ
հետա
պնդած է գարերու
իր գոյութեան
ընթացքին
,
այն է
1
անեղծ
պահել
հայ անհատին
եւ հայ
հաւաքականու–
թեան
ազգային
գի մագիլը
եւ ապահովել
անոր
ինքնու––
բոյնութիւեը։
Անոր պաշտօնը
եղած՜ է՝ ր
ո
*
քը
միշտ վառ
պահել եւ բոցակէզ
այգ կրակը
յաջորդ
սերունդներուն
աւանդել
^ որոնք
^ իրենց
կարգինք
պիտի
աւանդեն ի–
րենց
յաջորդներուն
:
Fonds A.R.A.M