Նշանաւոր
աշուղ մը եղած՛ է Արիստակէ ս ը • շատ մը տաղերու
կարգին
յօրինած՝ է նաեւ
Աւէ"Աթ–ԱւԹ
մը։ Անոնցմէ բաւական
մը գրի
առած՝ էի . բայց
կորսնցուցի
1920/
նա Հան թի ժամանակ : Շրթան ի
գէաքերուն
*
Լ բ
ա
յ կը խօսի եբկաբապաաում
տաղերգութիւն
ը,
որմէ
Հատուկոտոր
մասնիկներ
միտքս մնացած՜ են ՚ –
Ալըշաը թոՆթուշաը , հանտը քիլիսէ,
ՊոնԹոն
կ էօ՚՚րմէ աի մի, հազիբէթի Իսա«
Պէմ պէլլխփզ օլտու,
էյէրինի իւպւաոէթ–:
Նոյնպէս
Հետեւեալ պա րբեր ութ իւն ը մ աքէս չէ ե լած՜
•
Այնա֊աււ.
պենզեր իաի, էմսալը սերսիս:
ճիշգ կը նմանէր
Լուսաւորչին
,
ըսել
կ՛ուղէ Պետրոս Եպիսկ ՛ի Համար
Հ
Աշուղ Աբիստակէս
քառեակներէն
մէկուն մէթ կ՚ըսէ.
Ո
*
Ո1
–
Ա
ԳՐ
ա
Լ
%
իքոլա Փավլովիչտէնւ Վար իաի պիր նիշանը :
«
Տեսթան
՛
ֆին Հերթին տունը սապէս էր .
Սերսհրի չօք իաի, աիյէսէք քելամ,
Հասըլլր հագգ իսրա էթմէաի էնսամ–
Սենէ պին իքի եիւզ ալր-մըշ աէօրր– պէյան:
Այս
1264/5
արաբական
տարին է, մեր թուականով
կը Համապա­
տասխանէ
1847/
^» *•
Աուլթան
ՄաՀմուտի քով եղած՝ ատեն, « Աերսերի
»
ք»
Հաղիւ կը
պրծ՜ի թագաւորին
ձեռքէն իր ճարպիկութեամբՀ
պատճառն իր մէկ
Հ< ՚Լոշման
՝»
ն էր , որ սա բովանդակոլթիւնր
ունէր *
Ֆիանէյի զէմանրն աէվրի ւոէօնէլի,
Արապի սիհանաա նեզէ^թ– մի գալար•*>
Պիզաէ շու աիւնւեայա կելտիք կհլելի ,
Ջեքմէաիյիմիզ աէրաի մէհնէ^ր– մի գալար։
Որս շ է թէ Թուրքիս
յ քՍալիֆայութիւնը
արաբականին
շարունա­
կութիւնն էր , ուստի « Արապի
ճիՀան » կամ « ճ իՀան տան
ըսելով
կը Հասկցուէր
Թուրքիան
,
քանի որ այգ շրթան ին ամբոոթ
արաբական
թերակղզին կը գտնուէր
Աուլթան ին մականին տակ
Հ
Անգամ մը, երբ պետական աւագանիին առաթ կընուագէ ր , Աուլ­
թան Մ աՀմ ուտ ըսած՝
է»
—
Սերսերին սպոաը քսած պահուն մարդը կը
մեււցնէ, իսկ վեր քաշած ժամանակ մեււելը կ՚ալջնցնէ :
Երբոր Աուլթան
Մ աՀմ ուտ կըմեռնի,
աշուղը կուգայ
Հայրենիք,
շատ Հարստացած՝
Հ
#.
ԳարաՀիսարի
նշանտուքներուն
եւ
Հարսնիք–
֊
55
-
Fonds A.R.A.M