Օձաեղ
կամ
Օձ գիւդ
քաղաքին
Հէս էսայէն
արեւմըա֊
Լան
կողմը
շորս ու կէս մամ Հեռաւորութեան
վրայ կլա
գտնուէր
,
Ղ՚ովիկ
լերան ստորոտը,
52
աուն Հայ
բնակչու–
թե ամբ։
Թրքաէյառն էր՛
ԱՀեուանէ մեծաՀա րուսա Գէորգ
՝
ԲէՀեէի
օ՜նն դա վայրն է
%
որուն
ունեցած
մ եհ՝ Հա բսաութեանր ա է բառ ան թուրքերր
;
Գիւղին
Հա յերր
կո աո րե լէ ութ ամ էս
՚/
երք,
թուրքերը
Հաղէւ դա ան այս մ եծաՀա բուստ
Հայուն
գանձր եւ
Հարրս–
աութիւնը,
որ թաղուած
էր աան մըմէք, այն ալ
բռնու­
թեամբ
թրքացած
Աարդէս
Արթէնեանէ
ցուցմունքներով։
Օճ գիւղացի
ովՀաննէս
՝
ԲէՀեէն
,
որ եղած է
Գէորդին՛
յա քո բդող գիւղապետը : (ֆիշեալր կը սլա ական է ր դե րդաս աա—
նի մըոր չափէն
աւելի
նիւթական
օժանդակութիւն
ցոյց
աուալ
թուրք
կառավարութեան
ու բանակին :
Բայց, Հակառակ
այգ բոլորին,
գմբախա
ՑովՀաննէսը
1015
թուի
Բարեկենդանի
կիրակին
,
ւԱ ա բա ի
փոքրոգի
եւ
անգութ
մ իա. ա իրէն
անթնա
յ ծեծուելով,
քառասուներորդ,
օրը
շունչը
փչեց։
Աւանդական
սլա ամ ութիւն
մը ունի այս գէ
լ
՚
ԼԼ\՛ Օձ
դ է ՚ ֊ ղ ը էր անունը կ առնէ
օձէն :
Հէն աաեններէ
աւանդ
մնացած
սլա ամ ութիւն
մըկ ըսէ *
<<՛Բաբեսլաշա Հայ մողովուրդր
իր քաՀանային
Հետ միասին ^
աղօթքի
մը սլաՀուն
,
Աովիկ
լերան կաաարէն
Հսկայ օձի մը
դէպի
գիւղ
սողալը կը տեսնէ , որ կ՚ուսէր
կլլել
եկեղեցէէն
մ էք գտնուած
մողովուրդր
:
Պատարագող
քաՀանան երբ օձը կը տեսնէ , որ
գլուիլը
եկեղեցէէն
սլատուՀ ան էն
ներս
էւօթած
էր ,
աւետարանը
օձին
գլխուն
զարնելով
կ՚րսէ • «Հող ես, Հո՛ղ դարձէր
,
քար
ես, քա՛ր գարձէր» : էյ լ վէթէ*
ա
րէ
օձը էս կոյն քար կը դառ–
ն ա
յ ՚ ՛
.
։
;
| . -՝>•
I
.1
Ա*էն չեւ
այսօր, այգ քարացած,
զա րՀ ոլրելի
օձր,
իբրեւ
յուշարձան
մը կը մնայ Աովիկ
լերան
վրայ,
գլ
ո
՛՜
Է՛Ր
վէմքա­
րին տակր , ոլոչր
լերան
դ լ ո ՚ ֊ թ ը
տ
Օձաձեւ այս քա ր ր վառ կը սլաՀէր
աւանդութիւնը։
Օձ
գէ՚֊զէ
Հայ բնակէչներր
Համակրելէ,
Հէւրասէր
եւ
ազնիւ
անձեր էէն :
Fonds A.R.A.M