կամ տեղաց է , Բաբերգէ մէ^
գէ՛՜՛լէ
Գէ
ւ
Ղ.
ա տ տ
է է
1
)
առնուազն
տարէ մը ոըսլէս
Հէ՚֊ր
կրնար
Բ
Ո
Է
ո
( ՚
Է Լ *
ԼԵԶՈՒ ԵՒ ԻԱՐԻԱՌ
քնարերգի
Հայոց գործածական
լեզուն
զուտ
Հայերէն էէ
՛
է՝Էշ նա խադասութ
Էւննե բու մէ^ կը գործածուին
թուրքերէն
բառեր
Հ
Բաբերգցէն
էր մ այրեն է լեզուէ
յստակութէւնը
-
եւ
աււոգանութէւնը
սլաՀած է , Հակառակ
էր Գէհ**
ս
անցած
Հքորք՛ մը զարՀուրելէ
փոթորէկներու
Հ
Բաբե րգցէն չէ ունեցած
գաւառարարրառ
^ էնչսլէս
ու՛–
նէն Տարօնցէն
,
Ղ^արաբազցէն
յ
Վյսնեցէն
,
Զ է
ո
^ ^ է
ս
եւն • ,
որոնք
էրենց խօսակցութեան
ընթացքէն
կը մատնեն
էրենց
ոլրտեզացէ
ՐԱ
ա
լբ ^ թէեւ
Բաբերգցէն
ալ զուրկ չէ տեղական
Հանգամանք
կրող բառեր է ^ որոնք
մասնէկներ
են
մէայն^
օրէնակ՝
«
էր» եւ «կը» , էնչսլէս՝
«
կըսէկը»
,
«
յիշէկը»
>
«
կեր–
քէ
ա
յէր»1
«
կուգայէր»
:
Ամենագլխաւորը
այն է որ
Բարերգցէն
չէ աղաւաղած
էր Հարազատ
,
մայրենէ
լեզուն :
Ժողովուրդներու
կեանքէն
մէ^ , ամէն
առաւելութէւննե–
րու կարգէն
,
կը գտնուէն
նաեւ կէրքէ եւ ատելութենէ
^ ցա—
ւէ եւ կսկիծէ առա 9 եկած արտայայտ
ութ էւննե ր ^
որոնցմէ
ոմանք անէծք կը կոչուին
:
(
յԼ Բաբե րգց է Հայ մամէկը
^ էր արտայայտութեան
մէ^
ունէ էր անէծքէ
րնոյթ կր
ո
գ յատկանշական
խօսքերը
^ գառ­
նութեան
,
յուսախաբութեան
)
կորուստէ ել այլն
Հանգա­
մանքներու
ատեն : «Պէմո՚ւրատ
կոտ բտէս»
^
<
«
Եօթը ղաթ
գետն էն տակը
անցն էս» , «կէօռսլակէօռ
ըլլաս» , «մուրատ
էգ
չէ Հասն էս»
,
ՀգՐ
ո
ԳԸ
ս՛անէ քեղէ»
, «
սեւ խասչարըգ
գայ» ,
«
մուրաս
լեռները
շր$խ
ս
՝2
>
յ
«
գմոխքէն
ծակէք էյնաս»
^ «շան
ձագ» , «էշու
սրփայ»
, «
կովէ
գլուխ»
, «
մայրգ քար մը բե­
րած
Ըէլ
ա
ր
տեղգ»
, «
ձէւնը
գլխուդ»
, /
ք*.
այլն;
Անէծքներու
Հ
կծու եւ անախորժ՜
խօսքերու եւ
յանգէ–
մ տնական արտա յա յտ՚ութեանց
կարգէն՝
Բաբերգցէն
ունէր
օրՀնութեան
,
գովաբանութեան
աղօթքներ
եւ մաղթանքներ
:
Fonds A.R.A.M