ԱԶԳԱՅԻ՛Ն ֊ ՀԱՅՐԵՆԱՍԻՐԱԿԱՆ ԵՐԳԵՐ
59
Չուզենք
մենք ձեր փարան
աուէք
թնգան
օթ ։
&
աա աառապանք
քաշեցինք
գուշմանի
զէնքէն.
Շ ատ ալ մաՀ գուշման
ր կերաւ մեր ձեռքէն
,
ԷԼո.ան ց ա ա ո ր աշխարՀքը
մեր չէր
բազմամարդ.
Հիմի
փ
ու
–
Հ
բըսնի ուր առա^ էր
1
է
ա
ր դ .
Բայց
մենք ձեր սնտուկի
փոզին
կարօտ
^ենք֊—
Հա՛յ եղբարք,
շնորՀեցէք
դուք
մ եզ մ էկ մէկ զէն ք
։
ԳԱՄԱՈ֊ Ք ԱԹԻՊ Ա
ՄԱՅՐԵՆԻ ԼԵԶՈԻ
Ա՝ա յրեն ի՛ լեզու
.
մա յրեն ի՛ բա ր բառ
,
Ախորժ
րնտանի
իմ Հող ու Համար •
Առածին
գու խօսք
ականթիս
Հասած֊
Ղ՛ու
սիրոյ
քաղցրիկ
առածին
յօդուած
•
Ա՝տնկական
լեզուիս
թոթովանք
տկար,
Հնէում ես իմմէֆ
դու միշտ
անդադար։
Գեղեցի՛կ
լեզու,
Հրաշալի՛
լեզու,
Այդ
ի՚նչպէս
քաղցըր
Հնչում ես ինձ գու,
կամիմ
աւելի քա^
ծանօթանալ
՛
Բո ճոխ գանձերին,
Հոգով
Հայանալ,
Ասես թէ աՀա կանչում
է ին ինձ
Պապերն
ու Հայրեր խոր
գերեզմանից։
Հնչի՛ր
,
գու Հնչեի՛ր
այժմ (ւ յաւիտեան.
Ա՝այրեն
ի լեզու,
բարբառ
սիրական,
Արի՛,
բարձրացիր
Հնութեան
փոշուց,
Ղ՛ու , իմ Հայ լեզու
,
մ ոռացուած
վաղուց,
ձէգեցիրնոր
կեանք
սուրբ գրուածներով
,
Որ ամենայն
սիրտ
վառի քո
սիրով։
Ամէն տեղ փչում է Աստուծոյ
Լ
ու
–
նչը,
Աուրբ է, այո՛,
միւս,
այլ ձե. ուոճը,
Բայց թէ աղօթել,
գոՀանալ
պէտք էր^
իմ սրտի
սէրը
յայտնել
արժան էր^
իմ երանական
մ ա ածո ւթիւն ք ր —
Ապա կը խօսիմ իմ մօրըս
խօսքը։
Ս. ՆԱՋԱՐԵԱՆՑ
Fonds A.R.A.M