68
Ե Ր Գ Ա Ր Ա ՛ Ն « Ն Ո Ր Ք Ն Ա Ր »
կը կողոպտէ
,
կը Հալածէ, կը
սպաննէ։
ԱՀ
քըս
Բ
Ա
9
է՝
ՍՈԼ
Դ
Ո Լ ա
չ/
,
լւ
"
ն
ես աեսայ ,
"(
յամ է ր գ ՛ք՝ է՛՜րգ է™՝
յ
ո՛ Հ յ ղոՀ գընաց
ի էք փեսայ
։
կար ժամ ան ակ, որ մենք
Էլ ազատ
Էինք,
Ս՛եր սեփական
թաղալորներն
ունէինք։
ԳաՀ ու փաո-քից
,
աղատ
կեանքից
զրկուեցինք
,
Ար իւ֊ն ա ր բու. թչնամու.
ձեռք
մատնուե
ց ին ք ։
Աղբի՛ւր,
Հիմա
սեւն է պատեր մեր աչխարՀ,
խուլո՜ւմ,
ղուլո՛՛ւմ
, 2
ա
ՐԳ
ՈԼ
–
սարսափ
ու.
խաւար։
*
հէ՛Հ
յ
չուտ
պ
ա
րղի՚ր*
բէկէ
ա
ըղէն
^ուր տանեմ
,
Պ արզի՛ ր , պարզի՛ ր , Խան Ա ուրագին
^/"–/» տանեմ
։
ՄԷԿ ՍԻՐՏ ՄԷԿ ձՈԳԻ
Միութեան
սուրբ
ԳՐ°չ
ա
կը*
Մ՛՛՛սիս
լեր ան
կատարից^
էքածանում
է գէպի
երկինք,
Փողփողելով
Հրճուալից
• • •
Հնչակ, ՚Ւաշնակ մեկ
սիրտ
մեկ հոգի դարձան,
Հայո ց դաշտ ու լերինք,
սոր
կեանք ստացան։
Ն՛այեցէք
Հայք
այն
գրօչին,
Մեղ
կանչում
է կռուի
գաչտ ,
էքւ միութեան
սուրբ
Հոգին
Մեզ
օրՀնում
է շերմ
առատ։
Հնչակ, Դաշնակ մեկ
սիրտ
մեկ քացի դարձան,
Հայոց ւյաշտ
ու
յերինք, նոր կեանք ստացան՛
Գիմ ենք յառա^
մենք
անվեՀեր,
Աեզ Հետ երկնից սեր ովբէք
Գունգ֊գունգ
ի^նեն
Հուր ու
սուրով,
Ազատելու
մայր
Հայրենիք։
Հնչակ, Դաշնակ ւ1՛Այ սիրտ մ Այ հոցի դաւ՚ձան,
Հ ա յ ո ց դաշտ ու լերինք, նոր կեանք ստացան։
Fonds A.R.A.M