Կ ւ ւ ի ն ս ե ր ը
59
Աոիւնախա-մ փխ-րաեր կը կոսարհն Աաաս-Օցի անզէն ժոդովուրդը
նը , կ որոշէ գէմել սովորական
նենգ
մ է քոց է մ՚ը
%
Հայերուն
Հաշտու–
թե ան առաք արկ
ներկայաց՛նել,
խոսաանալով
լի ու լի գո Հացն ել ի–
րենց պա Հան քները եւ ա յսպիսով
զանոնք
թա կարգը
ձգել։ Տա քորդ
օրն իսկ ճերմակ
գրօշակ կը պար զուի ու պատգամաւոր
մը Հաշտու­
թեան նամակը կը տանի Հայ ռազմիկներու
Հրամանատարին
։
կամակարերը,
Զ*օրարան ակի սպաներէն
մին, երր կը ներ­
կայացուի
Մ
ուրա տ էն
(1)
,
զինուորական
րարեւով
մը կ՛ողք ունէ
ղայն
ու կը յանձնէ Հաշտութեան
գլիւ աւոր պայմանները
պարունակող
նա­
ւքակը եւ կը իւն գրէ պա տաս թանը
ւ
Մ ուրա տ կը կարդայ
նա մ ակր։ ՊաՀ մը կը մտած՜է եւ յետոյ կը
բացատրէ իր ընկերներուն
ու դառնալով
Հարիւրապետին
-
իմ ալ քերմ փափաքս է , որ Հաշտութիւն
բլլայ
,
սակայն ես
մինակս բան մը չեմ կրնար
ընել։
Ո՚-նիմ ընկերներ
,
որոնց
կարծիքը
եւս անՀրամեշտ
է ,>-* կ ըսէ X
Մուրատ
ան միքապէս
նամակաբեր
Հազարապետը
իր
զինուոր–
ներուն
յանձնելով,
փութով
մողովէ կը նստի իր ընկերներուն
Հետ %
(
իոզովր
դմբա իւ տարար
երկու կարծիք
կ՚ունենայ։
Մուրատ,
Տէր Փա9 եւ Հք էն իկի Ռէս Ղ*րգոն Համամիտ չեն գտնուի
ր
Հաշտու­
թեան
,
այդ առաքարկր
դաւադրութիւն
մը նկատելով։
Հետեւաբար
,
կռիւը
շարունակելու
կողմնակից
կ՚րլլան
անոնք
է
Մնացեալները
ան–
(1) «
Մեծն Մուրատ», էք 88։
Fonds A.R.A.M