Ն / ե ք Ր Ա Ծ Ո Ւ Թ Ի Ւ Ն
        
        
          1926
        
        
          ին ԳաՀիրէ Հրատարակուող
        
        
          «
        
        
          Լուսարձակ»
        
        
          շաբաթա
        
        
          թերթին
        
        
          խմբագրութեան
        
        
          թելադրութեան
        
        
          վրայ, «Գիւղէ
        
        
          սովորոյթ–
        
        
          ներ ո խորագրով,
        
        
          եւ, «Ալեւոր» ծ՛ածկանուն
        
        
          ստորագրութեամբդ
        
        
          գը–
        
        
          րելու սկսայ յօդուածներու
        
        
          շարք մր, որ, նոյն թերթին մէջ, թեր*
        
        
          թօնի ձեւովդ պարբերապէս
        
        
          լ՚՚յս
        
        
          տեսաւ։
        
        
          1928
        
        
          ին
        
        
          Դ
        
        
          երբ «Լուսարձակէի
        
        
          Հրատարակութիւնը
        
        
          դաղրեցաւ,
        
        
          ինծի առաջարկուած–
        
        
          նիլթը տակաւին սպառած՜ չէր. ուստի, մի՛
        
        
          եւնոյն
        
        
          ուղղութեամբ
        
        
          աշխատութիւններս
        
        
          շարունակեցի • գրեցի*
        
        
          ի՛նչ որ տակաւին
        
        
          կր յիշէի,
        
        
          եւ, ի՛նչ որ կրցայ Հաւաքել
        
        
          1930
        
        
          ինդ
        
        
          Պէյրութի
        
        
          ո լ
        
        
          ՚
        
        
          համասկոսի
        
        
          մէջ ապրող տարտղիր
        
        
          Հայրենակիցներէս,
        
        
          որոնց Հետ, քանի մը շաբաթդ շփման մէջ գտնուելու
        
        
          առիթն ու՛
        
        
          նեցայ։
        
        
          1931
        
        
          ին երբ մամուլին
        
        
          յանձնեցի աշխատ ութ իւններս,
        
        
          յիշո
        
        
          ղութիւնս
        
        
          երեւան կը բերէր մոռցուած՜ էջեր, ու յա՛ճախդ կը Հար
        
        
          կադրէր ետ դառնալ
        
        
          նորանոր
        
        
          յաւելուսՂւհր
        
        
          ընելու
        
        
          նիւթերու
        
        
          եւ
        
        
          բացատրութեանց,
        
        
          ու այս կերպով մեծ՛ապէս
        
        
          կը
        
        
          դժուարացնէր
        
        
          տպագրական
        
        
          պայմանները։
        
        
          Ստիպուած
        
        
          այս Հարկէն ու նիւթա
        
        
          կան միջոցներու անբաւական
        
        
          ո թեն էն, չէի կրնար աւելի
        
        
          եր կտրա
        
        
          ծը գել Հրատարակութեան
        
        
          գործ՛ը, ուստի աւելիհ՝ ապագայի
        
        
          Հրի
        
        
          տակելով
        
        
          բաւականացայ։
        
        
          Այս գիրքը
        
        
          ուրեՁն, զոր « ԲԱԼՈԻ » անուանեցի,
        
        
          կը բովան
        
        
          դակէ
        
        
          նոյն յօդուած՛ներուն
        
        
          շարքը, եւ անոնց՝ ապա
        
        
          գրի առնուած՛
        
        
          շար ու նա կա
        
        
          թիւնր։
        
        
          Եսդ Բալո լի Թըրխէ — տեղական
        
        
          ոլզզագրութեամբ
        
        
          Թրխէ
        
        
          —
        
        
          գիւղը
        
        
          ծնած՛ եմ , եւ Հոն ապրած՛
        
        
          մինչեւ
        
        
          ձ
        
        
          1895
        
        
          թուականը,
        
        
          իբրեւ մանուկ, պատանի ու երիտասարդ, եւ իբրեւ
        
        
          արՀեստաւոր,
        
        
          ուսուցիչ
        
        
          ու քաՀանայ։
        
        
          Այս բնական
        
        
          պատեՀութեամբ
        
        
          ընտելա
        
        
          ցած այդ փոքրիկ գաւ առին
        
        
          սովորոյթնեբուն,
        
        
          զբաղմանց ու բար
        
        
          բառին
        
        
          բոլոր ձեւերուն
        
        
          ու նրբութիւններունդ
        
        
          ղանոնք
        
        
          ներկայացու
        
        
          ցած՝ եմ, այս գիրք
        
        
          ո
        
        
          վ
        
        
          $ անթերի Տշտութեամբ
        
        
          մը
        
        
          Դ
        
        
          առանց
        
        
          անոնց
        
        
          վրայ բան մ
        
        
          Հ
        
        
          աւհլցնելու,
        
        
          առանց անոնցմէ նշանախեց
        
        
          մ՛իսկ պակ
        
        
          սեցնելու^
        
        
          փոխելու կամ
        
        
          սեթեւեթելու
        
        
          ւխասակաբ
        
        
          ունայնամտու–
        
        
          թեամբ։
        
        
          Կը մտած՛է ի թէ այս գաւառակը
        
        
          որպէս իրականա
        
        
          թիւն ներ
        
        
          կայացնելդ
        
        
          ա՛յն է՝ տալդ անոր Հարազատ
        
        
          ու ամբողջական
        
        
          ղիմա–
        
        
          Fonds A.R.A.M