Գալով Եւրոպացի
բժիշկներուն,
ան շուշու կը զարմանան
Հէքիս*
Պապին Հրաշագործութիւնը
տեսնելով եւ շաա կը խնդրեն
որպէս զի
ա յգ գեղին
ի՛նչ
ըլլալը բացատ րէ
։
-
Հիմակ քովս մնացած
չէ , պատասխան
կուտայ
երեւելի
բժիշկը՛ մեր քաղաքն որ գալու
ԼՀէլ
ա
ք
է
ա եղւոյն
վր
ա
յ
ձեզի
Ա՛՛յց
կուտում
ի՛նչ ծաղիկի
արմ ատ ԱԱ
ա
ԱԼ
8
Հէքիմ Պ
ա
պ իր Հնարած
գեղերուն
վրայ
մասնաւոր
գէրք "ԷՀ
շինած էր
ք
բոյսեբուն
,
ծաղիկներս
ւն ու արմաաներուն
անուններ
ը
ք
թէ՛
Հայերէն
եւ թէ թուրքերէն
նշանակելով
։
Երբ
Հանճարեղ
Բժիշկը կր մեռնի
1799
ին
*
ա
մԳ Գ
Ո
Ր^՚Ը
հ.Լ\ մնայ
զաւակներուն
գ
որոնք դժբախտաբար
երկար չեն ապրիր
։
Վ^երքա պէ ս գէրքԸ
կ՛՛անցնի
իր ազգականներուն
ձեռքը)
կ
բայց
աՀաւոբ
ՀրգեՀ
ս ԷՀ պատճառ
կ^Րէէ
ա
յ " Ր իսպառ փճանա
յ այգ թան կա բժէ ք աշխատութիւնը
։
ք՝ ա բ ե բա խ տ ա բա բ ) Հէքիմ Պապի կիրարկած
գեղերէն
ու գաբ–
մաններէն մաս մը փոխանցուած
է մեր մեծեբուն։
Հատ ու կտոր
գեղեր մնացած
էին ասոր անոր քով : Հ
ա
յ ր
ս
բնականաբար
լսած էր
իր ծնողքէն^
ըսել
կուզեմ
իմ պապէն , ու այդպէս
փրկած է իր
եղբօր
սրդէքՐ
Տ
Արդարեւ
օը մը տուն մտած
ժամ ան ակ , մայրս գողաՀար
Հայ–
րէզէս
ըսաւ ^ որ « իր եղբօր երկու զաւակները
ւէհն է
^ ս ի ^ ՜ / ՛
րռնուած
են » : Օր՛՛շ է թէ
ա
յ ս ուղեղատապը
շատ վտանգաւոր
տեսակէն
Հիւանդութիւն
մըն
ԷՀ
Աս այն ատեն
Հազիւ
եօթը տարեկան
էի ,
բայց
Հօրս ետեւէն
գացի
Հօրեղբօրս
տունը։
Հիւանդ
տզոց քեռայրը սառ գրած էր աՖոնց
գլխին : Այս
Ո
Ր
տեսաւ
Հայրս , մէկէն
խլեց , մէկդի
Լ\.
Ա
11՚
Տ
^՚Ց
սառէ կտորուանքը ու
քեռայրն ալ գուբս վռնտեց
սենեակէն : Յետոյ պատուէբեց
որ քուր
տաքցնեն
յ
ք*նքն ալ վառեակէ
մը գէ
ու
֊
խր
^Լ
ա
Բ
ռռ
)
փ
Ո
ՍԷ\
ր
ա
ցալ
1
ղ
ա
յ
ս
փաթթեց
լաթէ մը մէք եւ Հէ լանդէն
գլուխը կապեց;
ԱնՀրաժեշտ
էր որ գլուխը կտրելը ել փ
ո
րը ճեղքելը մէկ ըլլար
)
որպէս զի սիրտը
գողացած
ժամանակ
շինուէր
փաթոյթը։
Ա՝՝էեւնոյն
գործ-ո զութ իւն ը
կատարեց
միւսին վրայ : Երկուքն ալ տաք քուրը գրէն
իրենց
ոտքերը։
Հէքիմ Պապի
Հնարած այս դարմանը
յա քոր դա բա ր ի գործ՛
գրաւ
Հայրս : Երեք ժամ վերք
%
կրկին երկու
վառեակ
մորթեց
,
փ
ո
ՐԷՀ
բացաւ ու կապեց Հիւանդնեբուն
գէԱ՚-խէՀ՝՛ Ջեռուցեալ
սենեակին
մէք)
տաք
քուրը փոխել տալով)
քրտինքը
քս՚֊րէ պէ" անընդհատ
վազեք
աղոց
մարմնէն։
Պա րտաւո բուեցան
երկու
աֆդամ՛
ճերմակէ
ղէն
փոխել:
Սէրտս անշուշտ
դողաց այս տեսարանին
գիմաց
)
բայց շատ ու
շատ ուրախացայ
,
երբ վեց ժամը չանցած՝
Հիւանդ
աղոց
լեզուն
բացոլեցաւՀ
Մեծը ըսաւ՛
«
Հաճի աղան (*) եկեր է »:
(*)
Հ
ա
յՐ" Երու֊սադէ^ ուիւտի դացաՆ ըլլալուն Համար այդպէս կ՚ըսէին ւ
֊
66
Fonds A.R.A.M