Ա Զ Գ Ա 8 Ի Ն
֊
ՀԱՅՐԵՆԱՍԻՐԱԿԱՆ ԵՐԳԵՐ
23
Ո՛վ
մեծ ա ւ։ քան
չ գոլ
լեզու
,
Ո՛վ
Հեչտ բարբառ
մ այրական
,
՚
ԲաղցրաՀընչիլն
բառերուգ
\,
րման
արդեօք
ա յ լ տեղ կա®ն
։
Ղ՛ու որ նախ ինձ Հընչեց
իր
՚
Լյ՚՚՚խ
սիրոյ
յ ո՛Հ,Հեչտ
խօսքեր
ք
Այն նախ ըղքեղ
թօթովելս
Գեռ իմ մըտքէն
չէ
ելեր»
իմ
մայրենի
քաղցըբ
լեզու
յ
կեա՛ ց անսասան
,
կեւէւ՛ց յաւէտ
,
կեա՛ ց մ է չ ա լեզուդ
Հայկարժան
,
կեա՛ ց ծաղկալից,
ծաղկաւէտ։
ի՛նչ գառն
վիչտ է
սըրտիս
Երր օտար տեղ ու
լեզու՝
Բըռնի
իրեն զիս կը
Ք
ա
լէ>
Ա բրտէս
արիւն կը
Հեղու։
Ո՚Հ,
զայն
օտարն ես
սիրել
Բընալ
չեմ կարող ի սրտէ,
Չէ՛ այն չէ՛ քաղցըր
իմ
լեզու,
Որ սիրով
զիս կ՛ ոզիււնէ
։
Իւք մայրենի քաոցրր յ ե զ ո ւ ,
եւլն.։
Լեզու
Համակ
սիրաշարժ,
՛
Բանի ճոխ, պերճ ու
պայծառ
Մի՚եէ կը Հընչես
գուն
քեղի
Արրտերն
ամէն
գողաՀար
։
Հըեչէ՛,
^Ը^չէ՛
յաւիտեան
,
ՎեՀ դիւցազանց
պերճ ե ր գ
դու–
Թօթվէ՛
փ»չիգ,
խոր
մութէն
Ե՛լ երեւան,
պերճ երգ
գոլ։
Իմ մայրենի քսւդցբր յ ե զ ո ւ ,
(
քաւերժական
Սուրբ
Գրոց
մէչ*
կեա՛ ց մ իչտ
նորէն
ու նոր էն,
կ ըչռեա
լ ան ո յ չ քո
տողերդ
թոզ
ամէն
սիրտ
արծար
ծեն,
ՏՕ*0–. "ՆԵՐՍԷՍ ՄԵԶՊնՒՐԵԱ՚Ս
եւլն»
։
Fonds A.R.A.M