Ա Զ Գ Ա ՅԻՆ ֊ ՀԱՅՐ ԵՆԱ ՍԻՐ Ա Կ ԱՆ ԵՐԳԵՐ
4 3
ՀշԲւսյց նա ինձ չէ օրինակ
,
էս
Հայ՝
Հայիս
կր ճանչնամ
,
Օտար
փեսայ
չուզելով
,
Ես
միշտ
այրի կը սՂւամ։
Հէկար ժամանակ,
որ ես է լ
Հյքեղազարգ
Հարսի
պէս
Հազար ու բիւր
պչրանքով,
Փախչում
էի
ափերէս։
Հպատակս
պարզ ու վճիտ,
կոՀակներս
ո լորուն
,
Լուսաբերը
մ ինչեւ
այգ
Ջրի
ս
էլԼէն էր լոզում
։
(
Հի՞նչս
Անառ էն Օրիս,
Ո
ռ
ր
կրամօտ
գեզերս
,
Ո՞րը իմ չէն
քաղաքից,
Ո^ր Բերկրալի
տեզերս։
ճՏուրքը
կրի ամէն օր
իր սուրբ
ծոցէն
Արա
րատ
Աայրախնամ
ինձ
սնունդ
թարգելում
է լիառատ
։
ՀՀԲա յց ես ա յն սուրբ
կր
ս
ր
ք
*
վ
Սուրբ
Ակոբի
ազբիւրին,
Պիտի
ցօղեմ
արտօրա՞յքն
Իմ ատելի
օտարին։
0
Ր
ՀՀկամ
կենսատու
իմ կրով ,
Ափերիս
մօտ կրկըդած
,
իւր
աղօ՞թքը
կատարէ
Ա՝եր վատ
գուշման
ը Հոտած
։
«
Մինչ
իմ որգիք—ո՝
Կ
վ
գիտէ—
Ծարաւ,
նօթի,
անտէրունկ*
Օտար ա շէսարՀ՝ յած ում են
Թոյլ
ոտքերով
,
կիսաշունչ*
* •
ՀՀ
Հեռ ո՛ ւ Հեռո՛ւ
քշեց
ին
Բնիկ
ազգըն
իմ Հայկեան
,
7/
ո ր ա տեղը
ինձ տու ին
Ազգն
անկրօն
,
մոլեկան։
<Հ
ք
$*ոցա՞ Համար
զա ր գա ր եմ
իմ
Հի՚-րրնկալ
ափերը,
Եւ կամ գոցա՞
Հրապուրեմ
ճպռոտ,
պ ըլչած
աչերը։
ՀՀ
՚
Բան ի որ իմ
զաւակունք
Այսպէս
կը ւէեան
սլան գ ուխտ ,
ինձ
միչտ
սգւոր
կը
տեսնէք,
Այս է անխաբ իմ սուրբ
ուխտ)),,.
Ե1 ւԸ է
ս օ ս ե
ց
Արաքսը,
Տ որձան ք տըւեց
աՀագին
,
Օղակ֊օղակ
օձի պէս
Առակ
սողաց
մոլեգին։
ԳԱՄԱՌ ք Ա0-ԻՊԱ
0
Ր
ք
ք
1
՚ —
ւ — ^ ,
թա
-
սու Ն
օ - բօ/յ Ծ(ք ա– ՝ս/ոմ1
.
չ
*
լ
է
մեյք
հայում
՝
ի ՝
0
.
յո,. ր». ^աՌ
Ննչիր
մանկիկ
իմ սիրասուն,
Պայծառ
լուս ինն է մեղմ
Հայում
Օրօր եմ ասում,
–
թո
օրօրոոոլմ։
Fonds A.R.A.M