բռնէ
երկու.
ծ այ բերէն, մէկ ծայրը
"՛
ջով,
միւսը
ձաիա ք սա
չմիզին
երկու, անկ իւննել/ուն
վ("՛՛յէ
Ա՝՝իեւնոյն
լարին
երկու,
ծայրել/Էն
ալ
միւս
մարգը
բռնած– է ներքինակին
անկիւններուն
վք՚՚՚՚յ*
Բայց ոչ
թէ իրարու
գէմ գիւՐաց անկ իւններ ու ՚քք՚՚՚՚յ, իրարու
Հակառակ
ան֊
կ իւննե
բու,
այնպէս որ լարը
լարին
՛
քրայ
կոլգայ։
Եթէ իրարու գը՝~
աին
անոնք , ճիչա են , Հակառակ
պարագային
,
բարձր
եղող այգ
կողւՐի
ցիցը
կ՚իՀ/՚՚յնեն,
մինչեւ
որ Հաւասարին
անոնք
իր՛"բուէ
Այո
Է բարձրութեան
չաիը
անոնց։
(
ԼրգԷն
ամէնէն
կարեւորներն
են,
սալ֊
մինը,
՚/
երինաքլր
ե նեոքի՚Տւակբ,
որոնք
երր ճշտութեամբ
չաւիսւին
ու
իրենց
տեղերուս
/
քրայ
ամրա ցոլին՛,
միւսներուն
Հ՛՛՛՛ի Ը
առնելը
գիւրք/ն
կ՛ Ըք
1
"՚.
Ր
Ձեղունէն
կաիաուած
աղբին ոլ տֆս/յին
չ ու •ււնն ե -
րը^ բացուած
Հորին
երկայնքին
ճիչա
մէջտեղին
վր՛՛՛ձ
պիտի
իջնեն
անոնք ալ Հետեւաբար
,
սա լմին
ին երկու
սակիւՏւնեբուն
պիտի
Հալա–
սարին ետ ու առաջ
չ՝՛ըլլա լու Համար
իրարմէ
է
՛
Ծուռ
Հորը, բն՚ոկանաբար
ծուռ
արգիւնք
կուտո՛յ
Հ
ոսաայնանկ
մը,
որ Հոր չակել
չգի՚ոեր,
աա/ւսարսն
ք Է իրեն
Համար,
էքասն ղի ան­
կ՛՛՛րելի
կը գառնայ
իրեն
Հւ//՚քար
ուղիղ
կա/ու գործելը^
անոր
Համար
որ կտաւքէն մէկ կողմը
առաջ
կ՚երթայ,
միւս
կողմը ետ կը ^ ւքեւսի
նոյ1/ ատեն
ս/ֆան կ սկսի
ծուռ
զաբնե
լ կտաւին
եզերքին
ե չ՛ աո ան­
գամ
" ՛
լ Ա՛յգ պատճառաւ
անոր մէջ աեղաւո լա ւած
ս ո/է/տրը կը կ ոտ֊
րի
իրեն
Հետ ն/սե իյեզճ ոստայէ/սակ
ին ւիո՚՚ի՚՚ւքէէ
" ՛
լ , կորո/քե ալ
ե իր արՀեստաւորի
արժանապատուոլթիւնն
ալ , որո/քՀետեւ
տգէտ
սեաաւցած է իր արՀեսաին
մէջ*
*
իիււլի
(
կտաւհ
գո րծ՚"րու՝ւ
ը սա է, ոստայն անկ
ը կտաւ գործած
մ ի ֊
ջոցրն
տփան
բււնելո՛ք
կը զարնէ ա կտաւք՛ն , անոր
Համար
Հես
ուէն
թէ
մօտ էն անոր
ձայնին
չաքս չուխը
կ՛ իմացա. ի% Թէպետեւ
աղմուկ
ը
չատ է այս կերպ
գործուելիք
կտաւին,
ք՚՚՚՚յց
միեւնոյն
ատեն
սլէաք
.
է ըոել
թէ
" ՛
յ ո ձեւ Հորով
գործուած
կտաւին
տոկունութիւնը
ուրիչ
ձեւով
Հորերը չեն կրն որ տալ, երբ ոստայնանկը
տֆս՚ն
բռնելով
ամուր կը զարնէ
Հիւսուածքին
կտաւը
աւելի
ի/ի ո
կ՝՛բլրոյ , թ
ռ
ղ
որ
ուրիչ
մ իջոց
մ՛ալ կայ կտաւը
իք իտ ու Հաստատուն
ընելու Հա­
մար» ասոնք
պիտի բացատրեմ
կտաւքն
սլսւտր/ս/ւտուած
գլքսուս
մէջ%
Վ^աղաքներուն,
այսինքն
Պոլսոյ%^կամ
Կ
ւի՝լք՚կ
՚
իոյ
չ լ ՚ ջ ո ն ի ն մէջ,
տարբեր
ձեւուէ շինուած
Հորեր
կան, ափ՛՛ն
/
սռանց
ոստս/յնանկին
բռնելուն
կը զարնուի
Հիւսուածքին
,
որովՀետեւ
այս տֆս/ն
մեր ինքն
պէս
թեւերով
փարկե՚սլ
չունի,
անթեւ
է ան, միայն
ձեղունէն
կաքս–
ուած է
ո լ
շատ մօտ է սա լմինին
։
Ոստայնանկ
ը միշտ ետ պիտի Հրէ
իր
երկու
բոյթ
մատնեբովը
ե յետոյ ազատ
պիտի
թողու,
տֆան իր
բ&էական
թափով
կր սաՀի ե կը ճնշէ
Հիւսուածքը
։
Ասիկս՚յ
ձայն ու
աղմուկ
չունի,
կոկիկ ու սիրուն է ու ս՚լ/գիլնքէէ
ալ ա/ւ/ո^ ինէն շատ,
իր գործած
կո՚աւքէն
ցանցառութեան
Համարէ
Fonds A.R.A.M