ԱԶԳԱՅԻՆ - ՀԱՅՐԵՆԱՍԻՐԱԿԱՆ ԵՐԳԵՐ
Հիմի
է՛՛լ լռենք,
երբ մեր
թչնամին
Խըլեց մեր սուրը
—-
պա չտպաս մեր
անձին.
Մըչակի
ձեռքիցն
է լ խոփը
խըլեց,
Այգ
սուր ու խոփից մեր չգթան
կըռեց։
1
Լա՛
յ մ եղ , ձգք^*** յ
ո ։
Լ կապուած
գերի ենք ,
Հի ս ի ե»| ,ռենք։.
Հիմ ի է® լ լռենք,
երբ մեր թչնամ
ին ,
Սոսկալի
զէնքը
բըռնած
մեր
ԳԸէխին,
կուլ տալ է տա լիս արտասուք
առատ՝
Աղե խ ա ր լ բողոք
ւէա րուց ապիրատ
,
Մեր
գլուխ
լալու
Լ՚փրատ
ո
ռ
ւր
պըտրենք,
Հի ս ի ե՛կ լռենք։
Հիմի
է®լ լռենք
,
երբ մեր
թչնամին
Լիրբ
գոռոզութեամբ
լցրած
իր
Հոգին՝
Արգարութեան
ձայնն
Հանած իր
սրտից՝
Ար տաքսում
է մեզ մեր բնիկ
երկրից
•
Պանդո՜ւխտ
,
Հալածեալ
եղբա՛րք,
ո®ւր գիմ
ենք,
Հի ս ի ե^ յ ռ ե ն ք ։
Հիմի
է՛՛լ
լռենք,
երբ մեր
թչնամին
ԱնգռՀ մեր բեր ած ծանըր
զո
Հերին,
իւր
էի Րբ նզովված
ձեռքր
կարկառեց,
Ազգութեանս
վեր
կին կապը պատառեց
•
Հայի
կորուստը
մօտ է, ի^նչ
անենք,
Հիս՛ի ե՞ւ
ւ ռ
ե ն ք
։
Հիմ
ի է ^ լ լռենք,
երբ մեր թչնամ
ին
ԱրՀամարՀելով
մեր փառքն
ազգային,
Մեր
եկեղեցուն
ձեռնամերձ
եղաւ,
Գառնազգեստ
գայլին
մեզ գլուխ
գրաւ»
Աուրբ
խորան
չունենք
,
արգ
ո®ւր
աղօթենք,
Հիմի ե ° |
|1էե6ք։
Հիմի
է * լ լռենք,
մարգիկ
թնէ
կ՛ասեն,
Երբ մեր տեղ քար
ինք,
ապառաժք
խօսհն,
Չ ե®ն ասել որ Հայք
արժանի էին
Այգ ստրկական
անարգ
վիճակ
ին •
Մեր
սուրբ
քակ նախնեաց
գործերը
գիտենք,
Մինչեւ ե՞րբ (ռենք։
Fonds A.R.A.M