Տճսւ
191
օի սկիզբը
ք՝լբ
ա
1
լ
ՂԷ՚-ՂԷ
եկեղեցին
ալ Հիւանդ
զին–
բներով
լեցուն է եղած՜,
իրենց
–
թուբք
ք.
Հարիւրապետին
ւ*Իչեր
մ ո Հարիւրապետ
ր ե բաղին մէՀ կո տեսնէ Ս ուր–
Ւ, բր , իր երկնային
ղինուոբներով
շրջապատուած՜
:
Աուբբր
թուրք
Հարիւրապետին
կր Հրամայէ
որ
Հիւանդ
ասկԼարներչլ
դուրս
Հանէ եկեղեցիէն
: (
քւ այսպէս
երեք ան–
գա/՚կերԼւայ
Աուբբր,
կ՚աղդա բաբէ . ու կր յանձնարարէ
ու
կ ստնյա; ւոանա յ . ՛Լերդին անդամ կրսպառնա
յ ալ» «Եթէ Հի–
ւան չ. ւ^ինոլորներր
եկեղեցիէն
շի Հանես , թէ դուն
եւ թէ
ք է ֊ ՛ բ։ւ;որ
գինուորներդ
խենդութեամ՛բ
պիտի
բռնուիս
ու
մեռնին»։
Հարիւրապետք
կարեւորութիւն
էի րնծ՜այեր
տե­
սածին ու լւաօ՜ին : Ալ ո վ
զարմանալին
. .. ;
Մէկ
շաբաթ
վ^ ր՛, թո լոր
Հիւանդ
ղինուո րներր,
Հարիւրապետն
ալ
մ իա—
սէն , խենդութեան
նոպայէ կր բռնուին
ել աՀաւոր
տան֊
չանքներոլ
մ ԷՀ կր մեռնին : (
Հր
ա
շՔ
գործած
էր Բաբերդի
Բլրակ
գիւղի
եկեղեցին եւ
լ^նկէ վեր չ, բ լրակի
եկեղեցին
Հիւանդանոց
րԱալէ
դադրե–
Ց
ալ
1
ա
-••
|
Պա լա խոռէն
ճամբայ
ինկանք դկպի Մուրատ
Իքան Օղլու ^
մեր
՛
Լերդին
Հանդրուանր,
գոնէ
մամանակի
մր
Համարէ
Մեր
խումբէն
չորս Հայ երիտասարդներ
Հիւանդանալով,
մնացին
տեգւոյն
Հիւանդանոց
ր եւ իրենց
առող^ութիւնր
վե­
րազինելէ
վեր^ Մուրատ
/
Ս ան Օղլու
եկան։ Մեր
խում րին
Հիւանդներր
յանձնուեցան
դէ
1
լ
գէ
մուխ թա րին ու
մենք
ամ 1\ա բ
ա
յ
յաւ ՚Ք
5
Հասանք
քքքատրաղ, այն ՚էիւզր ուր Բաբերդցի
(
ֆաբեթ
Վ^արգերեսեանր
սպաննեց
Եղիշէ Բ՝ոփչեանր
:
Կէս մամ Հանգստանալէ
վեր^
շարունակեցինք
մեր
ճ ամ բան , բարճրանա լով Հռչակաւոր
Ղյաւուզին
սարր :
Ե՝ ւ
Հասանք
Գա լան , բնութեան
Հրաշագործ–
տեսարաններ
ր եւ
անդնդախոր
ձորերր
դիտելով։
Երեկոյեան
գէմ
Հասանք
Մուրատ
Խան Օղլու , մեր վերջին
Հանդրուանր
:
Աօմրա
երթալիք
խումբին
մէՀ կային մեր
գիւղացիներէն
եօթ երիտասարդներ
,
որոնց մէ^ն էր նաեւ իմ
դպրոցական
ընկերներէս
Տիգրան
Ատեփանեանր։
Մեզ փոխագրող
զ ի ն ֊
ոլորներէն
խնդրեցի
որ ոեւէ կերպով
Տիզ բան բ պա Հեն
մ ելա
Fonds A.R.A.M