դոսլրաՆ էբ
յ
զարհուրելի
տանջանքներու
ենթարկուած
էր ,
ս կառա կ երկ ու ոտ Ք
Ոէ
Լ ^է
ա
Ղ.ԼՀԼԼ
ա
Լ
ոլ
^՛
։
Բա րե րախ ո ա բա ր եր–
֊
կու գաւազաննեբու
կրթնած
քալող այս մարգը,
ծեծէն
երեք
շաբաթ
վերջ սկսաւ գրեթէ
առանց
ձեռնափայտի
քալել։
Տաքութիւն
Աարքոյեանր
վառած
թոնիրի մէջ Գէէ՚ի^յ
1
՛ 4
Ր
կա խո լելով,
գէմքին ու մարմնի
վրայ
այրուցքներ
ստացած
ր սալով
ութբ օբ տանջուելէ
ետք
շունչը
փչած էր :
Ս*եր դ/՛
1
–
գի մշանջենական
սլա Հա սլան
Աանոլկ
ազան
Հիւանգ սլառկած էր՛ ^է^՝է
ս
^ՐԷՀ
անկողնին մէջ գաշոյ ններ ով
•
ծակծկած
էին իր մարմինը,
սակայն
,
այգ քաջարի եւ յ ան­
գո ւգն
Հայը այգ տանջանքներուն
մէջ անգամ
անդրդուելի
էր մնաց ած եւ չէ ր յանձնած
իր զէնքը :
Վ^աթիկ
Տօնաադեաեանը
,
նոյն
գի՚շերր
աւանդած
էր
Հոգին : Երբ իբ Հարազատները
կ՛ողբան
մաՀը,
թուրքերը
.
տունը մտնելով
սարսափի
մատնած
էին սգաւորները
եւ
Հանգուցեալին
մաբմբինը
մերկ եւ ան տա Ագան նետած էին
բ
ա
կր
։
յ
Ա արգիս
Աս չան ե ան ը այնպիսի
«.
ֆալախայի»
ենթարկած
էին., որ՝ խեղճը
45
օր յետ ո յ Հազիւ կրցաւ
ոտքի կանգն
իլ»
*
Այդ գֆՀ^Բբ
Լ
սոս
ՔՐ
պար պո ւեց ալ, թուրք
«
թալանի
չեե–
բու»
կողմ է :
1895
Հ՛^ 1915 յ
արիւն-քրտինքով
ձեռք
բերուած
քսան տարիներու
վաստակը մէկ գի շեր ո լան մէջ կը փոշիա­
նար
ւ Գիւղին մէջ,
24
ժամ ո լան տեւողութեամբ
տառապան­
քը , խոշտանգումն
ու ս պան ո ւթ ի ւնն ե ր բ ,
բռնութիւնն
ու
կողոպուտը
տեսնելով
կը մ տածէ ինք»
«
Լաւ է մեռնիլ, քան
֊
այսպէս
ապրիլ»։
Մենք գլխիկոր
գ
որպէս
դասալիքներ
,
անարգուած պաա–
աւի ամ օթ ան քր մեր ճակատներուն
վերադարձանք
գի՚֊գ^ ի՜՜
րազեկ
գաբձանք մեր չտեսածներուն
եւ չի լսածն ե բուն,
կարծէք թէ կ յապա սէ ինք դեռ աւելի
զա րՀ ոլրելի
դէպքերու
X
IIւ մեր բնազդբ
մեզի չի դաւաճանեց
:
Ու այդ սարսափի
օրերուն , յոյս մը ունէինք
որ կը
սրտապնդէր
մեզ : Արեւելքէն
պիտի
ծագէր
փրկութեան
լո յս ը
յ
սուսերը
պիտի
գային։
Երբեմն
իրիկնամուտէն
վերջ
•
կը լսուէին
թնդանօթներու
խուլ
որոտները եւ սակայն
վ՚Րր–
Fonds A.R.A.M