64
ԳԷՈՐԳ ՉԱԻՈԻՇ
Ջայ,
կռիւ– Անառք, նորէն կռիւներ կալի
գի՚-ղի
մ էի
Զոբրորդ
կռիւէն
վեբկն էր , որ վառուաւ. կելիեկուզան
գիւղ։
Հքէ
ս
իկ ու Աեմալ եւ ուրիշ
գիւղեր արգէն վնաս ո ւած էին , ժողովուրդը
այլեւս
գիմ ա գրելու ան­
կարող էր, ձկ
ա
Ր
որեւէ
օգնութիւն
,
չկար ռազմ ական
ոյմ–, մ ենք ալ
քիչուոր
էինք։
«
Խեղճ ժողովուրդը
սկսած էր սրուիլ արգէն • Օսմ անս ի զօրքեր ,
որոնք այնքան բազմաթիւ
էին, սկսած
էին իրենց աւերր գործել»
ա–
նոնց միացած
էին նաեւ քիւրա աշիրաթներ
,
որոնք եւս կր
կոաորէին
մեր ժողովուրգր
:
Աենք ալ Հարկադրուած
թո զինք այգ աեղերր եւ
գացինք Տալւորիկ,
Պրն • Մ ո ւրաա ի քով, րայց
Հազիւ Հասած, Հոն ալ
կոաորածն
սկսեց։ Աուրաան ալ մեզ Հեա, ամբողկ օրմր կռիւ
ունե­
ցանք Հրանուա : ՝(Հիւրա
աշիրաթներ
այդ աեղի Հարուստ
մի քանի
գերգասաաններու
վրայ
յա րձակուան
,
իսկոյն
օգնութեան
Հասանք եւ
ցրուեցինք
զթշնամին
։
«
Հոն մնացինք
3—4
օր* իմացանք
,
որ Տալւո րիկէն
11
Հոգի
ձեր­
բակալուած
են, կաորնոլ
մոլլային
միկոցով։
Զգացինք որ մենք ալ
պիտի մատնուինք,
առաջարկեցինք
Պրն» Ա ուր ատին եւ Գա սպա րին ,
որ շուտով Հեռանանք այգ կողմ եր էն , րայց թ
ս
է օգուտ, որ մեր ձայն
անլսելի
մնաց։ կարճ մաման ակ ալ մնացինք
Տ ալւորիկի
շրկանա կներ
եւ մէկ օր ալ կանուխ
,
արշալոյսին ա տեսներ գացինք մտանք մէկ քա­
րայրի մէկ, րայց
Հազիւ թէ
3—14
մամ մնացինք Հոն, մատնուած
էինք
արդէն
։
Թ՛իւրք զինուորն եր եւ քիւրտ աշիրաթներ լեռ ու ձոր
լեցուած
էին,
ամէն տեղ քիւրտեր ու թիւրքեր
իրարու կր կանչէին •
«
Հոս է
Մուրատ
էֆէնտին
իր ընկերներով»
եւ աՀա
1
ամէն
կողմէ կը Հաւա­
քուէին :
«
Առանց ժ՛ամանակ
կորցնելու
թշնամին
զմեզ պա շարեց • սկսաւ
կռիւ, մենք ներս էն , նրանք գուբս էն , ամ բողկ
24
ժամ օդին մէկ դրն­
գա կներ կը խաղային,
ամենէն վերկը
թիւրքերու
միըալայը
(
գնդա­
պետ)
վեբէն
ձայնեց . «Պէաք է անձնատուր
ըլլաք»
Հրաման
չկայ այ­
լեւս սպաննելու»
։
Մենք չէինք գիտեր
ի՛նչ պիտի ընենք, ամէնքով
6
ընկերներ
էինք, րայց
5
Հատ գիւղացի
ծանօթներ ալ մեզի Հետ էին ւ
Մեր ուտելիք շատ քիչ էր
է
կողով մը խազող եւ չանախ մըն ալ կորեկ
ալիւր
միայն
ունէինք, ա՛լ ուրիշ
ո
չ ի ն չ ։ Թշնամին
իր Հետ բերած էր
Խոտ եւ քարիւղ,
ո րպէ սգի քարայրին
առկեւ վառեն եւ մեզ
մուխով
ծուխով
խեղդեն» բերած
էին երկու Հատ ալ թնդանօթ
։
ձար ու ճա–
նապարՀ չկար մեզ Համար,
օգնութեան
յոյս ալ չկար։
Մ՛իբա
լայը
շարունակ կը ձայնէր » «Անձնատուր
,
անձնատուր
*»»՝»։
Այն ատեն
մեր
՚
էէէֆ" Գաս պար ձայնեց, եւ աՀա նրա ծանօթ
քիւրտերէն
մէկը
մօ­
տեցաւ • Գաս պար եւ քիւրտ բաւական
երկար խօսեցան
Հ Գասպար ր–
սաւ, թէ այս քարայրին մէկ օտար մարդ չկայ, ես եւ իմ գերդաստանն
ենք »
1000
ղր
ու
չ ե 2 Հատ ալ կորի կ ու տամ,եթէ
քիւրտ աղաներ
Հեռա­
նան աս տեղէն։
՚
Բիւրտր գնաց Գասպարի ըսածները
Հաղորդեց
,
ամէն
ինչ անօգուտ
դարձաւ,
՛
Բիւր տեր
չընդունեցին
Գասպար ի առակարկ
։
Fonds A.R.A.M