ԳԱՐԱՀԻՍԱՐԻ ՀԱՐՍԱՆԻՔԸ
օ
Արեւելեան
սովորութեան
մր Համաձայն
,
Գա րաՀ ի սար ցինե­
րուն աղքիկտեսր
կ՚ՐԱայ առհասարակ
բաղնիքին
մէք՛. Երր երիտա­
սարդ մր պիտի
նշանեն,
տղէն
մայրր կամ մ եհ՜ քոյրր
այնտեղ կր
Հետե լի Հարսնս ու աւլքկանց
շարժումներուն
,
շէնք շնորՀք
քննութենէ
կ՚անցրնէ
անոնց մարմնական
կազմ ր , բնաւո բութիւն
ր , ու վերքապէս
Հր րնտրութիւնր
կ՛ոնէ։
Մ եհ՝ քրոք
Հ ա լնածին ,
եթէ մաաւանգ
ամ ուսնացած էր*
եղբա
յ րր գլուխ կր ծռէր։ ք
1
չգոյէ քրոք,
երի­
տասարդին
Հօրեղբօր
կամ մօրաքրոք
աղքիկներր
ա
յգ
ճ
գերր
կբ
կատարէին եւ որոշում կուտա
յէն։
Զգաստ
սլէաք էր րԱար
Հարսն ցուն : Տարեց
կանանց
առք եւ
կուրծքր բ
ա
ց
ձգելու
չէր։
Աոքեւր
զեն քակ , որուն
վերի
հ՛ալքերով
ալ կուրհքր
գոցելու
Համար, սլէտք էր որ ան մ եհ՜
զգուշաւորու–
թեամբ
լուացուէր
։
Հյ
•
ԳարաՀիսարի
սինէման
ու թատրոն ր
բաղնիքն էր իր°ք»
Երկու
շաբաթն
անգամ մր կ՚երթային
Հոն, ա յս պատճառաւ
ալ
կանանց
բաղնիքը
աժան էր Լ քսան փարա) : Հոն երեւան
կուգաբ
Հա րսնց ուին
շնորՀ ր , Հագուստներու
ձեւր , տեսա կր , ինքն ա տ պո ւ–
թիւնր եւ կերակուր
եփելու
կերպերր
։
է՛՛ն չ ուտելիքներ,
ԱՌրՅ՚ՌՆ^ներ
(
գՈԼԱասյ|ւյէ՜) ,
կարկանդակներ
եւ աղած՜ոներ
կանայք
իրարու
կու–
յտային , մա՛նաւանդ
աղքատներուն
. «
ՆՆլքի՛ յ ֆհսՂը
(
Հոտ
)
,
գ
ելաւ» ,
ըսելով։
(
համր մէկին
անոնք բաղնիք կր մտնէին եւ ութնին ալ դուրս
կ՚ելլէին։
իսկ եթէ ն շան տ ո լք ի կամ Հարսանեկան
օրուան
մասին
Համաձայնութեան
մր չգային
,
նորէն
՚
|
կ ը ժամադրուէին
երկու
շաբաթ
վերքը։
Հարուստներուն
Հանուահ՜
տեղը դատ
էր՛՛ Գալով
թուրքերուն
,
1895/՛
դէպքերէն
ասդին , անոնք
ուրիշ օր մր բաղնիք
կ՚առնէին
։
,
Հարսին
բաղնիքը կէս Հարսանիք
մըն էր։ Հոն դափ կը տանէին,
կր պարէին եւ կը զուարճանային
։
Նշանտուքի
ձեւակերպութիւնները
սապէս
տեղի
կ՚ունենային
Նախ աղք կան տունը կըղրկեն քահանա
յ մը կամ մօտիկ
ազգական
մը որպէս
միքնորդ եւ խօսք տուածին պէս նշանտուքի
օրր կ՛որոշեն
յ
կոյն
իրիկուն ր մամ ր Գին, աղք կան տունր
կ՚երթան։
Պզտիկ
ձեւա­
կերպութենէ
մր ետք, նշանախօսութիւնը
կը կատարուի եւ ուրախու–
- 43 -
Fonds A.R.A.M